Απολογισμος Προγραμματισμός – Αποφαση 10ου Τακτικου Συνεδριου – Πειραιάς, 2-3 Νοεμβρίου 2013

Μετά από προσπάθειες χρόνων, μετά από αγώνες, συλλογικούς και προσωπικούς, μέσα στην κοινωνία και μέσα στους θεσμούς, το οικολογικό κίνημα στη χώρα μας κατάφερε να μπολιάσει πολλές από τις πράσινες ιδέες και τις εναλλακτικές αξίες στη συνείδηση σημαντικού τμήματος των Ελλήνων πολιτών. Κατάφερε, επίσης, να συγκροτήσει έναν αυτόνομο πολιτικό πόλο, τους Οικολόγους Πράσινους, που πέτυχε το 2009 να εκλέξει τον πρώτο Έλληνα Πράσινο ευρωβουλευτή και το 2010 να αναδείξει μια σειρά από εκπροσώπους του στην Αυτοδιοίκηση.

Τα αποτελέσματα των εκλογών της 17^ης Ιουνίου 2012, όμως, σήμαιναν την καθίζηση της εκλογικής επιρροής των Οικολόγων Πράσινων, σε ποσοστά συγκρίσιμα με αυτά των ευρωεκλογών του 2004. Παρόλο που ενάμισι μήνα πριν, στις εκλογές της 5^ης Μαΐου 2012, οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαν φτάσει λίγο πριν την είσοδό τους στη Βουλή, οι λανθασμένες επιλογές και η πολωτική συγκυρία συντέλεσαν στον επικοινωνιακό αποκλεισμό και την εσωτερική απογοήτευση και αποδιάρθρωση. Με ό,τι αποθέματα αυτοκριτικής και διάθεσης για ανασυγκρότηση υπήρχαν, τα μέλη έδωσαν στο συνέδριο της Λαμίας τον Δεκέμβριο του 2012 ένα σαφές μήνυμα για την επανεκκίνηση του κόμματος και την προετοιμασία του για τις επόμενες κοινωνικές και πολιτικές μάχες.

Με αυτή την εντολή πορεύτηκε το Πανελλαδικό Συμβούλιο που εκλέχτηκε πριν 10 μήνες και κατάφερε τελικά στις 9 συνεδριάσεις του να αντιμετωπίσει την εσωτερική κρίση που προέκυψε μετά από τα δυσμενή εκλογικά αποτελέσματα, να προετοιμάσει το φορέα για τα νέα οικονομικά δεδομένα που προκύπτουν και να προετοιμάσει το έδαφος για τη διπλή εκλογική μάχη της άνοιξης του 2014.

Η αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων

Το βασικό πρόβλημα που είχαν να αντιμετωπίσουν το ΠΣ και η ΕΓ ήταν η προσαρμογή του κόμματος στις συνθήκες δραστικών οικονομικών περικοπών, λόγω της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης και της έλλειψης χρηματοδότησης στις εκλογές μετά το 0,88%. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια, το κόμμα, οι εργαζόμενοι και τα γραφεία του ανά την Ελλάδα αναδιατάχτηκαν στις νέες συνθήκες λιτότητας. Οργανωτικά ζητήματα αντιμετωπίστηκαν, το ΠΣ απέκτησε ανανεωμένο κανονισμό λειτουργίας και συμπληρώθηκαν κενά στο υπαλληλικό δυναμικό. Μέσα στο 2013 εγγράφηκαν 320 νέα μέλη. Παραιτήθηκαν όμως και 25 μέλη και άλλα αδρανοποιήθηκαν, κυρίως λόγω των εντάσεων, αρκετά από τα οποία είναι αξιόλογα και γίνονται προσπάθειες να ενταχθούν και πάλι στην οικογένειά μας.

