Αλληλέγγυες Διεθνείς Σχέσεις

Για μια Ευρώπη της οικολογίας, της αλληλεγγύης και της ειρήνης

Η ειρηνική ενοποίηση της Ευρώπης αποτελεί σαφή πρόοδο απέναντι στα εθνικά κράτη. Η τοποθέτηση υπέρ της ελληνικής συμμετοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί στρατηγική μας επιλογή. Κριτήριο μας δεν είναι τόσο οι οικονομικές προοπτικές, όσο κυρίως η ανάγκη να καλύψουμε την υστέρηση της χώρας μας σε ζητήματα κοινωνικών δικαιωμάτων και προδιαγραφές περιβαλλοντικής προστασίας και να διασφαλίσουμε συνθήκες που να ευνοούν τον περιορισμό των υπέρογκων στρατιωτικών μας δαπανών.

Γι’ αυτό, όμως, και η κριτική μας στην σημερινή πορεία της Ευρωπαϊκής ενοποίησης είναι ιδιαίτερα έντονη. Η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση απέχει πολύ από αυτό που θέλουμε, παραμένοντας, μέχρι σήμερα, κυρίως ένας μεγάλος χώρος ελεύθερης διακίνησης εμπορευμάτων και κεφαλαίων, σε σκληρό ανταγωνισμό με ΗΠΑ και Α. Ασία. Συνεχίζει να αποτελεί «οικονομικό γίγαντα και πολιτικό νάνο». Με ανολοκλήρωτους θεσμούς και με τις αποφάσεις να λαμβάνονται κυρίως από τεχνοκράτες, από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα  και διακυβερνητικά όργανα και όχι από θεσμούς με εκλογική νομιμοποίηση και δημοκρατικό έλεγχο, απέχει σημαντικά από το κοινωνικό, οικολογικό και δημοκρατικό πρότυπο που θα ανταποκρινόταν στις επιθυμίες των ευρωπαίων πολιτών. Επιπλέον, πολλές από τις εξελίξεις της εποχής μας σε όλο τον κόσμο δημιουργούν σοβαρές απειλές για τα επιτεύγματα των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων των τελευταίων δεκαετιών. Η κριτική μας για την Ευρώπη αφορά και το περιβάλλον με δεδομένο ότι ευρωπαϊκή βιοποικιλότητα συρρικνώνεται και παραμένουν πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα στις πόλεις και στην περιφέρεια.

Βασική επιδίωξη της πολιτικής μας είναι η δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη δημοκρατία, την οικολογική βιωσιμότητα, την αλληλεγγύη και την ενεργή πολιτική για την ειρήνη στο κέντρο της πολιτικής αυτής της Ευρώπης.

Το πράσινο όραμα για μια Ευρώπη των Περιφερειών μπορεί να περάσει μόνο μέσα από την υπέρβαση του δημοκρατικού ελλείμματος της Ε.Ε. Η καταψήφιση του σχεδίου για το Ευρωσύνταγμα δείχνει ότι η Ευρώπη δε μπορεί να προχωρήσει χωρίς τους πολίτες της. Δε μπορούμε, όμως, ούτε και να μείνουμε στη σημερινή Ευρώπη, της Κομισιόν, των κυβερνήσεων και της αδιαφανούς επιρροής των μεγάλων επιχειρήσεων.

Θεωρούμε, λοιπόν, απαραίτητη μια νέα αρχή για Σύνταγμα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς τις νεοφιλελεύθερες, κατασταλτικές, μιλιταριστικές, αντιπεριβαλλοντικές διατάξεις του προηγούμενου σχεδίου με περιεχόμενο βασισμένο στη Χάρτα Θεμελιωδών Δικαιωμάτων και τις ρυθμίσεις για τους βασικούς πανευρωπαϊκούς θεσμούς.

