Πατριώτες, πατριδοκάπηλοι και καιροσκόποι

Του Γιάννη Τσιρώνη* στο efsyn.gr

Τα τελευταία 27 χρόνια η χώρα μας ταλανίζεται από μία σύγκρουση με ιστορικές ουρές, αλλά χωρίς πραγματικό νόημα. Ιστορικά ουδέποτε οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί της Μακεδονίας, πλην των Βουλγάρων, δεν είχαν οτιδήποτε να χωρίσουν με τους Έλληνες. Κατά τον δεύτερο βαλκανικό πόλεμο, οι σλαβόφωνοι πληθυσμοί ενθαρρύνονταν από τον Παύλο Μελά να πολεμούν ενάντια στους Βούλγαρους, στο πλευρό των Ελλήνων.

Εδώ έχουμε μία ιστορική ειρωνεία: Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε το πολιτικό ανάστημα να τερματίσει μία σύγκρουση πολλών αιώνων με την Βουλγαρία. Ήταν η μόνη εθνότητα που αμφισβητούσε στο παρελθόν τη συνθήκη του Βουκουρεστίου του 1913, που διαμόρφωσε τα σημερινά σύνορα. Η Βουλγαρία το επιχείρησε ξανά κατά την γερμανική κατοχή, αλλά  η ήττα των ναζί επανέφερε τα σύνορα στην προπολεμική τους θέση. Μετά τον τερματισμό της ελληνοβουλγαρικής διένεξης, δεν υπήρχε αμφισβήτηση των συνόρων στην περιοχή, ούτε καμία αιτία για τριβές μεταξύ μακεδονικών πληθυσμών.

Μετά τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, στην τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας», επανέρχεται ο αλυτρωτισμός της μεγάλης σλαβόφωνης Μακεδονίας.

Δυστυχώς και στην Ελλάδα κάποιοι ανακαλύπτουν ότι «Η Μακεδονία είναι μόνο Ελληνική» και ότι δεν δικαιούται καμία άλλη εθνότητα να χρησιμοποιεί την λέξη «Μακεδονία», πλην των Ελλήνων.

Το επιχείρημα αυτό, με όρους διεθνούς δικαίου, είναι αβάσιμο και επικίνδυνο. Η εθνική συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας των κρατών, διαμορφώθηκε αιώνες αργότερα από την εγκατάσταση σλαβόφωνων πληθυσμών στην Μακεδονία. Οι κάτοικοι Ευρώπης είναι κράμα εθνοτήτων που άλλοι ζούσαν στην ήπειρο εδώ και χιλιάδες χρόνια, όπως οι Κέλτες, και άλλοι εγκαταστάθηκαν πολύ αργότερα. Αυτό άλλωστε περιγράφει και η Πηνελόπη Δέλτα στα μυστικά του βάλτου: «Ήταν ένα κράμα όλων των βαλκανικών εθνικοτήτων τότε η Μακεδονία. Έλληνες, Βούλγαροι, Ρουμούνοι, Σέρβοι, Αλβανοί, Χριστιανοί και Μουσουλμάνα, ζούσαν φύρδην-μίγδην κάτω από τον βαρύ ζυγό των Τούρκων. Η γλώσσα τους ήταν -η ίδια, μακεδονίτικη, ένα κράμα και αυτή από σλαβικά και ελληνικά, ανακατωμένα με λέξεις τούρκικες.

Όπως και στα Βυζαντινά χρόνια, οι πληθυσμοί ήταν ανακατωμένοι τόσο, που δύσκολα χώριζες Έλληνα από Βούλγαρο – τις δύο φυλές που κυριαρχούσαν. Εθνι­κή συνείδηση είχαν την μακεδόνικη μονάχα. Όταν όμως οι Βούλγαροι κήρυξαν την εκκλησιαστική τους ανεξαρτησία, και αναγνωρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη αρχηγός της βουλγάρικης εκκλησίας ο Έξαρχος αντί του Πατριάρχη, και όταν η σύνοδος του 1872 κήρυξε σχισματικούς τους Βουλγάρους, χωρίστηκε η Μακεδο­νία σε Πατριαρχικούς Έλληνες κι Εξαρχικούς Βούλγαρους, χωρίστηκαν και οι συ­ντοπίτες, οι συγχωρίτες – ακόμα και α οικογένειες».

