Σε ομηρία τα ζώα συντροφιάς και οι πολίτες

Ο πρώην υπουργός και μέλος των Οικολόγων – Πράσινων, Γιάννης Τσιρώνης, γράφει στο NEWS 24/7 για την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας με τα ζώα συντροφιάς και τους αληθινούς όμηρους αυτής.

Η εικόνα των ζώων συντροφιάς στην Ελλάδα είναι τραγική. Καθημερινό φαινόμενο, ζώα κακοποιημένα, πεινασμένα ή ακρωτηριασμένα σε τροχαία με ταυτόχρονα θύματα ακόμα και πολίτες.

Συχνά ζήσαμε με απόγνωση τον φρικτό θάνατο συντρόφων μας από φόλες. Αλλά και αντίστροφα εκατοντάδες συμπολίτες μας δαγκώνονται από σκυλιά. Κατά κανόνα, τα ζώα αμύνονται. Αυτό δεν σημαίνει, ότι το θύμα του δαγκώματος είχε κακές προθέσεις. Συνήθως ασυνείδητοι βλάπτουν ζώα, και αργότερα την πληρώνουν ανύποπτοι περαστικοί, που παραβίασαν αθέλητα τον ζωτικό τους χώρο.

Δήμοι και ηρωικοί εθελοντές μοιάζουν να αγωνίζονται ενάντια σε Λερναία Ύδρα. Ας αναλογιστούμε τα εξής:

• Η περισυλλογή αδέσποτου ζώου απαιτεί όχημα και εξειδικευμένο πολυμελές προσωπικό.
• Απαιτείται προσωρινή φιλοξενία για τσιπάρισμα, στείρωση, αποπαρασίτωση ή και θεραπεία. Η λεϊσμανίαση (Καλαζάρ), απαιτεί ακόμα και πολύμηνη φιλοξενία. Απαιτούνται κατάλληλοι χώροι, διατροφή, καθαριότητα, ιατρεία και χειρουργεία.
• Στείρωση, αποπαρασίτωση, φαρμακευτική αγωγή, τσιπάρισμα και ολιγοήμερη διατροφή κοστίζουν από 70-120 ευρώ, χωρίς τα κόστη χώρων, εξοπλισμού και προσωπικού.

Μεγάλες φιλοζωικές οργανώσεις εκτιμούν ότι τα αδέσποτα ξεπερνούν τα 2 εκατομμύρια. Ακόμα και εάν οι δήμοι και οι εθελοντές μπορούσαν άμεσα να στειρώσουν τα μισά, αυτό θα κόστιζε περισσότερα από 100 εκατομμύρια €, αλλά στο μεταξύ γεννιούνται πολλαπλάσια ζώα, που στην πλειοψηφία τους θα βρουν φρικτό θάνατο.

Στα παραπάνω προστίθενται νέες εγκαταλείψεις: ζώων που δεν φερμάρουν, από ασυνείδητους κυνηγούς, είτε από βοσκούς ή από πολίτες επειδή τα βαρέθηκαν ή επειδή γέννησε η σκύλα τους και δεν θέλουν τα κουτάβια.

Η κατάσταση είναι ντροπιαστική αλλά κανείς δεν απολογείται. Αντίθετα περισσεύουν οι «εισαγγελείς» και οι «προστάτες».

Δύο τεράστιες πλειοψηφίες παραμένουν σιωπηλές και είναι οι αληθινοί όμηροι της αθλιότητας:

1. Η συντριπτική πλειοψηφία πολιτών, που δεν θα έβλαπταν ούτε τριχίτσα ζώων, που θρηνούν βλέποντάς τα βασανισμένα ή νεκρά, αλλά δεν θέλουν ή δεν μπορούν να τα έχουν σπίτι τους. Ποιος θα γίνει φωνή τους; Ποιος θα ακούσει και τη δική τους άποψη;
2. Η μεγαλύτερη πλειοψηφία των φιλόζωων που μαζεύουν και φιλοξενούν 1-2 ζώα, από αγάπη και συντροφιά, δεν είναι εγγεγραμμένοι σε κάποια οργάνωση, ούτε περισυλλέγουν ζώα συστηματικά. Ποιος θα τους συνδράμει, εάν δεν έχουν λεφτά για στείρωση και ιατρική περίθαλψη;

Υπάρχει όμως και μια ακόμα πλειοψηφία, που δεν είναι άλλη από τα ίδια τα ζώα, που αποτελούν τους πραγματικούς όμηρους αυτής της αθλιότητας και δεν έχουν φωνή να καταγγείλουν όσους τα εκμεταλλεύονται.

Κάποιες οργανώσεις έχουν τη δυνατότητα να μονοπωλούν τον διάλογο ή τα ΜΜΕ, αλλά οι μεγάλες κοινωνικές πλειοψηφίες παραμένουν στο περιθώριο. Παρά τις θριαμβολογίες κάποιων φιλοζωικών οργανώσεων για το σημερινό θεσμικό πλαίσιο του 4039/12 και του 4235/14, η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο! Οι λύσεις είναι γνωστές, αρκεί η πολιτεία να μην αναλογίζεται το πολιτικό κόστος και να τις εφαρμόσει:

• Ριζική μείωση των γεννήσεων μέσω στειρώσεων. Η υποχρεωτική στείρωση είναι πιθανά αντισυνταγματική, αλλά με ισχυρά οικονομικά κίνητρα για όσους στειρώνουν τα ζώα τους και αντικίνητρα για όσους δεν τα στειρώνουν, οι γεννήσεις θα μειωθούν δραστικά!
• Κανένα ζώο χωρίς ταυτότητα και ιδιοκτήτη, είτε φυσικό πρόσωπο, όπως προβλέπουν οι διεθνείς συμβάσεις, είτε δήμο, εάν πρόκειται για αδέσποτο.
• Κανένα καταφύγιο χωρίς νομιμοποίηση και κανόνες ευζωίας.
• Ισχυροί και διάφανοι πόροι στο δημόσιο σύστημα περίθαλψης, καταγραφής και προσωρινής φιλοξενίας.
• Οικονομική ενίσχυση του έργου των εθελοντών με ταυτόχρονη οικονομική διαφάνεια και λογοδοσία.
• Απόλυτη διαφάνεια σε κάθε μεταβίβαση ή υιοθεσία ζώου. Η Πολιτεία έχει υποχρέωση και δικαίωμα να γνωρίζει σε ποιον ανήκει κάθε ζώο και να διασφαλίζει την ευζωία του.
• Ξεκάθαρο, αυστηρό και εφαρμόσιμο σύστημα κυρώσεων σε όσους παραβιάζουν τα παραπάνω. “Εξοντωτικές” ποινές, που δεν επιβάλλονται ποτέ, είναι υποκρισία.
• Καταλογισμός των ποινών ξεκάθαρα και όχι αόριστα σε κάθε κρίκο της παραβατικότητας.
• Πάταξη του λαθρεμπορίου.

Αναμένουμε καλοπροαίρετα το πολυδιαφημισμένο σχέδιο νόμου, που με δέσμευση πρωθυπουργού θα θεραπεύσει όλα τα κακώς κείμενα και θα τύχει σοβαρής δημόσιας διαβούλευσης. Φοβόμαστε ότι η παγκόσμια πρωτοτυπία να εκπονηθεί σ/ν από το υπουργείο εσωτερικών, ερήμην του αρμόδιου υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δεν είναι καλός οιωνός, αλλά θα περιμένουμε να δούμε το αποτέλεσμα. Στην αντιμετώπιση της σημερινής αθλιότητας δεν χωράνε μικροκομματικές λογικές.