• Η κοινωνία του ανθρωπισμού θα πρέπει να αντιταχθεί στην κοινωνία της ανεξέλεγκτης αγοράς.
• Να ακολουθηθεί ο δρόμος της βιώσιμης ανάπτυξης
• Σημαντικά βήματα στην υπέρβαση του δημοκρατικού ελλείμματος της Ε.Ε. είναι να θεσμοθετηθούν τρόποι εκλογής και ελέγχου όλων των οργάνων της Ε.Ε.
• Απαιτείται μια ριζική ανατροπή των αντιλήψεων, των ρόλων και των λειτουργιών των ευρωπαϊκών οργάνων, ώστε να συνειδητοποιηθεί ότι Ευρώπη πρέπει να είναι οι πολίτες της και ότι Ευρωπαϊκή Ένωση χωρίς τους πολίτες της είναι αδύνατη. Η σημερινή διακυβερνητική μέθοδος έχει φτάσει με τα 27 μέλη στα όρια της και έχει ως αποτέλεσμα να διαμορφώνονται όχι μια κοινή ευρωπαϊκή προοπτική και ταυτότητα αλλά μια συσπείρωση στη βάση κάθε φορά συμφερόντων που εκπροσωπούν εθνικά ή και οικονομικά συμφέροντα. Η αύξηση των αρμοδιοτήτων και του ρόλου του Ευρωκοινοβουλίου ως ενοποιητικού θεσμού για τη διαμόρφωση μιας Ευρωπαϊκής ταυτότητας με ταυτόχρονη απεξάρτηση των ευρωβουλευτών από εθνικά ή οικονομικά λόμπυ σε συνδυασμό με τη διάκριση των εξουσιών στους ευρωπαϊκούς θεσμούς (πολιτική εξουσία που δίνει κατευθύνσεις και αποφασίζει μετά από δημόσιο διάλογο σε ευρωπαϊκό επίπεδο και διοίκηση που υλοποιεί τις αποφάσεις), τη δημιουργία Ευρωπαϊκών Κομμάτων (όπως έχει κάνει ήδη το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα) και τη δυνατότητα νομοθετικών πρωτοβουλιών των πολιτών (με συγκέντρωση 1.000.000 υπογραφών) θα βοηθήσουν στην διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής αντίληψης που ξεπερνάει τα εθνικά σύνορα αλλά και θα δώσει στους πολίτες τη δυνατότητα να διαμορφώνουν τις εξελίξεις, να ξέρουν ποιοι πήραν τις αποφάσεις και να μπορούν να ζητούν να λογοδοτήσουν όσοι λαμβάνουν αποφάσεις.
• Οι σημαντικές αποφάσεις που δεσμεύουν το μέλλον της Ευρώπης και λαμβάνονται κατά τη διάρκεια των Ευρωπαϊκών Συμβουλίων στα οποία συμμετέχουν οι αρχηγοί των κρατών ή των κυβερνήσεων ή των Συμβουλίων Υπουργών πρέπει προηγουμένως να συζητιούνται στα εθνικά κοινοβούλια και δημοσίως στις χώρες μέλη πριν τη λήψη των αποφάσεων. Έτσι οι κυβερνήσεις θα μεταφέρουν τις απόψεις των πολιτών αλλά και οι πολίτες θα μπορούν πιο εύκολα να ελέγχουν τις κυβερνήσεις για τις θέσεις ή αποφάσεις τους.
• Η Ε.Ε. πρέπει να απεξαρτηθεί από το ΝΑΤΟ και να προωθήσει μηχανισμούς πρόληψης συγκρούσεων και ειρηνικής επίλυσης των κρίσεων. Έμφαση στη “διπλωματία των πολιτών” και τα κινήματα ειρήνης, με προσπάθειες αλληλοκατανόησης και αμοιβαίου σεβασμού προς τις άλλες κουλτούρες, διαπολιτισμικό και διαθρησκευτικό διάλογο, ενίσχυση των συνεργασιών και των επαφών σε επίπεδο κοινωνικών φορέων, στήριξη των οργανώσεων που εργάζονται σε διάφορες χώρε για ειρήνη, αναπτυξιακή συνεργασία και ανθρώπινα δικαιώματα και σύσφιξη των συνεργασιών μεταξύ τους.
• Να αποκλειστεί η συμμετοχή στους προληπτικούς πολέμους και η δυνατότητα στρατιωτικής παρέμβασης εκτός Ευρώπης. Η δημιουργία του Ευρωστρατού δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτή ως νέος επιπλέον στρατιωτικός μηχανισμός, αλλά μόνο ως συντονισμός των εθνικών ενόπλων δυνάμεων με μόνους στόχους τη συνολική μείωση των εξοπλισμών ή τη δημιουργία άοπλων μονάδων αποτροπής κρίσεων, όπως αυτές που έδρασαν στην FYROM.

