Συμμαχίες για τη σωτηρία της ζωής στον πλανήτη και την ευημερία όλων. Συμβολή στον προσυνεδριακό διάλογο των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ

Διαβάστε το άρθρο του Γιώργου Δημαρά, μέλους του Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ, πρώην Βουλευτή και Υφυπουργού ΥΠΕΝ, που δημοσιεύτηκε στην Εποχή

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ αλλά συνεργασία με την ΑΡΙΣΤΕΡΑ την ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και πολίτες που ανησυχούν και ενεργοποιούνται.  

Ζούμε σε κρίσιμες εποχές, πολλοί έχουν συνειδητοποιήσει ότι είμαστε σε μία κρίσιμη καμπή στην ιστορία του ανθρώπου και της ζωής στον πλανήτη. Η τεράστια αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού του πλανήτη πού τα τελευταία χρόνια αυξάνεται κατά ένα δισεκατομμύριο κάθε 13 περίπου έτη

σε συνδυασμό με το καταναλωτικό μοντέλο που κυριαρχεί, οδηγεί σε εξαθλίωση μεγάλο μέρους του πληθυσμού του Πλανήτη και σε οικονομικά και περιβαλλοντικά αδιέξοδα.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΑΥΞΗΣΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ

Οι περισσότεροι μελετητές και παρατηρητές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι θα οδηγηθούμε σε κατάρρευση οικονομιών και κοινωνιών εάν δεν αλλάξουμε ριζικά τον προσανατολισμό των οικονομιών και το καταναλωτικό μοντέλο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο παρουσιάζεται μία χαρακτηριστική αντίφαση, ένα μικρό  μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει μέσα στη πολυτέλεια και τον ξέφρενο καταναλωτισμό ενώ ο μισός πληθυσμός του πλανήτη στερείται τα στοιχειώδη για υγιεινή διατροφή, αξιοπρεπή κατοικία και μόρφωση των νέων.

Η κρίση είναι πολλαπλή και μία πλευρά της είναι η κλιματική αλλαγή, είναι παγκόσμια και απαιτεί παγκόσμιες και τοπικές συμμαχίες και δράσεις όλων εκείνων των πολιτικών δυνάμεων και των κινημάτων των πολιτών που έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα και ενδιαφέρονται και την αλλαγή πορείας.

Απαιτούνται πολλές δυνάμεις για να αλλάξει η πορεία.

Δεν μπορεί μόνη της ούτε η αριστερά ούτε η οικολογία.

Δεν φτάνουν οι ασύνδετες και ανοργάνωτες δυνάμεις, πρέπει άμεσα να αρχίσει ανοιχτός διάλογος συνεργασίας με τα προοδευτικά κόμματα και τους πολίτες.

Πρέπει και οι πολίτες να συνειδητοποιήσουν την ανάγκη να θυσιάσουν συνήθειες και να υπερβούν πολιτικές δεσμεύσεις που μας καθηλώνουν στην αδιέξοδη πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.

Η μεγάλη δυσκολία στη συνειδητοποίηση της πλειοψηφίας των πολιτών για τη συσπείρωση σε ένα κίνημα αλλαγής κατεύθυνσης είναι τα ιδιωτικά μέσα ενημέρωσης ΜΜΕ που τα ελέγχουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία δυστυχώς για χάρη του κέρδους και της κυριαρχίας τους επιβάλουν, με μέσο τη διαφήμιση και την έξυπνη προπαγάνδα, τον καταναλωτισμό ως θεμέλιο της ευτυχίας στους πολίτες-καταναλωτές και δυναμική στη δικής τους ανάπτυξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι τεράστια παγκόσμια οικονομικά συμφέροντα κατευθύνουν ή επηρεάζουν τους πολιτικούς εκεί όπου υπηρετούνται τα κέρδη τους, έξω από κάθε λογική βιωσιμότητας.

Τι να κάνουμε λοιπόν;

Ποια κόμματα και ποιες πολιτικές μπορούν να αλλάξουν αυτή την πορεία;
Είναι δεδομένο ότι τα κόμματα τα οποία έχουν αποδεχθεί τον λεγόμενο νεοφιλελευθερισμό ή την κυριαρχία των αγορών εξ’ αντικειμένου δεν γίνεται να συμμετέχουν σε ένα στρατηγικό σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, γιατί πρέπει να αρνηθούν την ιδεολογία τους και να καταλήξουν σε δεσμεύσεις που θα είναι αντίθετες στο σύστημα που υποστηρίζουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι αποκλείονται συνεργασίες για εθνικά ή περιβαλλοντικά θέματα.