Αλλά ας επιστρέψουμε στο παρόν.

Οι όψιμοι «Μακεδονομάχοι» κάνουν ένα πολύ ύπουλο χρονικό άλμα. Γράφουν ότι με την σημερινή συμφωνία εκχωρούνται τα ιερά και όσια του έθνους μας: Το όνομα Μακεδονία, η εθνότητα, η γλώσσα κλπ. Εξαπατούν ανερυθρίαστα τον ελληνικό λαό, γιατί όλα αυτά για τα οποία δήθεν κόπτονται έχουν ήδη εκχωρηθεί οριστικά και αμετάκλητα ήδη από το 1991 και νωρίτερα. Μηρυκάζουν την ένδοξη εποχή του Μ. Αλεξάνδρου, αλλά κρύβουν ένοχα τις δικές τους πράξεις από τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας μέχρι σήμερα. Ισχυρίζονται ότι οι γείτονες μας επιχειρούν να παραχαράξουν την ιστορία και για πρώτη φορά στις Πρέσπες  γίνεται αποδεκτή αυτή η παραχάραξη. Στην πραγματικότητα οι ίδιοι προσυπέγραψαν την παραχάραξη, πίσω από την πλάτη του ελληνικού λαού, και η συμφωνία των Πρεσπών την σταματάει οριστικά!

Ας αποκαταστήσουμε λοιπόν την αλήθεια:

ΟΝΟΜΑΣΙΑ

Η γειτονική χώρα σήμερα ονομάζεται Μακεδονία. Είναι απάτη να ισχυριζόμαστε ότι η Ελλάδα δεν έχει αποδεχθεί αυτή την ονομασία. Για να γίνει αντιληπτή η διαφορά, αξίζει να θυμηθούμε τι συμβαίνει μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας: Η Τουρκία δεν αναγνωρίζει την Κύπρο και οι Κύπριοι συμπατριώτες μας έχουν σοβαρό πρόβλημα με τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα όταν ταξιδεύουν στην Τουρκία. Το ίδιο πρόβλημα έχουν πλοία που ταξιδεύουν από λιμάνια της Κύπρου προς την Τουρκία.

Αντίθετα η Ελλάδα ήδη από το 1991 ήδη αποδέχθηκε την ανεξάρτητη «Δημοκρατία της Μακεδονίας»: τον Δεκέμβριο του 1991 ο κ. Σαμαράς υπέγραψε τον κανονισμό 3567/11 όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση καταργεί τις εμπορικές συναλλαγές με την, υπό διάλυση, Γιουγκοσλαβία και ξεκινά ανεξάρτητες συναλλαγές με τις δημοκρατίες της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, της Κροατίας, την Σλοβενίας και την Μακεδονίας. Έβαλε έτσι ταφόπλακα στην αλλαγή ονόματος του κράτους, που προέκυψε από την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας.

Σήμερα κάθε αεροπλάνο που ξεκινά από τα Σκόπια και φτάνει στην Αθήνα, ξεκινά από την «Μακεδονία». Κάθε έμπορος που συναλλάσσεται με κάποιον κάτοικο των Σκοπίων, συναλλάσσεται με πολίτη της «Μακεδονίας». Κάθε πολίτης της γειτονικής χώρας που μένει σε ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης, χρησιμοποιεί διαβατήριο της «δημοκρατίας της Μακεδονίας». Με αυτό το έγγραφο μπορεί να συνεταιριστεί στην Ελλάδα, να κάνει εμπορικές συναλλαγές, ακόμα και να παντρευτεί. Και κάθε Έλληνας που περνά τα σύνορα της ΠΓΔΜ δέχεται να σφραγιστεί το διαβατήριο του με την σφραγίδα της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»

Δεν έχουν λοιπόν αναγνωρίσει μόνο 140 χώρες την «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Την έχει αναγνωρίσει έμπρακτα η Ελλάδα εδώ και 27 χρόνια από την ημέρα που ο Σαμαράς υπέγραψε τον κανονισμό 3567/91.