Ζητάμε:

• Συντακτικές εξουσίες για το Ευρωκοινοβούλιο που θα εκλεγεί το 2009, ώστε το νέο σχέδιο για το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα να προκύψει με ενισχυμένες πλειοψηφίες από εκλεγμένους αντιπροσώπους και όχι με αδιαφανείς διαπραγματεύσεις μεταξύ των κυβερνήσεων.
• Ταυτόχρονο πανευρωπαϊκό δημοψήφισμα για την κύρωση του νέου σχεδίου απευθείας από τους πολίτες όλης της Ευρώπης.

Βαλκάνια: πέρα από την ένταση και τον εθνικισμό

Για την οικολογική αντίληψη, οι άμεσοι γείτονες είναι αναγκαίοι συνεργάτες και όχι υποψήφιοι εχθροί, καθώς το περιβάλλον δε γνωρίζει σύνορα. Η συμμετοχή της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η αντίστοιχη προοπτική των υπόλοιπων χωρών της περιοχής, μπορούν να συμβάλουν θετικά σ’ αυτή την κατεύθυνση. Δεν θέλουμε την Ελλάδα σε ρόλο «ακραίου προπυργίου» σε μια «Ευρώπη-Φρούριο».

• Καταδικάζουμε τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό από όπου κι αν προέρχεται. Η επιστροφή σε εθνοκεντρικές λογικές δεν αποτελεί ουσιαστική απάντηση στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά δημιουργεί πρώτα από όλα πρόβλημα στις χώρες που την καλλιεργούν. Η ανοικτή κοινωνία που προωθούμε συνδέεται άρρηκτα με το σεβασμό και τις ιδιαίτερες ταυτότητες όλων.
• Αντιτασσόμαστε στη λογική της στρατιωτικής ισχύος και των μηχανισμών της. Επιδιώκουμε δραστική μείωση των εξοπλισμών και εμμένουμε στο στόχο για διάλυση του ΝΑΤΟ. Καθώς η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν τα υψηλότερα ποσοστά στρατιωτικών δαπανών, δίνουμε προτεραιότητα στη μείωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, στην ανάγκη ακόμη και μονομερώς.
• Τα θέματα μειονοτήτων είναι ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και όχι διακρατικών σχέσεων. Ζητάμε από τη χώρα μας να κυρώσει άμεσα την ευρωπαϊκή σύμβαση – πλαίσιο για τις μειονότητες και την αντίστοιχη σύμβαση για τις λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες.
• Η περιφερειακή συνεργασία είναι πρώτα υπόθεση βιωσιμότητας και μετά επιχειρηματικής δράσης. Προτεραιότητα οφείλουν να έχουν στόχοι όπως το κλείσιμο των πυρηνικών εργοστασίων, η απόκρουση των μεταλλαγμένων, η προώθηση της βιολογικής γεωργίας και της ήπιας ενέργειας, η ανάπτυξη των σιδηροδρομικών μεταφορών, η βιώσιμη διαχείριση των υδάτινων πόρων και των ευαίσθητων οικοσυστημάτων, η βελτίωση των όρων ζωής των παραμεθόριων πληθυσμών.

Στο πλαίσιο αυτό, οι παραδοσιακές διαφορές θα πρέπει να εξεταστούν στο φως των νέων δεδομένων.

