Τι γίνεται με την επένδυση του Ελληνικού;

Άρθρο του Δημήτρη Πασχάλη, μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ, που δημοσιεύτηκε στο ethnos.gr

«Ολημερίς το χτίζανε το βράδυ γκρεμιζόταν», λέει το δημοτικό τραγούδι για το γεφύρι της Άρτας. Έτσι και το Ελληνικό, χρόνια ακούμε για επενδύσεις και θέσεις εργασίας, αλλά, τίποτε. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει οι απαιτούμενες νομοθετικές-διοικητικές πράξεις, που θεωρητικά έχουν «ξεκολλήσει» το έργο. Όμως, οι «μπουλντόζες» δεν έχουν φανεί στον ορίζοντα, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις για το αντίθετο, και παρότι ήταν φανερό ότι η ανάδοχος εταιρεία δεν έχει τα απαιτούμενα κεφάλαια για να ξεκινήσει.

Αυτό είναι καλό σημάδι για όσους εναντιώνονται στο έργο, μεταξύ αυτών και ο γράφων, καθότι στο Ελληνικό χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία για την δημιουργία ενός πολυχώρου που θα εξυπηρετούσε επί της ουσίας την πόλη, αντί τα συμφέροντα διαφόρων «επενδυτών».

Οι ωραίες εικόνες που έχουν παρουσιαστεί μέχρι στιγμής είναι επίπλαστες, και κρύβουν έντεχνα σοβαρές επιπτώσεις, π.χ. μέρος του μελλοντικού Ελληνικού θα είναι κλειστή πολιτεία για τον έξω κόσμο, ή ότι θα υπάρξει τεράστια κυκλοφοριακή επιβάρυνση στην περιοχή. Η εταιρεία επικαλείται προσχηματικά διάταξη περί απόστασης 300 μέτρων από σταθερή τροχιά, για να μην κατασκευάσει χώρους πάρκινγκ. Αυτό γιατί πρέπει να αποξηλωθούν τα τσιμέντα των διάδρομων προσγείωσης, τα οποία απαιτούν κοστοβόρα διαχείριση λόγω ρύπανσης από λάδια, καύσιμα κ.λπ.

Επίσης, η συγκοινωνιακή μελέτη είναι στηριγμένη σε δεδομένα εποχής της κρίσης, που η κυκλοφορία αυτοκινήτων είχε όντως μειωθεί. Ήδη αυτό δεν ισχύει, υπάρχει αύξηση της κυκλοφορίας, και στο μέλλον θα δημιουργούνται τεράστια μποτιλιαρίσματα στην ευρύτερη περιοχή.

Κυριότερο όλων, δεν υπάρχει καμία ιδιωτική εταιρεία σε παγκόσμιο επίπεδο ικανή να αναλάβει έργο τέτοιου μεγέθους. Η εμπειρία άλλων χωρών δείχνει ότι σε παρόμοια εγχειρήματα το δημόσιο πλήρωσε τελικά τα σπασμένα της επένδυσης, όπως στο Λονδίνο με την ανάπλαση των Docklands.

Η στόχευση της αναδόχου είναι να κατασκευαστούν μόνο καζίνο και μαρίνα, κι αυτά από τρίτους, αφού τους ενοικιάσει τους χώρους με υπέρογκο τίμημα. Τα υπόλοιπα 5500 στρέμματα του Ελληνικού θα εγκαταλειφθούν, περιφραγμένα βεβαίως καθότι ανήκουν στην εταιρεία, ώστε να απαξιωθούν και σε βάθος χρόνου σαλαμοποιηθούν και πουληθούν κομμάτι κομμάτι.

Αυτά μπορούν να αποτραπούν μόνο μέσω συστηματικής πληροφόρησης χωρίς όμως τις μέχρι τώρα κορώνες και μαξιμαλισμούς, αλλά με λόγο ρεαλισμού και λογικής. Μόνο έτσι θα γίνουν κατανοητές από τους πολίτες οι συνέπειες – περιβαλλοντικές, αισθητικές, κοινωνικές, οικονομικές – ώστε να σταθούν με σκεπτικισμό απέναντι σε αυτά τα σχέδια.

Εναλλακτική και βιώσιμη λύση υπάρχει, είναι η λεγόμενη μελέτη του Πολυτεχνείου που προβλέπει ένα πάρκο πολλαπλών χρήσεων, με εγκαταστάσεις αθλητικές, πολιτισμικές, εκπαίδευσης και έρευνας, συνεδριακές, αναψυχής, τοπικού εμπορίου κ.λπ., με συνολικό κόστος 150-200 εκατομμυρίων €, με τεράστια προστιθέμενη αξία για την πόλη και τους πολίτες.