Φυσικά υπάρχει και το όνομα της διάμεσης συμφωνίας: ΠΓΔΜ, δηλαδή «Δημοκρατία της Μακεδονίας» με την διευκρίνιση «Πρώην Γιουγκοσλαβική». Δηλαδή και στα διεθνή fora η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει την γειτονική χώρα  με σύνθετη ονομασία που περιέχει τον όρο Μακεδονία και μάλιστα χωρίς γεωγραφικό προσδιορισμό!!

Με ποιο θράσος χιλίων πιθήκων οι ίδιοι άνθρωποι, που τα έδωσαν όλα και δεν πήραν τίποτα, μιλάνε σήμερα για παραχώρηση, εξαπατώντας τους Έλληνες πατριώτες και κρύβοντας τις υπογραφές τους, που έχουν αμετάκλητα δεσμεύσει την χώρα μας;

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ;

Υπάρχει, όσο υπάρχει «αμερικανικό» έθνος στα όρια των ΗΠΑ ή «τσεχικό έθνος» στα όρια της Τσεχίας.

Η ευρωπαϊκή ήπειρος έχει ματώσει στο παρελθόν από τα εθνολογικά προβλήματα. Να θυμηθούμε τους Έλληνες του Πόντου; Πολλοί από αυτούς ήταν τουρκόφωνοι, αλλά με άσβεστη την ελληνική εθνική συνείδηση. Αντίστοιχα όμως πριν τις ανταλλαγές πληθυσμών, υπήρχαν Μακεδόνες με Τουρκική συνείδηση και σλαβόφωνοι με ελληνική συνείδηση.

Η συμφωνία των Πρεσπών δεν αναφέρει πουθενά την αναγνώριση Μακεδονικού έθνους και εξαπατούν τους Έλληνες όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο. Θα ήταν απαράδεκτο να αποτελεί αντικείμενο συμφωνίας η εθνική συνείδηση οιουδήποτε.

Το μόνο που μπορεί να εξασφαλίσει μία συμφωνία είναι η αποτροπή ενδεχόμενης αναγνώρισης εθνικής μειονότητας και επίκλησης της για αλυτρωτικές βλέψεις.

Για παράδειγμα η συνθήκη της Λωζάνης αναγνωρίζει μουσουλμανική μειονότητα στην Θράκη και Χριστιανική μειονότητα στην Κωνσταντινούπολη, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η μουσουλμανική μειονότητα δεν περιέχει πολίτες που αυτοχαρακτηρίζονται εθνολογικά ως Τούρκοι, Πομάκοι ή Ρομά.

Όσοι αναθεματίζουν την «ύπαρξη Μακεδονικής εθνότητας» θα πρέπει να μας διευκρινίσουν ποια είναι  η εθνότητα των γειτονικών σλαβόφωνων πληθυσμών. Είναι υπεκφυγή ότι είναι Σλάβοι, γιατί και οι Ρώσοι είναι Σλάβοι. Οι σλαβόφωνοι όμως Μακεδόνες δεν είναι Ρώσοι, ούτε νιώθουν Βούλγαροι. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο ενδεχόμενο από το να ταυτιστούν με τους Βούλγαρους, όπως διεκδικεί ο βουλγαρικός εθνικισμός, ακόμα και σήμερα. Εάν, ο μη γένοιτο, ταυτιστεί το σύνολο των σλαβόφωνων μακεδονικών πληθυσμών με τη Βουλγαρία, τότε θα ζήσουμε πραγματικό αλυτρωτισμό και θα ανοίξει ξανά μία πληγή που έκλεισε με το αίμα των μακεδονομάχων και με την διορατικότητα του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τι μπορούμε λοιπόν να εξασφαλίσουμε με μία διακρατική συμφωνία. Μόνον ένα πράγμα: Να δεσμευτούν τα συμβαλλόμενα  μέρη, ότι δεν θα διεκδικήσουν στο μέλλον την ύπαρξη εθνικών μειονοτήτων.

