Ο Φώτης Μπίμπασης στην Αυγή: Προσωπικός βοηθός για όλες τις ηλικίες, χωρίς εξαιρέσεις

Από τον Φώτη Μπίμπαση, Αντιπρόεδρο του Πράσινου Ινστιτούτου, αν. Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ. Ευχαριστούμε πολύ την ΑΥΓΗ για τη φιλοξενία.

Όλοι κατανοούν τη δυσκολία που αντιμετωπίζουμε στην καθημερινότητά μας άτομα με αναπηρία. Ειδικά στη χώρα μας, που η προσβασιμότητα είναι ούτως ή άλλως δύσκολη, λόγω της δόμησης των πόλεων μας, αλλά και της αδιαφορίας που εντείνεται τα τελευταία χρόνια, άνθρωποι με αναπηρία καλούμαστε να επιβιώσουμε με έναν εργώδη τρόπο απέναντι στα απλά πράγματα, όπως η βόλτα στην πόλη, οι αγορές μας, οι απλές μετακινήσεις μας λόγω υποχρεώσεων.

Η ανεξάρτητη διαβίωση είναι μια πρόκληση για όλους εμάς που αντιμετωπίζουμε ζητήματα αναπηρίας. Είναι όμως μια έννοια που έχει θεσμοθετηθεί και βασίζεται στα ίσα δικαιώματα όπως προτάσσει το Σύνταγμα της χώρας μας. Για την ανεξάρτητη διαβίωση ο ρόλος του προσωπικού βοηθού είναι καθοριστικός. Ο προσωπικός βοηθός έχει θεσπιστεί και στη Ελλάδα, προκειμένου να διασφαλιστεί μια πιο άνετη μετακίνηση.

Ο προσωπικός βοηθός, σύμφωνα με τη γενική γραμματεία κοινωνικής αλληλεγγύης είναι μια υπηρεσία που θα πρέπει να παρέχεται δωρεάν στα άτομα με αναπηρία. Στόχος η διασφάλιση της αυτονομίας μας στο πλαίσιο του εφικτού ώστε να συμμετέχουμε ισότιμα σε όλες τις εκφάνσεις των καθημερινών δραστηριοτήτων μας.

Ο προσωπικός βοηθός θεσπίστηκε από την Κυβέρνηση ώστε να λειτουργήσει πιλοτικά για δύο χρόνια, ώστε μετά την ολοκλήρωσή της δοκιμαστικής περιόδου να υπάρξει καθολική εφαρμογή της συγκεκριμένης υπηρεσίας. Μέχρις εδώ καλά. Το πρόβλημα όμως ξεκινά από τον τρόπο που αναμένεται να γίνει η πιλοτική εφαρμογή του προσωπικού βοηθού.

Η καθυστέρηση του ενός έτους που αφορά την εφαρμογή του πιλοτικού προγράμματος στην επαρχία είναι μια πρώτη ανισότητα που δεν συνάδει με τον χαρακτήρα του προγράμματος. Ο ηλικιακός προσδιορισμός του προγράμματος είναι επίσης ένα ζήτημα. Στο πρόγραμμα μπορεί να συμμετέχουν ανάπηροι ηλικίας από 16-65 ετών. Αυτό σημαίνει ότι όσοι είναι νεαρότεροι σε ηλικία ή μεγαλύτεροι εξαιρούνται.

Μια οικογένεια που έχει παιδί με βαριά αναπηρία δεν θέλει συνοδό; Δεν θέλει βοηθό;
Μετά τα 65 ο ανάπηρος θέλει ειδική βοήθεια, ειδικά άμα είναι μόνος του. Γιατί λοιπόν αυτές οι ηλικίες εξαιρέθηκαν από την πιλοτική εφαρμογή του προσωπικού βοηθού;

Επίσης, η κατανομή της παροχής θα έπρεπε να δικαιότερη ως προς τα άτομα με αισθητηριακές αναπηρίες, όπως οι τυφλοί, οι οποίοι στο πιλοτικό πρόγραμμα δικαιούνται μόνο κατά 5% την αρωγή μέσω προσωπικού βοηθού σε σχέση με τις άλλες αναπηρίες.

Για εμάς τους ανθρώπους με αναπηρία, η κάθε βοήθεια είναι μια ανάσα για καλύτερη διαβίωση την οποία αυτήν τη στιγμή στερούμαστε, λόγω του αντικειμενικού προβλήματος που αντιμετωπίζουμε. Ο προσωπικός βοηθός είναι ένα θετικό βήμα. Για να υλοποιηθεί σωστά όμως απαιτείται καθολικός σχεδιασμός, με ισοκατανομή στους αναπήρους κάθε είδους, ώστε η πιλοτική εφαρμογή να δείξει σε όλες τις διαστάσεις τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν ώστε να λυθούν με τον κατάλληλο τρόπο. Μόνο έτσι θα εφαρμοστεί στην πράξη το κανονικό πρόγραμμα όταν ξεκινήσει να εφαρμόζεται ώστε να μην χρειαστεί να επανασχεδιαστεί από την αρχή λόγω αστοχιών κατά την περίοδο της πιλοτικής εφαρμογής του.