Τελικό χτύπημα για το περιβάλλον το οπισθοδρομικό νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ. Μια ακόμη προσχηματική διαβούλευση επιβουλεύεται το μέλλον μας

Έληξε πριν λίγες μέρες η διαβούλευση του Σχεδίου Νόμου της Κυβέρνησης με τίτλο «Εκσυγχρονισμός Περιβαλλοντικής Νομοθεσίας».  Και ενώ στη διαβούλευση διαβάσαμε 66 άρθρα η τελική έκδοση προς ψήφιση από την Βουλή του κορονοϊού είχε 130 άρθρα. Πρόκειται μάλλον για την επιτομή της αδιαφάνειας και της Δημοκρατίας a la cart…

Επί της ουσίας, το σχέδιο Νόμου περιλαμβάνει διατάξεις που αλλάζουν τη διαδικασία περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων,  το σύστημα διακυβέρνησης των προστατευόμενων περιοχών, τις χρήσεις γης στις προστατευόμενες περιοχές, την κύρωση των δασικών χαρτών καθώς και κάποιες λεπτομέρειες στη διαχείριση αποβλήτων.

Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ είμαστε κάθετα αντίθετοι ως προς τις αλλαγές που προτείνει η Κυβέρνηση, αφού διαπιστώνουμε πως ο «εκσυγχρονισμός» που ευαγγελίζεται ο Υπουργός αποτελεί επί της ουσίας «οπισθοδρόμηση» αλλά και έμμεση  παραδοχή  ότι τελικά προτεραιότητα της Κυβέρνησης είναι η εξυπηρέτηση των επενδύσεων και η δημιουργία βραχυπρόθεσμου οφέλους (ποιών άραγε;) εις βάρος της προστασίας του περιβάλλοντος.

Αναλυτικά:

1. Ουσιαστικά καταργεί την προστασία των περιοχών Natura 2000, αφού μέσω του νομοσχεδίου προωθούνται οι διάφορες μεγαλο-επενδύσεις- ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων- σε αυτές τις περιοχές. Επιπλέον καταργείται αντισυνταγματικά ακόμη και αυτό το δικαίωμα των ΟΤΑ να αποφασίζουν εάν θα δώσουν άδεια διέλευσης στις έρευνες για εξορύξεις υδρογονανθράκων στις δημοτικές τους εκτάσεις.

2. Καταστρατηγεί την αυτοτέλεια των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) αφού αυτοί μετατρέπονται σε  απλές «Μονάδες Διαχείρισης» υπαγόμενες σε ένα κεντρικό και απομονωμένο όργανο του ΥΠΕΝ.
3. Ανοίγει όχι απλά ο δρόμος, αλλά η λεωφόρος για την  καταστροφή του περιβάλλοντος στο όνομα των κατά βούληση επενδυτικών σχεδίων, αφού εκχωρείται ο έλεγχος των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες και επιβάλλονται ασφυκτικές προθεσμίες για γνωμοδοτήσεις των υπηρεσιών.
4.  Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος και οικονομική επιβάρυνση των καταναλωτών για την εξασφάλιση υπερκερδών των επενδυτών. Ευνοούνται πάλι οι μεγαλο-επενδυτές, δημιουργώντας διακρίσεις εις βάρος των μικρών αλλά και των ενεργειακών κοινοτήτων.
5. Οι δασικοί χάρτες μεταφέρονται ξανά  στις καλένδες και νομιμοποιούνται συλλήβδην οι αυθαίρετες βίλλες εντός δασικών εκτάσεων  και κατά περίπτωση εντός υγροτόπων και ρεμάτων, αλλά οι κάτοικοι των επί χρόνια παράνομων μεν -με την ανοχή των πολιτικών και της ψηφοθηρίας-υφιστάμενων δε οικισμών μπαίνουν στην διαδικασία των αντιρρήσεων και των ενστάσεων με ότι και αν αυτό σημαίνει για τις επόμενες εκλογές ή για τα επόμενα τριάντα χρόνια ομηρίας.. ταυτόχρονα  ο νόμος καταργεί αντισυνταγματικά την αριθμητική πλειοψηφία  των δασικών υπαλλήλων του δημοσίου στις ΕΠΕΑ καθιστώντας τες σκιώδεις και ανίσχυρες για την υποστήριξη των συμφερόντων του δημοσίου έναντι ιδιωτών και γενικότερα των δασών έναντι καταπατήσεων.
6. «Απλοποιεί» τις διαδικασίες διαχείρισης στερεών αποβλήτων και δίνει στον υπουργό ΥΠΕΝ για λόγους δημοσίου συμφέροντος δυνατότητα να καταστρατηγεί  διαδικασίες και νόμους.
7. Παραβιάζει Συνταγματικές διατάξεις, Ευρωπαϊκές οδηγίες και Διεθνείς συμβάσεις επιφέροντας ίσως μελλοντικά πρόστιμα που θα πληρωθούν από το Ελληνικό Δημόσιο και όχι από τους Επενδυτές.

Συμπερασματικά :

Ας ξεκινήσει επιτέλους μια ελεύθερη, σοβαρή, πολυσυμμετοχική και δημοκρατική συζήτηση για την πλήρη αναμόρφωση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας με βάση το ισχύον σήμερα ενωσιακό δίκαιο αλλά ενόψει της ραγδαία εξελισσόμενης κλιματικής αλλαγής.

Χρειαζόμαστε ενιαίες ρυθμίσεις για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των έργων στην Ελλάδα, την προστασία της βιοποικιλότητας μέσω των Φορέων Διαχείρισης, τη διαχείριση των αποβλήτων,  τη στήριξη του ρυθμιστικού και αποφασιστικού ρόλου της Δημόσιας Διοίκησης σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος.

Αυτή η συζήτηση πρέπει να γίνει με πρωτοβουλία του ΥΠΕΝ, και καίριο βήμα για αυτό θα είναι η απόσυρση του παρόντος Σχεδίου Νόμου.

Αν αυτά τα παραπάνω δεν γίνουν ευλόγως θα υποθέσουμε ότι εν μέσω πανδημίας του κορονοϊού η Κυβέρνηση, αδίστακτη, λειτουργεί υπό την καθοδήγηση της ρήσης «Ο λύκος την αντάρα χαίρεται» σκοπεύοντας, προφανώς, αυτά που δεν κατάφερε να κάνει με τα Voucher της κατάρτισης να τα ωφεληθεί στο υπερ πολλαπλάσιο από το περιβάλλον.

Ας μην πληρώσει, λοιπόν, το περιβάλλον το «μάρμαρο» της «ανάπτυξης» των ημετέρων.