Στη σημερινή πραγματικότητα, που δεν φαίνεται να ενοχλεί τους όψιμους «μακεδονομάχους», διαρκώς αντιμετωπίζαμε αυτόν τον αλυτρωτισμό και με την συμφωνία των Πρεσπών για πρώτη φορά αποτρέπεται!

Τι άλλο μπορεί να εξασφαλίσει μία κρατική συμφωνία; Να μην αυτοαποκαλούνται οι σλαβόφωνοι Μακεδόνες «απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου».

Το σημερινό status quo επιτρέπει αυτή την παραχάραξη, που την ζήσαμε με τους Μεγαλέξανδρους του Γκρουέφσκι. Με την συμφωνία για πρώτη φορά αποτρέπεται και αυτός ο κίνδυνος

ΓΛΩΣΣΑ

Πέρα από την μαρτυρία της Πηνελόπης Δέλτα, σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, ISO κ.λπ.) η γλώσσα των γειτόνων μας αναφέρεται ως μακεδονική.

Δεν θα σταθώ στην αμηχανία της ΝΔ που ισχυριζόταν ότι στον ΟΗΕ μόνο …6 γλώσσες είναι «επίσημες» αναφερόμενη προφανώς στις γλώσσες της συνέλευσης (Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ρώσικα, Καντονέζικα, Αραβικά). Εάν δεχθούμε τους παραλογισμούς της ΝΔ, τότε ούτε εμείς μιλάμε ελληνικά, ούτε οι τούρκοι τούρκικα.

Δεν θα σταθώ ούτε στην απόφαση του ΟΗΕ το 1977, ούτε σε όλα  τα ντοκουμέντα από το 1948, που παράθεσε ο κ. Κοτζιάς  αποδεικνύοντας ότι έχουμε επανειλημμένα δεχθεί την ύπαρξη μακεδονικής γλώσσας.

Ακόμα όμως και εάν ουδέποτε είχε τεθεί αυτό το ζήτημα: Εάν δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, τότε τι γλώσσα μιλάνε αυτοί οι άνθρωποι; Μιλάνε ρωσικά; Μιλάνε Σερβοκροατικά; Μιλάνε Βουλγάρικα;

Ο κύριος Τζαβάρας στην Βουλή επιχείρησε να απαντήσει σε αυτή την δραματική αμηχανία της ΝΔ. Είπε ότι οι άνθρωποι αυτοί μιλάνε την …Σκοπιανή γλώσσα!!! Δηλαδή ούτε εμείς μιλάμε ελληνικά, αλλά αθηναϊκά και οι Γάλλοι …παριζιάνικα!!!

Αυτές οι υπεκφυγές θα προκαλούσαν γέλιο εάν δεν υπονοούσαν τον μέγιστο κίνδυνο: Αν δεν υπάρχει η μακεδονική γλώσσα που αναφέρει η Πηνελόπη Δέλτα, τότε μιλάνε βουλγάρικα!!!

Πράγματι και οι ίδιοι παραδέχονται ότι η γλώσσα τους απέχει ελάχιστα από τα βουλγαρικά. Πόσο επικίνδυνοι καιροσκόποι είναι όμως όσοι στο όνομα μικροκομματικών συμφερόντων ανοίγουν πάλι το κεφάλαιο της βουλγαροποίησης των σλαβόφωνων πληθυσμών της ΠΓΔΜ; Πόσο ανεύθυνος μπορεί να είναι για να ανοίξει ξανά αυτό το κεφάλαιο που έκλεισε το 1913 με το αίμα των μακεδονομάχων;

Την Ελλάδα την συμφέρει ιστορικά να διαχωριστεί αυτή η μακεδονική σλαβική διάλεκτος από την βουλγαρική, αρκεί φυσικά να γίνεται καθαρό ότι είναι σλαβική γλώσσα που δεν έχει σχέση με την αρχαία μακεδονική γλώσσα του Αριστοτέλη και του Φίλιππου. Αυτό ακριβώς εξασφαλίζει η συμφωνία των Πρεσπών