• Για την υφαλοκρηπίδα στο Αιγαίο, προτείνουμε οριοθέτηση από το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Δίνουμε προτεραιότητα σε προκαταρκτική συμφωνία για αμοιβαίο αποκλεισμό κάθε υποθαλάσσιας έρευνας για πετρέλαιο.
• Για την εκκρεμότητα με το όνομα της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, αναγνωρίζουμε ότι η ευρύτερη γεωγραφική Μακεδονία έχει πολυεθνική ιστορία αιώνων, ότι καμιά εθνότητα δεν είναι «πιο Μακεδόνες» από τις υπόλοιπες αλλά και ότι κάθε χώρα έχει η ίδια τον τελικό λόγο για το όνομά της και τις περιφέρειες της. [Διαβάστε περισσότερα στη σχετική ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων, το Νοέμβριο 2007]

Για το Κυπριακό, εμμένουμε στην προοπτική συναινετικής λύσης βασισμένης στις αποφάσεις του ΟΗΕ, το ευρωπαϊκό κεκτημένο αλλά και τα σημεία που είχαν δεχθεί οι δυο πλευρές για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης, διζωνικής ομοσπονδίας των δύο κοινοτήτων. Ενισχύουμε τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης και συνεργασίας των δύο κοινοτήτων και την κατάρρευση του “μύθου” ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν πλέον μαζί.

Δικαιοσύνη και αλληλεγγύη σε όλο τον κόσμο – χωρίς φτώχεια, πείνα και θάνατο

Οι διαφορές στο επίπεδο διαβίωσης και ευκαιριών μεταξύ των ανεπτυγμένων και αναπτυσσόμενων χωρών είναι συγκλονιστικές και απαράδεκτες για κάθε έννοια δικαιοσύνης και ισότητας.  Μια πολιτική παγκόσμιας δικαιοσύνης και αλληλεγγύης θα πρέπει να συνεκτιμά ότι η Ελλάδα ανήκει στα μέλη του ΟΟΣΑ και του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, πιστεύοντας ότι ένας βιώσιμος και δίκαιος κόσμος για όλους είναι εφικτός αλλά και αναγκαίος, υποστηρίζουν ότι:

• η αντιμετώπιση των παγκόσμιων ανισοτήτων είναι και δική μας υπόθεση. Η επίτευξη των Στόχων της Χιλιετίας μας αφορά και εμάς ως χώρα.
• οι αναπτυγμένες χώρες οφείλουν τόσο για λόγους πολιτισμού και δικαιοσύνης όσο και για τη δική τους ασφάλεια να βοηθήσουν τον υπόλοιπο παγκόσμιο πληθυσμό να εξασφαλίσει ανθρώπινα επίπεδα ζωής χωρίς τις υπερβολές κατανάλωσης και σπατάλης του Δυτικού κόσμου.
• στους διεθνείς οργανισμούς και διασκέψεις η Ελλάδα πρέπει να συμπεριφέρεται όχι ως το κέντρο του κόσμου εστιάζοντας αποκλειστικά στα δικά της βραχυπρόθεσμα συμφέροντα αλλά ως μια σύγχρονη χώρα που εκπροσωπεί σταθερά τις αρχές της βιωσιμότητας, της ειρήνης, του διαλόγου των πολιτισμών, του δίκαιου εμπορίου, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της κοινωνικής αλληλεγγύης.

Ζητάμε:

• αύξηση της επίσημης βοήθειας προς τις αναπτυσσόμενες χώρες στο 0,7% του ΑΕΠ και επικέντρωσή της στους φτωχότερους κατοίκους των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών, με τις προτεραιότητες να καθορίζονται σε συνεργασία με τις τοπικές κοινότητες,
• καθολική πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας πρωτοβάθμια εκπαίδευση μέχρι το 2015,
• διαγραφή του χρέους των αναπτυσσόμενων χωρών, ιδιαίτερα των φτωχότερων, μέσα από διαφανείς και ελέγξιμες διαδικασίες με συμμετοχή των ενδιαφερομένων κοινοτήτων,
• συντονισμένες προσπάθειες για την καταπολέμηση των μεγάλων γενικευμένων επιδημιών, με προτεραιότητα το AIDS, τη φυματίωση και την ελονοσία,
• διασφάλιση ότι όλοι μπορούν να αποκτήσουν μια βασική οικονομική δυνατότητα χωρίς να χρειάζεται να καταφύγουν σε δραστηριότητες που τους βλάπτουν, όπως η πορνογραφία, η πορνεία και η πώληση ανθρώπινων οργάνων.