Αρκετά δεξιά και συντηρητικά κόμματα μιλάνε για προστασία του περιβάλλοντος και συμμετέχουν σε δεσμεύσεις για τις κλιματικές αλλαγές  αρκεί αυτές οι αλλαγές να είναι τόσες και τέτοιες που να χωράνε στο  νεοφιλελεύθερο μοντέλο το οποίο δημιουργεί την περιβαλλοντική κρίση και την κλιματική αλλαγή. Για δεκαετίες αμφισβητούσαν την κλιματική αλλαγή και συνεχίζουν να αμφισβητούν την κρίση φυσικών πόρων και το μεγάλο κίνδυνο μη επάρκειας τροφίμων, ενώ παράλληλα η πολιτική τους οδηγεί στην εκμετάλλευση και των τελευταίων αποθεμάτων υδρογονανθράκων και κάθε είδος καύσιμης ύλης που υπάρχει στον πλανήτη.

Επομένως η ζητούμενη στρατηγική συμμαχία αφορά πολιτικές δυνάμεις που μπορούν να αμφισβητήσουν πλευρές του κοινωνικού οικονομικού μοντέλου και να αλλάξουν προτεραιότητες με δημοκρατικές αποφάσεις των κοινωνιών, ώστε να μπει φρένο στην αλόγιστη στρεβλή ανάπτυξη και τον καταναλωτισμό που είναι άμεσα συνδεδεμένα με τη σπατάλη των φυσικών πόρων αλλά και την εξαθλίωση των πολλών.

Μιλάμε για στρατηγικές συμμαχίες με προοπτική πολλών δεκαετιών  και θεωρώ αυτονόητο ότι υπάρχει διαφορά για τις συμμαχίες σε τοπικό επίπεδο με τους πολίτες, οι οποίες δεν πρέπει να έχουν κομματικό χρώμα. Οι συμμαχίες για την προστασία της φύσης και της ζωής στις πόλεις και την ύπαιθρο πρέπει να ενώνουν τους πολίτες που αναπνέουν τον ίδιο αέρα και πίνουν το ίδιο νερό.

Είναι επιθυμητό επίσης όπου το επιτρέπουν οι συνθήκες να γίνονται συμμαχίες και με συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις σε όσα θέματα τοπικού ή ευρύτερου χαρακτήρα αποδέχονται θετικές αλλαγές όπως και σε περιπτώσεις σοβαρών κινδύνων για τη χώρα και τους πολίτες ή για να προωθηθούν ώριμες και αναγκαίες αλλαγές ευρείας αποδοχής.

Στρατηγικές συμμαχίες της Οικολογίας, της Ανανεωτικής Αριστεράς και της συνεπούς σοσιαλδημοκρατίας με τα κινήματα των πολιτών.

Πριν από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν μιλάμε για ένωση κομμάτων αλλά για μετεκλογικές συνεργασίες στη βάση κυβερνητικού προγράμματος, το οποίο δεν γίνεται με συγκολλήσεις θέσεων της τελευταίας στιγμής.

Ποια κόμματα λοιπόν μπορούν να πάρουν εκείνες τις τολμηρές και γενναίες αποφάσεις που θα τις προτείνουν στην κοινωνία για ένα εναλλακτικό σχέδιο σωτηρίας; Οι συμμαχίες αυτές απαιτούνται σε εθνικό, ευρωπαϊκό αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο με στόχο να καταλήξουν σε προγράμματα διακυβέρνησης μακράς πνοής.

Ποιοι μπορούν να διαφωνήσουν σε ένα πολιτικό πρόγραμμα με τα προτάγματα της οικολογικής πολιτικής που είναι:

Η προστασία της ζωής στον πλανήτη που περιλαμβάνει το σύνολο της χλωρίδας και πανίδας και βέβαια την μέριμνα για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους σε αρμόνια με τη φύση.

Η δικαιοσύνη ως ηθική στάση ζωής αλλά και ως όρος βιωσιμότητας.

Η Δημοκρατία, η ελευθερία, η  ισότητα, η δικαιοσύνη και τα ατομικά  δικαιώματα που μαζί με την δίκαιη κατανομή του πλούτου θεμελιώνουν τις βάσεις για συνετές συμπεριφορές απέναντι στη ζωή με την γενικότερη έννοιά της .

Την βιωσιμότητα στον πλανήτη αλλά και τη βιωσιμότητα στην κοινωνία και στην οικονομία. Την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων για την προστασία της φύσης και των επόμενων γενεών των ανθρώπων.

Την ισόρροπη και βιώσιμη οικονομία: που θα αντέχει σε πιθανές διεθνείς κρίσεις και δεν θα καταρρέει, θα εξασφαλίζει τη διατροφή των πολιτών ακόμα και σε περιπτώσεις αναταράξεων, θα διασφαλίζει όλα τα χαρακτηριστικά βιωσιμότητας και ανθεκτικότητας με κύριο γνώμονα την αποκέντρωση, την ανάπτυξη των τοπικών οικονομιών και την συνετή διαχείριση του φυσικού πλούτου.

Τα βασικά πολιτικά ρεύματα που μπορούν να συγκλίνουν σε ανάλογο πρόγραμμα είναι η υπεύθυνη πολιτική οικολογία, η ανανεωτική αριστερά, η συνεπής ασυμβίβαστη σοσιαλδημοκρατία, αλλά και συντηρητικοί πολίτες που ανησυχούν για το μέλλον και ζητούν λύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος και την επιβίωση. 

Όλες αυτές οι δυνάμεις πρέπει να συναντηθούν, να αναπτύξουν διάλογο και να βρουν τον κοινό παρονομαστή. Να συγκλίνουν προγραμματικά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον πλανήτη.

Για να γίνει η σύγκλιση απαιτείται διάλογος αλλά και αλλαγές σε κάθε κόμμα.

Τα κόμματα της οικολογίας πρέπει να ενσωματώσουν ή να ενδυναμώσουν στα προγράμματά τους την στήριξη των φτωχών και αδύναμων στρωμάτων.

Η αριστερά να υιοθετήσει τα βασικά ζητήματα της οικολογίας όχι στα λόγια αλλά στην πολιτική θεωρία και στην πράξη. Να τεθεί ως προτεραιότητα η βιωσιμότητα στην κοινωνία και την οικονομία, απορρίπτοντας το καταναλωτικό πρότυπο ζωής που δεν οδηγεί στην πραγματική ευτυχία αλλά σε  πολλαπλά αδιέξοδα. Πρέπει να γίνει ειλικρινής διάλογος  για λαθεμένες επιλογές της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, που σε αρκετές αντιστάθηκαν ή διαφοροποιήθηκαν οι βουλευτές των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ  ΠΡΑΣΙΝΩΝ, γιατί ήταν ασύμβατες με την οικολογική πολιτική, όπως η υπογραφή των συμβάσεων έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ήπειρο, το Ιόνιο και την Κρήτη.

Στη σημερινή συγκυρία στην Ελλάδα της πανδημίας, του μεγάλου χρέους και των γεωπολιτικών επικίνδυνων καταστάσεων είναι ανάγκη να δημιουργηθεί  τώρα μια ισχυρή ευρύτερη συμμαχία που θα εκτείνεται και θα περιλαμβάνει πολιτικούς σχηματισμούς και έντιμους πολίτες με διάθεση να συμβάλλουν στην σωτηρία της χώρας και να υποστηρίξουν σε κάθε επίπεδο ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με άξονες την βιωσιμότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί από όλους ότι η ευημερία μας εξαρτάται από την  ποιοτική ανασυγκρότηση του κράτους, την δημιουργία συνεκτικής, δίκαιης, αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία ο κάθε πολίτης κρίνει και κρίνεται, συμμετέχει σε κοινωνικές συλλογικότητες, συν-διαμορφώνει τις αποφάσεις αλλά λογοδοτεί και για την δική του προσωπική συμβολή και συμπεριφορά.

Όλα αυτά σε ένα στρατηγικό σχέδιο βιώσιμης παραγωγικής ανασυγκρότησης που θα αποτελεί τη βάση και κυβερνητικού προγράμματος.

Συμμαχίες δεν σημαίνει οργανωτική ή πολιτική ένωση των κομμάτων που αναφέρθηκαν .

Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ στην Ελλάδα δεν έχουν μεγάλα ποσοστά ανάλογα των «ΠΡΑΣΙΝΩΝ» σε άλλες  Ευρωπαϊκές χώρες, οι ιδέες τους όμως και τα προγράμματά τους αξίζουν πολύ περισσότερο την προσοχή της ελληνικής κοινωνίας. Στις ευρωεκλογές το 2009 έλαβαν ποσοστό 3,5% και το 2012  έλαβαν 2,93% που λόγω του πλαφόν του 3% δεν μπήκαν στη Βουλή ενώ το 2014 έπεσαν πολύ χαμηλότερα.  Η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ με τους όρους που έγινε, παρ’ όλο που είχε θετική επίδραση στην κυβερνητική πολιτική και τη χώρα,  ζημίωσε τους Οικολόγους ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ ως κόμμα γιατί φάνηκε σαν να εντάχθηκαν σε ένα άλλο κόμμα.

Οι  Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ είναι πιο χρήσιμοι για την Ελλάδα, την προστασίας της φύσης και τις αλλαγές βιωσιμότητας όταν βρουν τρόπους να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών και να μπουν αυτόνομα ως οικολογικός χώρος, στο Εθνικό Κοινοβούλιο και το Ευρωκοινοβούλιο.