ΝΑΤΟ-ΕΕ

Στην μυθολογία της ΝΔ παπαγαλίζονται συστηματικά τα δήθεν όπλα της Ελλάδας. Παραπληροφορούν την κοινωνία ότι έχουμε την ΠΓΔΜ στο τσεπάκι μας, όσο εμποδίζουμε την είσοδο της στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

Πέρα από την απαράδεκτη λογική να ελπίζουμε σε καλή γειτονία με το να «καθυποτάξουμε» τους γείτονες, η επίκληση του ελληνικού ΒΕΤΟ στην είσοδο της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς είναι ένα απόλυτο ψέμα.

Η ενδιάμεση συμφωνία είναι ρητή στο άρθρο 11:

Γ. ΔΙΕΘΝΕΙΣ, ΠΟΛΥΜΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ

Άρθρο 11

1. Με τη θέση σε ισχύ τής Ενδιάμεσης αυτής Συμφωνίας, το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος συμφωνεί να μην προβάλει αντιρρήσεις στην αίτηση ή την συμμετοχή του Δεύτερου Συμβαλλομένου Μέρους σε διεθνείς, πολυμερείς και περιφερειακούς οργανισμούς και θεσμούς, των οποίων είναι μέλος το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος: πάντως, το Πρώτο Συμβαλλόμενο Μέρος επιφυλάσσεται του δικαιώματος να προβάλει αντιρρήσεις σε οποιαδήποτε συμμετοχή αναφέρεται ανωτέρω εάν και στην έκταση πού το Δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος πρόκειται να αναφερθεί σε τέτοιους οργανισμούς ή θεσμούς διαφορετικά από ότι στην παράγραφο 2 τής απόφασης 817 (1993) τού Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.

Δηλαδή, ό,τι ώρα θέλει, οποιαδήποτε χώρα του ΝΑΤΟ μπορεί να ανοίξει το κεφάλαιο ένταξης της ΠΔΓΜ με το υφιστάμενο επίσημο όνομα και το σημερινό σύνταγμα και η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα να βάλει βέτο. Έχουμε ήδη χάσει ένα  δικαστήριο στην Χάγη για αυτόν τον λόγο.

Κάποιοι επικαλούνται την διπλωματική νίκη στην σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι το 2008. Πράγματι, πετύχαμε να πείσουμε τους υπόλοιπους συμμάχους, ότι η Ελλάδα επιθυμούσε λύση με σύνθετη ονομασία αλλά ο Γκρουέφσκι αντιδρούσε. Στηριγμένοι λοιπόν στην καλοπιστία της Ελλάδας, οι σύμμαχοι μας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ δεν ανοίγουν το κεφάλαιο της ένταξης μέχρι να αποδείξει και η ΠΓΔΜ την καλή της πίστη.

Είναι λοιπόν οι σύμμαχοί μας που μπλοκάρουν την ένταξη και όχι εμείς, αφού ήδη είχαμε απολέσει αυτό το δικαίωμα από το 1995. Ήταν μία διπλωματική επιτυχία των Καραμανλή-Μπακογιάννη που σήμερα ο κ. Άδωνις Γεωργιάδης την κουρελιάζει ανεύθυνα δηλώνοντας ότι τότε … μπλοφάραμε.

