Ο κορονοϊός στα σούπερ μάρκετ

Άρθρο του Μάκη Ιωαννίδη, Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ, που φιλοξενείται σήμερα στην Εφημερίδα των Συντακτών

Για τους εργαζόμενους γιατρούς και νοσηλευτές της χώρας παρότι έχουν ειπωθεί πολλά έχουν γίνει ελάχιστα, όμως για τους εργαζόμενους στα σουπερμάρκετ δεν έχει ειπωθεί τίποτα και δεν έχει γίνει τίποτα.

Η πρωτοφανής κατάσταση που αντιμετωπίζουμε με την πανδημία μας θυμίζει δυστυχώς πόσο αναποτελεσματικοί είναι οι εργασιακοί κανόνες ως προς την παροχή ελάχιστης δυνατής προστασίας για τους εργαζόμενους αυτού του κλάδου.

Μετά από τόσο καιρό που ξέσπασε η πανδημία και πάρθηκαν μέτρα, το Υπουργείο Υγείας θυμήθηκε ότι υπάρχουν και αυτοί οι εργαζόμενοι, και προχώρησε στη λήψη κάποιων μέτρων, όπως την υποχρεωτική χρήση γαντιών για τους εργαζόμενους στα ταμεία και την τήρηση απόστασης 2 μέτρων μεταξύ των πελατών. Ενδεικτικό επίσης της αντίληψης του υπουργείου είναι το γεγονός ότι ενώ υιοθέτησε ένα πάγιο αίτημα των εργαζομένων, την τοποθέτηση διαφανούς διαχωριστικού στα ταμεία, ώστε να υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ υπαλλήλου και πελάτη για λόγους υγείας αλλά και ασφάλειας, δεν επιβλέπεται καν η εφαρμογή του μέτρου.

Από την άλλη όμως είχε όμως προλάβει να τους αφαιρέσει από την κατηγορία των βαρέων ενσήμων, γιατί ίσως κάποιοι στο Υπουργείο Υγείας θεώρησαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα από το να έρχονται οι εργαζόμενοι σε επαφή με τους πελάτες, και έτσι να εκτίθενται σε κίνδυνο μόλυνσης από πχ την εποχιακή γρίπη που σημειωτέον δίνει υψηλό αριθμό νοσούντων κάθε χρόνο, και τώρα βεβαίως τον κορονοϊό.

Ως προς την καθημερινότητα της εργασίας τους, οι υπάλληλοι των σουπερμάρκετ χρειάζεται να χειρίζονται και να μετακινούν επανειλημμένα μεγάλα βάρη, όπως πχ  βαρέλια των 90 κιλών, ντενεκέδες 20 κιλών κλπ. Αποτέλεσμα αυτών είναι να τους παρουσιάζονται διάφορα σοβαρά προβλήματα υγείας όπως κήλες και το λεγόμενο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, που είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις των υπαλλήλων λόγω επαναλαμβανόμενων κινήσεων με ή χωρίς βάρη.

Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά υπήρξε και «κερασάκι στη τούρτα» δια χειρός του γνωστού και μη εξαιρετέου για τις απόψεις και θέσεις του περί εργασίας και εργαζομένων Υπουργού Ανάπτυξης, που παράτεινε για επικοινωνιακούς και μόνο λόγους την εργασία τους κατά μια ώρα.

Πρόκειται επί της ουσίας για ένα άχρηστο και περιττό μέτρο που επιβαρύνει σημαντικά τους εργαζόμενους στα σουπερμάρκετ. Εκτός από την προσπάθεια τους να έχουν το χώρο εργασίας τους καθαρό, όπως ορίζουν οι υγειονομικές διατάξεις για τα τρόφιμα, τώρα έχουν επιπρόσθετο άγχος στο πως να προφυλάξουν τη ζωή τους και την ζωή των οικογενειών τους. Επίσης τον τελευταίο καιρό έχουν αντιμετωπίσει και «έκτακτα» περιστατικά όπως οργισμένους πελάτες που έχουν αδικαιολόγητα στραφεί εναντίον τους επειδή υπάρχει έλλειψη πχ σε οινόπνευμα ή αντισηπτικά, λες και ευθύνονται αυτοί. Μην ξεχνάμε όμως και μια άλλη, ίσως την πιο σημαντική, παράμετρο: Οι εργαζόμενοι των σουπερμάρκετ έρχονται καθημερινά σε επαφή με εκατοντάδες ανθρώπους και επειδή τα μέτρα προστασίας τους είναι ελλιπή έχουν αυξημένο κίνδυνο προσβολής από τον κορονοϊό, που μάλιστα η διεύρυνση του ωραρίου επιτείνει.

Όλα αυτά ενώ εργάζονται για 650 ευρώ και 6 μέρες δουλειάς, και στις καλύτερες τον περιπτώσεων οκτάωρο με μισθό 700 ευρώ. Μη μιλήσουμε για επιδόματα γάμου και τέκνων που με διάφορες προφάσεις δεν δίνονται στους δικαιούχους. Για να είμαστε όμως δίκαιοι κάποιες αλυσίδες σουπερμάρκετ δίνουν ή θα δώσουν έκτακτα επιδόματα στους εργαζόμενους τους. Πρόκειται για έμπρακτη και ουσιαστική πρωτοβουλία αλληλεγγύης που όμως δεν αίρει τις αδικίες και δεν αποκαθιστά τις ανισότητες στο σύνολο του κλάδου, και δημιουργεί εργαζόμενους δυο ταχυτήτων, αυτούς που έχουν ευαίσθητους εργοδότες και αυτούς που δεν έχουν, και βεβαίως αυτή η επίδειξη καλής θέλησης δεν υποκαθιστά τον ρόλο της πολιτείας.

Η πανδημία αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη και απ’ ότι φαίνεται θα χρειαστεί ακόμη καιρός για να μας αφήσει. Ένα ερώτημα που ήδη έχει αρχίσει και πλανάται είναι το πώς θα είναι η επόμενη μέρα. Για να μη βρεθούμε προ δυσάρεστων και απρόσμενων εκπλήξεων θα πρέπει από τώρα να επανεξετασθούν κεκτημένα που χάθηκαν και εργασιακά δικαιώματα που καταστρατηγήθηκαν.

Η Κυβέρνηση οφείλει να το λάβει αυτό πολύ σοβαρά υπόψιν εάν δεν θέλει μετά το τέλος της κρίσης να βρεθεί αντιμέτωπη με τους εργαζόμενους και την κοινωνία.

Η μετά την κρίση ανάταξη της οικονομίας δεν μπορεί να περάσει μέσα από καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά από τη διεύρυνση τους. Ιστορικά η εργασιακή «ειρήνη» είναι παράγοντας ανάκαμψης, και πλέον είναι φανερό ότι δεν χωρούν οι γνωστές ιδεοληψίες περί αγοράς και «αυτορύθμισης» της.