Κατεπείγουσα αναγκαιότητα η πράσινη οικονομία

Το άρθρο του Γιάννη Τσιρώνη, π. Υπουργού,  φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα “Τα Νέα” την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Είναι συνήθης παρανόηση ότι η πράσινη οικονομία αφορά την προστασία της φύσης. Και μόνο ο τίτλος του τρέχοντος, οικονομικού προγράμματος της ΕΕ, «Green Deal», αίρει αυτή την παρανόηση. Ποια είναι όμως η καινοτομία της πράσινης οικονομίας; Απλώς εσωτερικεύει κόστη που-συνήθως παραβλέπονταν. Εάν, για παράδειγμα, μια οικονομική δραστηριότητα επιβαρύνει σημαντικά το οδικό δίκτυο, ποιος θα πληρώσει την αύξηση του κόστους μεταφορών;

Κατά την πράσινη οικονομία, «περιβάλλον» μιας δραστηριότητας ορίζεται κάθε άλλη γειτονική φυσική ή ανθρωπογενής δραστηριότητα. Ένα διαλυτήριο αυτοκινήτων είναι οικολογική δραστηριότητα, αλλά ασύμβατη σε τουριστικό περιβάλλον.

Πριν από 40 χρόνια, όσοι προειδοποιούσαμε για τις χωματερές θεωρούμασταν αιθεροβάμονες. Καθυστερημένα και επώδυνα αποδείχθηκε ότι το κόστος των χωματερών ξεπέρασε τα οφέλη της τακτικής «παράγω-καταναλώνω-πετάω». Η πράσινη οικονομία χρεώνει το πρόβλημα σε όσους το προκαλούν, αρχή αυτονόητη πλέον σχεδόν από όλο το πολιτικό φάσμα. Δυστυχώς τα δύσκολα έπονται: 700 δισ. ευρώ, μέχρι το 2100, θα κοστίσει στην Ελλάδα η κλιματική κρίση, σύμφωνα με τη μελέτη της Τράπεζας της Ελλάδος.

Ποσόν διπλάσιο από το δυσβάσταχτο δημόσιο χρέος. Ποιος θα πληρώσει αυτό το κόστος; Οι επιχειρήσεις που ρυπαίνουν; Οι φορολογούμενοι; Αν η ΕΕ χρεώσει το κόστος στις ρυπογόνες επιχειρήσεις, ποιος θα τις εμποδίσει να μετακομίσουν σε τρίτες χώρες με ευνοϊκότερους όρους; Θα γλιτώσει η Ελλάδα από την κλιματική κρίση εάν μια χαλυβουργία μετεγκατασταθεί στην Τουρκία; Το φαινόμενο αποκαλείται carbon leakage και χωρίς παγκόσμιες συμφωνίες δεν αντιμετωπίζεται.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας προειδοποίησε ότι η προσαρμογή μικροοργανισμών στην κλιματική αλλαγή θα προκαλέσει περισσότερες πανδημίες. Ποιος θα πληρώσει το κόστος;

Η πράσινη οικονομία απαντά στις παραπάνω προκλήσεις, οπότε δεν προστατεύει μόνο τη φύση αλλά κυρίως την ανθρώπινη ευημερία. Δεν είναι τυχαία η αύξηση της πολιτικής επιρροής των πράσινων κομμάτων.

Όμως η κατεπείγουσα και ριζική στροφή της οικονομίας απαιτεί ευρύτατες συναινέσεις.

Δυστυχώς στη Δεξιά, παρά το χαστούκι της πανδημίας, εξακολουθούν να κυριαρχούν οι ιδεοληψίες, ότι η αγορά αυτορρυθμίζεται. Είναι δύσκολο όσοι ονειρεύονταν κατεδάφιση δημόσιων νοσοκομείων να συναινέσουν για ενίσχυση δημόσιων φορέων στην Υγεία, την πολιτική προστασία κ.α. Η δογματική Αριστερά έχει εγκλωβιστεί στο «ΟΧΙ σε όλα», μέχρι την… έλευση του σοσιαλισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ευρωπαϊκή Αριστερά GUE/NGL ευτυχώς κρατούν εποικοδομητική στάση στο Ευρωκοινοβούλιο. Ισχυρή παγκόσμια δύναμη παραμένει η σοσιαλδημοκρατία, εάν ξεκολλήσει από λογικές Σρέντερ/Μπλερ και θυμηθεί τις κεύνσιανές της ρίζες. Στην Ελλάδα, το ΚΙΝΑΛ οφείλει να απογαλακτιστεί από τις πρακτικές που οδήγησαν στη χρεοκοπία.

Υπό την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά, φαίνεται να υπάρχει πρόθεση αλλαγής σελίδας. Μένει να γίνει η πρόθεση πράξη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν τρέφουμε αυταπάτες ότι η βαθιά γνώσητης πράσινης οικονομίας είναι copyright. Επιδιώκουμε ευρύτατες κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες ώστε να αποφύγει η πατρίδα μας τα χειρότερα και, με πυλώνες την ενεργειακή αυτονομία και την ποιοτική αγροτική παραγωγή, η πράσινη οικονομία να αποτελέσει εφαλτήριο για μια Ελλάδα ισχυρή, ανθεκτική και βιώσιμη.