Εάν λοιπόν εμφανιστούμε αδιάλλακτοι, κανείς δεν εμποδίζει τον κ. Τράμπ να ανοίξει το κεφάλαιο ένταξης της ΠΓΔΜ και η Ελλάδα θα είναι υποχρεωμένη να αποδεχθεί την γείτονα με τον φερετζέ (ΠΓΔΜ) στα τυπικά έγγραφα και την συνταγματική ονομασία «Δημοκρατία της Μακεδονίας» σε κάθε άλλη χρήση.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΑΜΕ;

Πριν λοιπόν οποιοσδήποτε αγνός πατριώτης αναρωτηθεί τι χάνει η χώρα μας με αυτή την συμφωνία,  πρέπει να πληροφορηθεί πού βρισκόμαστε:

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ:

Την «Δημοκρατία της Μακεδονίας» την έχουμε αποδεχθεί με πλήρη εμπορικά και διπλωματικά δικαιώματα. Το εάν εμείς τους βαφτίζουμε «Σκόπια», έχει τόση αξία όση το ότι οι Τούρκοι μας λένε Yunanistan και οι Γερμανοί Griechenland. Επισήμως σε όλα τα επίσημα ντοκουμέντα αναφέρεται ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή «ΠΓΔ.Μακεδονίας»

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ:

Η διπλή ονομασία καταργείται και θα ονομάζεται Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας. Προτιμούν οι «Μακεδονομάχοι» την σημερινή πραγματικότητα;

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ:

Η μακεδονική ταυτότητα και η μακεδονική γλώσσα είναι πλήρως αποδεκτά ως πραγματικότητα, σε κάθε διπλωματικό επίπεδο παγκοσμίως.

ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Εξασφαλίζουμε την πλήρη απεξάρτηση του έθνους και την γλώσσας από την αρχαία ελληνική ιστορία. Ποιος θεωρεί ότι αυτό είναι υποχώρηση σε σχέση με την σημερινή πραγματικότητα;

ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ:

Στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ μπορούν να μπουν ό,τι ώρα θέλουν με το όνομα ΠΓΔΜ, διατηρώντας την συνταγματική τους ονομασία που 140 χώρες χρησιμοποιούν.

ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ

Στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ θα μπουν με την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία». Θα προτιμούσαν οι «μακεδονομάχοι» να μπουν αργά ή γρήγορα με την ονομασία «FYRO.Macedonia», αλλά με συνταγματικό όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας»;

Πατριώτες-Πατριδοκάπηλοι-Καιροσκόποι

Σήμερα οι ώρες στην γειτονιές μας γίνονται επικίνδυνες. Δεν είναι μόνο η Ιταλία, η Τουρκία, ή η Συρία. Είναι και η Γερμανία, όπου ο εθνικισμός φουντώνει επικίνδυνα.

Είναι αξιοσέβαστοι οι πατριώτες που ανησυχούν. Τους καλώ να διαβάσουν και να πληροφορηθούν για το πού βρισκόμασταν, τι υπερασπιστήκαμε και τι κερδίσαμε. Τους καλώ να μην παρασύρονται από διχαστικά συνθήματα να ενημερώνονται και να  αναζητούν τις πρωτογενείς πηγές, ώστε να αποφεύγουν τα fake news, που έχει αποδειχθεί ότι μπορούν να παρασύρουν ολόκληρους λαούς.

Δυστυχώς ανάμεσα στους πατριώτες βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και οι πατριδοκάπηλοι. Κάθε λογής λαμόγια που εκμεταλλεύονται τον πατριωτισμό για να κρύψουν τις άνομες μπίσνες τους. Η κινδυνολογία τους φουντώνει σαν φωτιά σε θερινό δάσος. Και ύστερα, παριστάνοντας τους «αντικειμενικούς παρατηρητές» κινδυνολογούν για τον διχασμό που οι ίδιοι προκαλούν και για τις φωτιές που οι ίδιοι άναψαν.

Στο Μακεδονικό ζήτημα είναι εκείνοι που επιμένουν να υπονομεύουν κάθε λύση. Ίσως η μόνη λύση για αυτούς θα ήταν να εξαφανιστούν οι σλαβόφωνοι από την περιοχή.

Η μόνη λύση που αποδέχονται είναι η… συντριβή του «αντιπάλου». Είναι εκείνοι που πίστεψαν ότι θα διώξουν τους Τούρκους από την Μικρά Ασία και οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή και στις χαμένες πατρίδες. Είναι εκείνοι που έστησαν το πραξικόπημα ενάντια στον Μακάριο και οδήγησαν στην Κυπριακή τραγωδία.