Η προσπάθεια επανεκκίνησης του κόμματος, όμως, που δρομολογήθηκε από το συνέδριο της Λαμίας είχε εξαρχής δηλωμένους αντιπάλους -κυρίως αυτούς που είχαν αρνηθεί να αναλάβουν τις ευθύνες τους για το άσχημο εκλογικό αποτέλεσμα. Παρόλες τις προσπάθειες ενωτικής συνέχειας και ανασυγκρότησης, έντονες αντιπαραθέσεις αναπτύχθηκαν τόσο στο εσωτερικό του κόμματος όσο και σε δημόσια μέσα, ιδιαίτερα μετά την ένταξη στο κόμμα σημαντικού αριθμού νέων μελών -κυρίως στην Αθήνα. Εν τέλει, η αρνητική δημόσια εικόνα που δημιουργήθηκε επισταμένως ακόμα και από μέλη του ΠΣ του κόμματος, προκάλεσε -σε συνδυασμό με την απουσία μας από τα ΜΜΕ- έντονες αρνητικές επιπτώσεις στη δημοτικότητά μας, την ώρα που η χώρα ταλανιζόταν από βαριά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα.

Σε ό,τι αφορά την Εκτελεστική Γραμματεία, που πραγματοποίησε 42 συνεδριάσεις, το αρχικό κλίμα συνεργασίας μεταξύ των μελών της αντικαταστάθηκε γρήγορα από έντονες διαφωνίες, που -με δεδομένο το ζυγό αριθμό των μελών- οδήγησαν σε ισοψηφίες, με αποτέλεσμα τη δυσλειτουργία του οργάνου και την αναγκαστική προσφυγή σε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες μεταξύ των μελών του ΠΣ. Χαρακτηριστικά αναφέρεται η μη υλοποίηση του Προγραμματισμού 2013, ο οποίος αποφασίστηκε από το ΠΣ στις αρχές του έτους και η ΕΓ έφερε την ευθύνη συντονισμού όλων των απαραίτητων ενεργειών, με συγκεκριμένη ανάθεση καθηκόντων σε κάθε μέλος της.

Η παράλυση της ΕΓ συνοδεύτηκε από άρση της εξουσιοδότησης για τις αρμοδιότητες του συντονιστή, αποχωρήσεις μελών του ΠΣ και αποχή τους από τη συνεδρίαση, πρακτικές που καταδικάστηκαν στο συνέδριο του Ιουλίου, με εκβιαστικό τρόπο διοργάνωση συνεδρίασης πάνω στο συνέδριο του EGP, απόπειρες αλλαγής των αποφάσεων προηγούμενης συνεδρίασης του ΠΣ, απόφαση για δύο συνέδρια μέσα στο 2013 (ένα για την επανεκκίνηση και άλλο για εκλογή οργάνων) σε αντίθεση με την απόφαση του συνεδρίου της Λαμίας, αρνήσεις υλοποίησης συλλογικών αποφάσεων, απόπειρες αποκλεισμού εγγραφής νέων μελών με διάφορα προσχήματα, παρακώλυση των συνεδριάσεων της Παναττικής και του ΠΣ, συνομωσιολογική αρθρογραφία και δημοσιεύματα, απόπειρες επίλυσης των πολιτικών διαφορών με προσφυγές στη Δικαιοσύνη κ.α., πρακτικές που έβλαψαν σημαντικά τη λειτουργία και τη δημόσια εικόνα του κόμματος.

Οι πρακτικές αυτές αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη απώλεια ενέργειας από το ΠΣ και την ΕΓ και καταδικάστηκαν με μεγάλη πλειοψηφία από το συνέδριο του κόμματος στις 7.7.2013, που τόνισε ότι «η ελληνική κοινωνία περιμένει πολλά από το κόμμα μας, που δεν είναι δυνατόν να παραμένει σε ένα κλίμα στείρας διαδικασιολογίας και όμηρος νομικίστικης διελκυστίνδας». Και προχώρησε με μεγάλη πλειοψηφία στην υιοθέτηση επεξεργασμένων θέσεων για τις πολιτικές προτεραιότητες ενόψει των εκλογών για το ευρωκοινοβούλιο και την αυτοδιοίκηση τον Μάιο του 2014.

Τελικά, αποτιμώντας την εργασία και την απόδοση του Πανελλαδικού Συμβουλίου σε σχέση με όσα επιφορτίστηκε να υλοποιήσει, φαίνεται ότι δεν απέδωσε όσα θα έπρεπε να προσφέρει αλλά χάρη στην πλειοψηφία των μελών του συνέβαλε καθοριστικά στη δρομολόγηση αποφάσεων που σχετίζονται με την επανεκκίνηση του κόμματος, την εκτενή διαβούλευση προτάσεων καταστατικών αλλαγών και στις κατευθύνσεις που έδωσε τόσο το συνέδριο της Λαμίας όσο και το συνέδριο του Ιουλίου 2013, εναρμονίζοντας έτσι την πορεία του κόμματος με τη θέληση της πλειοψηφίας των μελών.

Επιπλέον, ορισμένα από τα μέλη του ΠΣ, παρουσίασαν σε αυτό το διάστημα προσωπική δράση με θετικό αντίκτυπο για το κόμμα αλλά δεν κατάφεραν να επηρεάσουν το σύνολο του οργάνου ώστε να υπάρξει μια συνολική παρέμβαση στην κοινωνία. Δυστυχώς άλλα μέλη του ΠΣ προχώρησαν σε επιλογές “αντιπολιτευτικού” χαρακτήρα απέναντι στο κόμμα το οποίο εκπροσωπούν (αρθρογράφηση, αδράνεια).

Χρειάζεται μεγαλύτερη ενεργοποίηση των μελών, ιδίως στην Αττική, καθώς και ομαλή ενσωμάτωση όλων των νέων μελών στις ΠΚ.

Έτοιμοι/ες για μια νέα πορεία

Σίγουρο είναι ότι εξαιτίας της δύσκολης προεκλογικής περιόδου στην οποία μπαίνουμε, η επόμενη σύνθεση θα είναι επιφορτισμένη με το να βγάλει το κόμμα από την αφάνεια, συντονίζοντας τις Περιφερειακές Οργανώσεις και τις Πολιτικές Κινήσεις στις αποφάσεις του συνεδρίου του Ιουλίου σχετικά με τις πολιτικές προτεραιότητες και στην υλοποίηση των αποφάσεων που θα ληφθούν στο πλαίσιο της προεκλογικής προετοιμασίας.

Η συγκρότηση από το συνέδριο και η λειτουργία της προσωρινής Εκλογικής Επιτροπής προετοιμάζει ήδη το κόμμα για την παραγωγή πολιτικής και τη συνεκτική και ελκυστική παρέμβαση στην κοινωνία και τη δημόσια σφαίρα, προς μια πράσινη και αλληλέγγυα προοπτική. Ήδη οι προτάσεις της για τον προγραμματισμό δράσεων της επόμενης περιόδου, συντελούν σε μια καθοριστική ανάδυση των Οικολόγων Πράσινων, που πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των μελών.

Παρόλα τα εμπόδια και τις προσπάθειες κωλυσιεργίας, μεγάλος αριθμός μελών -υπερδιπλάσιος από αυτόν που συμμετέχει στα συνέδρια- συμμετείχαν στο εσωτερικό δημοψήφισμα για τις απαραίτητες αλλαγές στο καταστατικό και δρομολόγησαν ευχερέστερους τρόπους προσαρμογής του καταστατικού στις νέες ανάγκες και την ωρίμανση του κόμματος.

Στα πολιτικά θέματα έχουν αρχίσει να παίρνονται πρωτοβουλίες εξωστρέφειας, όπως αυτή για την παράλληλη, ανοιχτή και κοινωνική ΕΡΤ, που βρίσκεται σε εξέλιξη με μεγάλη δυναμική, την πρόταση για βιώσιμη παραγωγική ανασυγκρότηση και την πρόταση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά και την προστασία των δανειοληπτών, που τέθηκαν σε δημόσιο διάλογο με κοινωνικούς και επαγγελματικούς φορείς, το σιδηρόδρομο, την απλή αναλογική, τη φορολόγηση του πλούτου, τις δράσεις αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής και του φασισμού κ.α.

Ταυτόχρονα, μια σειρά πρωτοβουλιών που ξεκίνησαν από την Εκτελεστική Γραμματεία ή στηρίχθηκαν από αυτή, ανέδειξαν σε κάποιους χώρους την ατζέντα μας και αξίζουν συνέχειας. Τέτοιες είναι οι αντιφασιστικές πρωτοβουλίες, η ανάδειξη θεμάτων, όπως τα απορρίμματα, η λαθροϋλοτομία, η ιδιωτικοποίηση του νερού, η λαθροθηρία, το τραπεζικό σύστημα και το πρόβλημα της ενεργειακής φτώχειας και της αιθαλομίχλης, η ορθή διαχείριση των υδάτων – που υλοποιήθηκε σε συνεργασία με το γραφείο Τύπου, το γραφείο του ευρωβουλευτή ή τις θεματικές ομάδες, είτε με άρθρα και ανακοινώσεις σε ΜΜΕ, είτε με συνεντεύξεις Τύπου είτε με συναντήσεις με σχετικούς φορείς -οι ιντερνετικές παρεμβάσεις, κυρίως μέσα από το site και τα ηλεκτρονικά μέσα των Οικολόγων Πράσινων για τη διαφθορά, η ενίσχυση αστέγων, η συμμετοχή στην καμπάνια για την ιδιωτικοποίηση του νερού, η καμπάνια και η στήριξη πρωτοβουλιών για τα μεταλλεία χρυσού στη Βόρεια Ελλάδα, οι εκδηλώσεις και οι συναντήσεις με φορείς για την οικονομία της υπαίθρου, οι παρεμβάσεις για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι επισκέψεις σε κέντρα υποδοχής μεταναστών, οι επαφές με φορείς της εκπαίδευσης και με αγρότες στις κινητοποιήσεις τους, η συμπαράσταση στους φυλακισμένους ακτιβιστές της Greenpeace, η στήριξη ή η συμμετοχή σε φεστιβάλ όπως το Alter Summit, το Athens Pride, το Greenwave και το αντιαπαγορευτικό, αλλά και οι παρεμβάσεις μας σε δημόσιες εκδηλώσεις άλλων κομμάτων, όπου δίνεται η ευκαιρία να τοποθετηθούμε ξεκάθαρα στο δημόσιο διάλογο για τα θέματα στα οποία μας καλούν να συμβάλλουμε.

Απομένει η ολοκλήρωση του σχεδιασμού και της υλοποίησης της επικοινωνιακής πολιτικής και του Γραφείου Τύπου, με τη δημιουργία μικρών τηλεοπτικών στούντιο σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, τη δημιουργία portals και ιντερνετικού ραδιοφώνου και τη μετατροπή της εφημερίδας σε free press, με στόχο τη διάχυση των απόψεων και των προτάσεών μας και την καλύτερη παρουσία μας στα ηλεκτρονικά και μη ΜΜΕ.

Παρόλες τις προσπάθειες που έγιναν, όμως, το ΠΣ οφείλει να αναγνωρίσει ότι σημαντικά ζητήματα λειτουργίας εξακολουθούν να υφίστανται, θέματα ανθρώπινου δυναμικού χρειάζονται περισσότερη τόλμη για να επιλυθούν, τα μέλη και οι φίλοι πρέπει να εμπνευστούν και να συμμετέχουν ενεργά στις Θεματικές Ομάδες και τις πρωτοβουλίες του κόμματος, κενά στο υπαλληλικό προσωπικό πρέπει να καλυφθούν, οι επιτροπές του ΠΣ και η ΕΓ πρέπει να λειτουργήσουν παραγωγικά, οι ΠΚ πρέπει να ξαναζωντανέψουν και να πάρουν πρωτοβουλίες ανάδυσης στην κοινωνία των πολιτών. Και βέβαια, να αναδείξουμε τη σημαντική δουλειά που γίνεται στο ευρωκοινοβούλιο και την Αυτοδιοίκηση από τους εκλεγμένους μας.

Οι πράσινες λύσεις αποδεικνύονται όλο και περισσότερο επίκαιρες

Είναι στο χέρι μας να κάνουμε την ήττα του 0,88% συγκυριακή και ανατάξιμη. Ακριβώς γιατί, την ίδια στιγμή, το διεθνές Πράσινο Κίνημα δείχνει μία διαρκή ανοδική τάση, με τις Πράσινες λύσεις να αποδεικνύονται όλο και περισσότερο επίκαιρες:

• Κινήματα κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας αναπτύσσονται διεθνώς, αλλά και στην Ελλάδα με μεγάλη -έστω- καθυστέρηση.
• Βασικές αρχές της οικολογίας, όπως η πλανητική συνείδηση ή η εξοικονόμηση φυσικών πόρων, βρίσκουν όλο και μεγαλύτερη απήχηση. Ο καταναλωτισμός αμφισβητείται ακόμα και από ανθρώπους, που αγνοούν την οικολογία και πολλοί αλλάζουν τον τρόπο της ζωής τους.
• Η άμεση δημοκρατία και η συμμετοχή των πολιτών, που αναδείχτηκε σε βασικό αίτημα των κινημάτων που προκάλεσε η όξυνση της κρίσης, αρχίζει να παίρνει δημιουργικές μορφές.
• Η ενδυνάμωση των αξιών της αποκέντρωσης και της αυτοδιοίκησης αποτυπώνονται και στα πολύ καλά αποτελέσματα των οικολογικών σχημάτων στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010.
• Ενδυναμώνονται αναζητήσεις νέου τύπου και συλλογικές μορφές οικονομικής δραστηριότητας και οι πολίτες αναζητούν δικαιότερους τρόπους για την εμπορεία και τη διακίνηση των αγαθών.

Στην Ελλάδα, οι παραπάνω λύσεις και αξίες αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερο έδαφος, χωρίς όμως η τάση αυτή να αποτυπώνεται σε κάποιο εκλογικό αποτέλεσμα (ίσως σε αυτό της αποχής). Με αυτό το δεδομένο, οι ΟΠ έχουν δυναμικό μεγάλης διείσδυσης αφού πρώτα ανανεώσουν τις μεθόδους επικοινωνίας τους και ξεφύγουν από την “greeνια” τους.

Σε αναζήτηση μιας αξιόπιστης Πράσινης φωνής

Είναι φανερή η αναντιστοιχία ανάμεσα στα εκλογικά αποτελέσματα των Οικολόγων Πράσινων και τις πολιτικές δυνατότητες της ελληνικής Οικολογίας. Τα περιβαλλοντικά και οικολογικά ζητήματα βρίσκονται στην καρδιά της συζήτησης για την κρίση. Το γεγονός ότι ακόμα και μέλη των ΟΠ θέτουν τέτοιο ζήτημα, δείχνει απλώς ότι είναι επιφανειακή η κατανόηση της ζωτικής σχέσης του οικολογικού-πράσινου επιχειρήματος με την οικονομία. Την ίδια στιγμή, άλλοι όμοροι χώροι ενσωματώνουν την πράσινη ρητορική, οι ΟΠ να πρέπει να εξηγήσουν στην κοινωνία τις ζωτικές τους διαφορές και να τις συνδέσουν με την κρίση, με έναν λόγο απλό και κατανοητό, μακριά από λαϊκισμούς και τεχνοκρατικές μεθόδους.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι οφείλουν να αποκτήσουν ένα ξεκάθαρο πολιτικό λόγο και θέσεις, να αντιμετωπίσουν τις οργανωτικές τους αδυναμίες, να εμπνεύσουν τα μέλη και τους φίλους τους, να πείσουν ότι αποτελούν μια πραγματικά εναλλακτική πολιτική λύση.

Αξίζουμε ένα καλύτερο μέλλον

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αξίζουν μια καλύτερη μοίρα, η οποία μπορεί να συνδυαστεί με την καλύτερη μοίρα που ελπίζουμε για τη χώρα. Επιμένουμε ότι οι οικολογικές αρχές είναι αναγκαίες για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Και είναι φανερό ότι, για να βρουν τη θέση που τους αξίζει, πρέπει να αλλάξουν πολλά μέσα στον ίδιο το φορέα της πολιτικής οικολογίας, τους Οικολόγους Πράσινους!

• Χρειάζεται σαφής ανάθεση αρμοδιοτήτων και λογοδοσία, με διακριτούς κύκλους άμεσης δημοκρατίας και ομόσπονδης δομής περιφερειακών οργανώσεων.
• Απαιτούνται κίνητρα ισότιμης συμμετοχής με εναλλακτικούς αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς ελέγχου.
• Οι έννοιες της αξιοκρατίας και της λογοδοσίας πρέπει να τεθούν στο κέντρο των οργανωτικών αρχών των ΟΠ, σε συνδυασμό με την αξιολόγηση όλων των στελεχών και των οργάνων ως προς την αποτελεσματικότητά τους.
• Η άμεση δημοκρατία απαιτεί μάχη για την εδραίωσή της. Όσο δεν υπάρχουν εναλλακτικοί θεσμοί ελέγχου και λογοδοσίας, τότε αναπαράγεται άτυπα το «δίκιο του ισχυροτέρου», που είτε με ατέρμονες διαδικασίες, είτε με αποκλεισμούς οδηγεί σε μία άτυπη ιεραρχία, πολύ χειρότερη από αυτήν που υποτίθεται πολεμά.

Να διδαχθούμε από τα λάθη μας

Είναι φανερό ότι και οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν υψηλούς στόχους αλλά κουβαλούν και αναπαράγουν στο εσωτερικό τους πολλές από τις κακοδαιμονίες της ελληνικής κοινωνίας. Πώς όμως μπορούν να υπάρξουν αμεσοδημοκρατικές λειτουργίες αν δεν είναι ώριμα τα μέλη ώστε όχι απλά να συμμετέχουν, αλλά και να συζητούν για τις διαφωνίες τους και τα αρνητικά στοιχεία στις προσωπικότητες των συντρόφων τους χωρίς να καταλήγουν σε ψυχοφθόρες αντιμαχίες άνευ ουσίας; Πώς μπορούν να υπάρξουν συλλογικές και αλληλέγγυες λειτουργίες χωρίς αμοιβαία εμπιστοσύνη; Πώς μπορούμε να προχωράμε χωρίς να αυτοαναλύουμε τα λάθη μας;

Θα πρέπει να ξαναγυρίσουμε στα κοινωνικά κινήματα για να συζητήσουμε με τους πολίτες και να τους θέσουμε με τη δράση μας την απλή ερώτηση που κάνουμε και στον εαυτό μας: Είναι χρήσιμο ένα πράσινο κόμμα στην Ελλάδα; Εξακολουθούμε να εμπνεόμαστε από την Ιδρυτική μας διακήρυξη και κάνουμε, ακόμα, μία απλή ερώτηση: Πώς οι Οικολόγοι Πράσινοι θα γίνουν το χρήσιμο κόμμα που έχει ανάγκη η Ελλάδα; Η απάντηση βρίσκεται στην αντιμετώπιση των λαθών μας.

Γι’ αυτό χρειάζεται:

• Να αναδειχθούν οι σχέσεις αμοιβαιότητας και αλληλο-υποστήριξης.
• Να ενισχυθεί ο πολιτικός διάλογος μεταξύ πολιτικών τάσεων και να αμβλυνθούν οι προσωπικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες δημιουργούν απολίτικους διχασμούς και φραξιονισμούς.

Οι σχέσεις εμπιστοσύνης και αλληλεγγύης μπορούν να δώσουν ώθηση και σε μια σειρά έξυπνων ιδεών και παρεμβάσεων, οι οποίες δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν εάν η εμπιστοσύνη είναι υπονομευμένη. Ακτιβιστικές δράσεις που χρειάζονται λίγα άτομα, δρώμενα δρόμου με καλλιτεχνικά στοιχεία (θέατρο, μουσική, κλπ.), εναλλακτικά φεστιβάλ και συναυλίες, χρειάζονται έμπνευση και συντροφικότητα. Ουσιαστική στήριξη χρειάζονται και σημαντικές διοργανώσεις του χώρου (Green Wave, αντιαπαγορευτικό, Γιορτές της Γης κ.α.). Παράλληλα, μπορούν να λειτουργήσουν ως μαγνήτης για την προσέλκυση ατόμων που εξάφθηκε το ενδιαφέρον τους, αλλά και νέων που κάπου θέλουν να διοχετεύσουν τη διάθεσή τους για πρακτική προσφορά.

Ακόμη περισσότερο, χρειάζεται η αλληλεγγύη σε δικαστικές προσφυγές και μακροχρόνιους δικαστικούς αγώνες, στους οποίους οικολόγοι βρίσκονται ή θα βρεθούν και στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Οι δικαστικές παρεμβάσεις δείχνουν την αποφασιστικότητα ενός χώρου να διεκδικήσει τα αιτήματά του και να δηλώσει την αλληλεγγύη του σε τοπικούς και θεματικούς αγώνες άλλων οργανώσεων.

Αγώνες όχι απλά για την κοινωνία αλλά ΜΕ την κοινωνία

Ο οικολογικός-πράσινος πολιτικός χώρος θα πρέπει να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του και τους δεσμούς του με τα κοινωνικά κινήματα και τους τοπικούς περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς αγώνες. Η ερώτηση «είναι χρήσιμο ένα πράσινο κόμμα στην Ελλάδα;» θα μας βοηθήσει να αντιληφθούμε πως μπορούμε να καταλάβουμε το πραγματικό πολιτικό κενό που έχει δημιουργηθεί στην κομματική  αρένα της χώρας. Τα μέλη μας έχουν σχέσεις με τα κινήματα, δραστηριοποιούνται σε αυτά, εμπνέονται και εμπνέουν. Γιατί δεν μπορεί το σύνολο του φορέα να παίξει έναν καταλυτικό ρόλο ώστε να διεκδικήσει τα αιτήματα των κινημάτων στην εκλογική μάχη; Αυτός είναι ο γόρδιος δεσμός που πρέπει να λύσουμε μέχρι τις επόμενες εκλογές.

Βασικά βήματα είναι η αναβάθμιση των επαφών με τους θεσμικούς φορείς, με επιμελητήρια, συνδικάτα, επαγγελματικές οργανώσεις, πολιτιστικούς φορείς κτλ. Στη σημερινή συγκυρία, θα πρέπει να ενισχύσει θεωρητικά και πρακτικά τις πρωτοβουλίες για αστικές καλλιέργειες, οικο-κοινότητες, καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, συνελεύσεις γειτονιάς, καταλήψεις και όλες τις πρωτοβουλίες κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας που ήδη αναπτύσσονται.

Θα πρέπει να υποστηριχτεί η συγκρότηση και ανάπτυξη ομάδων με καλό θεωρητικό υπόβαθρο αλλά και με πρακτικό αποτέλεσμα, που στη σημερινή κρίση εκτιμάται πολύ περισσότερο από τους πολίτες.  Αυτό σημαίνει ανάπτυξη πρωτοβουλιών και δράσεων σε όλους τους τομείς των πράσινων εναλλακτικών προτάσεων: προστασία βιότοπων, καλλιέργειες, δίκτυα ανταλλαγών, μουσική, θέατρο, κατασκευές, συνεταιριστικές ΑΠΕ, σεμινάρια για απόκτηση πρακτικών γνώσεων, συνεπιβατισμό, διατροφική υγεία, αυτοάμυνα, εναλλακτικές διακοπές, κλπ.  Επίσης, χρειάζεται φρεσκάδα και «νέους» ανθρώπους, ηλικιακά και ψυχικά και φυσικά να τους αφήσουμε χώρο να δράσουν πρωτοβουλιακά.

Σε επίπεδο οργανωμένων μελών, θα πρέπει να υπάρξει ένα κλίμα έμπνευσης και δημιουργίας:

• Τα μέλη Πολιτικών Κινήσεων των ΟΠ, θα πρέπει να πρωτοστατήσουν για τη συστηματική τους παρουσία στην κοινωνία και τα κινήματα των πολιτών και στη μετατροπή τους σε αλληλέγγυες κοινότητες. Οι Πολιτικές Κινήσεις (ΠΚ) και οι Περιφερειακές Οργανώσεις (ΠΟ) θα πρέπει να οργανώσουν ενημερωτικά σεμινάρια για την οργάνωση και την ιστορία του οικολογικού και περιβαλλοντικού κινήματος στη χώρα μας και στο εξωτερικό. Θα πρέπει να υπάρχει αλληλοβοήθεια μεταξύ των οργανώσεων του κόμματος, από πλευράς επαγγελματικών στελεχών, οικονομικών και άλλων πόρων, κειμένων και κοινών ανακοινώσεων.
• Τα μέλη Θεματικών Ομάδων να ανοίξουν δημόσιο διάλογο για θέματα που συγκεκριμενοποιούν τον πολιτικό προσανατολισμό των ΟΠ, όπως η Οικονομία, η Παιδεία, η εξωτερική πολιτική, η μετανάστευση αλλά και για τα προνομιακά για εμάς περιβαλλοντικά ζητήματα της κλιματικής αλλαγής, της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, της εξοικονόμησης ενέργειας, της χρήσης των ΑΠΕ με ένα τοπικοποιημένο και όχι βιομηχανικό-συγκεντρωτικό μοντέλο, του διαφορετικού μοντέλου διαχείρισης απορριμμάτων, της αποανάπτυξης ορισμένων τομέων της ελληνικής οικονομίας και της έμφασης σε άλλους, της προστασίας των χερσαίων και θαλάσσιων οικοσυστημάτων, ώστε το ταχύτερο δυνατόν να κωδικοποιηθούν οι θέσεις και οι διαφωνίες και να αποκτήσει το κόμμα ξεκάθαρες θέσεις.
• Όσοι συμμετέχουν στη θεσμική έκφραση των ΟΠ (ευρωβουλή-αυτοδιοίκηση), πρέπει να εντείνουν την κοινωνική μετωπική τους δράση και τη σύνδεση τους με την κοινωνία των πολιτών.
• Τα υψηλότερα επίπεδα οργάνωσης και εκπροσώπησης, όπως το Πανελλαδικό Συμβούλιο (ΠΣ) και η Εκτελεστική Γραμματεία (ΕΓ), να λειτουργούν περισσότερο με μια φιλοσοφία που ενθαρρύνει την αυτενέργεια, στηρίζοντας τα ζητήματα που αναδεικνύουν οι τοπικές οργανώσεις και βοηθώντας στην ενότητα και τη διάχυση της πληροφορίας και της κοινής δράσης.
• Οι σχέσεις με τα διεθνή Πράσινα Κόμματα αλλά και ειδικά τους Πράσινους των Βαλκανίων θα πρέπει να αναβαθμιστούν περισσότερο, με θεματικές συναντήσεις στην Ελλάδα και να ενισχυθούν κοινοί αγώνες, όπως ενάντια στα πυρηνικά και ενάντια στις εξορύξεις χρυσού. Σε αυτή την κατεύθυνση εντάσσεται και η διοργάνωση και αξιοποίηση του ελληνικού σκέλους της πανευρωπαϊκής εκλογής των κοινών Πράσινων επικεφαλής.

Το 0,88% σίγουρα δεν είναι το ποσοστό που απηχούν οι πράσινες ιδέες στην Ελλάδα, αλλά είναι μια μαγιά για την ανασυγκρότηση των ΟΠ. Σήμερα η διάδοση των πράσινων αξιών είναι μεγαλύτερη αλλά η κρίση απαιτεί μεθοδευμένη προσπάθεια, που:

• να απευθύνεται και στη μεγάλη μερίδα των 184.000 πολιτών, που ψήφισε τους Οικολόγους Πράσινους στις 6 Μαΐου 2012 αλλά δεν πήγε να ψηφίσει στις 17 Ιουνίου
• να επιδιώξει να ξανακερδίσει το 78% των πολιτών, που είχε ψηφίσει τους ΟΠ στις εθνικές εκλογές του 2009 αλλά έκανε άλλες επιλογές στις 6 Μαΐου
• να στοχεύει στο να κερδίσει το 35% των πολιτών, που δήλωνε τον Μάρτιο του 2012 (MRB) ότι θα μπορούσε να ψηφίσει τους Οικολόγους Πράσινους.

Με λογισμό και μ’ όνειρο

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μιαν άλλη πορεία. Και πριν απ’ όλα, έχουμε ανάγκη να συζητήσουμε με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, με λογισμό και μ’ όνειρο.

Έχουμε ανάγκη όσο τίποτε άλλο να εμπνευστούμε αλλά και να εμπνεύσουμε όσους και όσες πιστεύουν ότι ο 21^ος αιώνας είναι ο αιώνας των Πράσινων ιδεών και προτάσεων, στη σκέψη και στη ζωή, σε προσωπικό και συλλογικό, σε πολιτικό και κοινωνικό, σε τοπικό και πλανητικό επίπεδο. Και θα το πετύχουμε.