Ωστόσο αυτή η κατηγορία είναι γνωστή και αναγνωρίσιμη. Ακόμα πιο επικίνδυνη, είναι η κατηγορία των καιροσκόπων. Είναι εκείνοι που πριν επινοούν ελαττώματα στην συμφωνία, όχι επειδή διαφωνούν, αλλά επειδή δεν ανέχονται το γεγονός ότι η σημερινή κυβέρνηση πέτυχε εκεί που εκείνοι απέτυχαν.

Είναι εκείνοι που ενώ η συμφωνία των Πρεσπών είναι πολύ καλύτερη από ό,τι είχαν αποδεχθεί οι ίδιοι, σήμερα επινοούν νέες καιροσκοπικές κόκκινες γραμμές και κινδυνολογούν για να εξυπηρετήσουν το αντιπολιτευτικό τους μένος. Κρύβουν συστηματικά την αμείλικτη πραγματικότητα ότι η κατάσταση πριν τη συμφωνία εγκυμονούσε πολλαπλάσιους κινδύνους από τη σημερινή λύση!

Είναι εκείνοι που ωρύονταν ότι είναι αδύνατη οποιαδήποτε συμφωνία όσο η ΠΓΔΜ καπηλεύεται τα σύμβολα και την ιστορία των αρχαίων Μακεδόνων, και σήμερα ισχυρίστηκαν ότι η υποχώρηση των γειτόνων σε αυτό το ιστορικό ζήτημα δεν είναι κάτι σπουδαίο.

Είναι απλά οι επικίνδυνοι που με την σιγουριά, ότι η κυβέρνηση θα πάρει την ευθύνη να κάνει το ιστορικό βήμα της υπογραφής, γλύφουν προς τα ακροδεξιά για να μαζέψουν ψηφαλάκια!

Κάλεσμα ενότητας

Απέναντι  σε όσους απειλούν με μελλοντικούς κινδύνους για αν αποκρύψουν το εξαιρετικά επικίνδυνο αδιέξοδο που οι ίδιοι προκάλεσαν, η κυβέρνηση μας επενδύει στην φιλία και την συνεργασία με έναν λαό με τον οποίο ουδέποτε είχαμε να χωρίσουμε τίποτα.

Σίγουρα μία συμφωνία, μετά από μία 27χρονη διένεξη, δεν είναι δυνατόν να  περιέχει 100% τις ελληνικές επιθυμίες. Θα είναι εγκληματικό λάθος να συγκρίνουμε την συμφωνία με το 100% των ελληνικών θέσεων, όπως κάνουν πονηρά οι καιροσκόποι. Οφείλουμε να την συγκρίνουμε με την σημερινή πραγματικότητα.

Οι καιροσκόποι επικαλούνται τα συναισθήματα του ελληνικού λαού. Του ελληνικού λαού που συστηματικά εξαπατούσαν επί 27 χρόνια αποκρύπτοντας τις τετελεσμένες παραχωρήσεις που έκαναν. Από την ασφάλεια της αντιπολίτευσης παριστάνουν τα λιοντάρια, αυτοί που τα είχαν ήδη δώσει όλα!

Ο ελληνικός λαός οφείλει να πληροφορηθεί με λεπτομέρειες και από τις πρωτογενείς πηγές την σημερινή πραγματικότητα, που αγωνιζόμαστε να διορθώσουμε. Όταν αποκτήσει γνώση, τότε ενωμένος θα πετάξει στο χρονοντούλαπο τις ιστορίας όσους τον οδήγησαν στην χρεοκοπία και στις εθνικές ήττες.

Παύλος Τσάμης «Μακεδονικός Αγών» Έκδοση Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών (1975)

Επίσης: Τάσος Κωστόπουλος – Λεωνίδας Εμπειρίκος – Δημήτρης Λιθοξόου: «Ελληνικός Εθνικισμός – Μακεδονικό Ζήτημα – η ιδεολογική χρήση της Ιστορίας» – Μια συζήτηση στη Φιλοσοφική (1992)

* Αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων