Τι συμβαίνει στην Ευρώπη;
Η Πολιτική Οικολογία, όπως αναπτύσσεται στην Ευρώπη, εκτιμά ότι η Ενωμένη Ευρώπη αποτελεί πυλώνα εγγύησης της ευρωπαϊκής ενότητας στην παρούσα διεθνή πολιτική συγκυρία για την ευημερία των πολιτών της σε μια ποικιλότητα δομών, γλωσσών, θρησκειών, πολιτισμών και παραδόσεων μέσα από την σύνθεση και την δημοκρατική συμβίωση τους. Έτσι είναι η μόνη και αναγκαία προϋπόθεση για μια ενιαία πολιτική στην Οικονομία και την Κοινωνία. Επιδιώκει όμως όλο και περισσότερο τις δράσεις και επιλογές για διεύρυνση θεσμικά δημοκρατικά της ενότητας αυτής, με αιχμή τον κοινωνικό τομέα και τον τομέα των ενωτικών δημοκρατικών πολιτικών δομών της.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι παραμένουμε Ευρωπαϊστές. Αυτό προκύπτει από το σύνολο των κειμένων τους σε ιδεολογικό, πολιτικό, κοινωνικό, περιβαλλοντικό επίπεδο. Εκτιμούν ότι τα προβλήματα που σήμερα παρουσιάζονται μπορούν και πρέπει να λυθούν στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σημεία αναφοράς στη συγκυρία:
1. Η υποταγή του κοινωνικού και θεσμικού στην οικονομική αποτελεσματικότητα και τους οικονομικούς στόχους, με την διεθνή οικονομικο-κοινωνική κρίση απέδειξε ότι η Ευρώπη αποτελεί τον «αδύναμο κρίκο» στο πλαίσιο της Κρίσης αυτής.
2. Εκφράζεται με φαινόμενα απεξάρτησης κρατών μελών:
- είτε ηθελημένα προς εξασφάλιση της συνοχής των πολιτών τους, υποτάσσοντας το γενικό ευρωπαϊκό στο ειδικότερο εθνικό
- είτε με εξαναγκασμό, προς επίτευξη των ευρύτερων οικονομικών συμφερόντων των αγορών αγνοώντας ακριβώς αντίθετα την σημασία του κοινωνικού και θεσμικού σκέλους της ενότητας.
3. Οικονομικά η έκφραση αυτή διαχέεται από την προσπάθεια του σκληρού οικονομικού πυρήνα της ΕΕ, δηλ. το EUROGROUP στη σημερινή του διαμόρφωση να θέτει ως προτεραιότητα την εξυπηρέτηση των αναγκών και επιλογών των διεθνών αγορών στον σκληρό ανταγωνισμό με τις αναδυόμενες οικονομίες και την επανακάμπτουσα αμερικανική Οικονομία, αδιαφορώντας για την συντήρηση των στοιχείων της κοινωνικής συνοχής που συντηρεί την ενότητα.
Δυό φαινόμενα προς την κατευθυνση αυτή:
Α. Με πυρήνα την Γερμανία και πλήθος δορυφόρων της στο Βορρά επιχειρείται η θεσμοθέτηση της, δυστυχώς υφιστάμενης ουσιαστικά, ευρωπαϊκής Οικονομίας δύο ταχυτήτων. Θύμα σ’ αυτήν την επιλογή είναι το ευρώ που από διακρατικό οικονομικά νόμισμα-εργαλείο, περιορίζεται στην αποκλειστική χρήση του ως απλό, και απογυμνωμένο κρατικά, εργαλείο συναλλαγών των υπερεθνικών εταιρειών των αγορών, περιορίζοντας τον ευρωπαϊκό του χαρακτήρα στον οικονομικό σχεδιασμό της ΕΕ. Βασικό στοιχείο αυτής της επιλογής είναι η οικονομική, χωρίς να αποκλείεται και θεσμικά, ουσιαστικά έξοδος από το EUROGROUP χρεουσών οικονομιών περιορίζοντας τες σε οικονομίες δορυφόρους κρατών – μελών απλά της ΕΕ κυρίως στο Νότο. Πως επιτυγχάνεται αυτό; Ποια η αιτία των διαδικασιών αυτών; Η έλλειψη των δημοκρατικών, θεσμικών και κοινωνικών όρων ώστε να αναβαθμιστεί η κοινωνική και θεσμική οντότητα της ΕΕ. Η συμπεριφορά σήμερα δικαιώνει τους ευρωπαίους πολίτες που δεν ψήφισαν σε δημοψηφίσματα ή διαμόρφωσαν κινήματα αντίδρασης στην πρώτη απόπειρα για ένα οικονομίστικο Ευρωσύνταγμα, υποταγμένο στις σημερινές διαφαινόμενες επιλογές. Με την θεσμοθέτηση θάτανε δεδομένη και η επιλογή της Ευρώπης των δύο ταχυτήτων γεγονός. Δηλαδή το σχέδιο συντάγματος θα ολοκλήρωνε την κυριαρχία των αγορών στην Ευρώπη.
Β. Με τις ελλείψεις αυτές επιχειρείται η αντικατάσταση τους με τις περίφημες διατλαντικές συνθήκες εμπορίου και επενδύσεων (TTIP/TISΑ/CETA/NAFTA). Μέσω αυτών επιχειρείται (ενδεικτικά):
- η άλωση των εργασιακών δικαιωμάτων, που θα ενισχύσει την μείωση του κόστους από το εργατικό δυναμικό
- η ευχερής παρέμβαση των αγορών στην κοινωνική και προσωπική δραστηριότητα των πολιτών για να μελετά και επιβάλει τις οικονομικές ανταγωνιστικές πολιτικές
- η χαλάρωση του ευρωπαϊκού και επί μέρους κρατικού νομοθετικού καθεστώτος προστασίας του Περιβάλλοντος που εμποδίζει την επενδυτική δραστηριότητα
- η εμπορευματοποίηση των συλλογικών και δημόσιων αγαθών, μετατρέποντας σε αγορα-πωλούμενα τα στοιχεία της καθημερινής μας ζωής αναγκαία για τη βιολογική μας επιβίωση και κοινωνική μας συνοχή
- ο περιορισμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων των κρατών-μελών σε θέματα κοινωνικής πολιτικής και προστασίας δικαιωμάτων των πολιτών και συλλογικών αγαθών με την εξάρτηση της νομιμότητας των αποφάσεων των συνταγματικά κατοχυρωμένων κρατικών οργάνων από προηγούμενο προληπτικό έλεγχο οικονομικών επιτροπών Εμπορίου και τέλος
- η παραβίαση της θεσμικής έκφρασης της Δικαιοσύνης αντικαθιστώντας την με οικονομικά διαιτητικά όργανα διεθνών εμπορικών οργανισμών, κυρίως σε οικονομικού χαρακτήρα διαφορές πολυεθνικών εταιριών-Κρατών.
Χαρακτηριστικά η αντιμετώπιση του Προσφυγικού έβγαλε όλες τις αδυναμίες του θεσμικού οικοδομήματος της Ευρώπης και οδηγεί την ενότητα στο περιορισμό της στο οικονομικό και μόνο πεδίο, που από μόνο του μπορεί ευχερώς να οδηγήσει στην διάλυση της ΕΕ.
Παραδείγματα:
- Συμφωνία για Brexit (με το veto της Βρετανίας να μην αποδέχεται αποφάσεις της ΕΕ)
- προσπάθειες για Grexit, που πήρε τη μορφή απόπειρας θεσμικού-οικονομικού πραξικοπήματος
- παραβίαση θεμελιωδών αρχών της ένωσης σε κοινωνικο-πολιτικά θέματα όπως οι πρόσφατες αποφάσεις για την ελευθερία της δημοσιογραφικής έκφρασης στην Ουγγαρία και Πολωνία και
- με αποκορύφωμα την αντιμετώπιση του Προσφυγικού
– όχι μόνο με την δημιουργία της ομάδας του visegrands που ευθέως αμφισβητεί μια από τις καθοριστικές συνθήκες της Ένωσης , αυτή του Σενγκεν, δηλ. επαναφέρει ουσιαστικά τον επαναπροσδιορισμό του ελέγχου συνόρων μεταξύ των χωρών μελών κλπ.
– αλλά και με φασιστικά φαινόμενα θεσμικών επιλογών ή κοινωνικών δράσεων (έξω και πέρα από τις συνηθισμένες ακροδεξιές οργανώσεις) όπως:– τα τείχη στα σύνορα ως εμπόδιο στη διέλευση προσφύγων
– η νομοθετημένη δήμευση-κλοπή τιμαλφών και χρημάτων για την συντήρηση των προσφύγων
– ο στιγματισμός των προσφύγωνείτε θεσμικά με τα γνωστά «κόκκινα βραχιολάκια» για να ….γνωρίζονται
είτε με βάψιμο στις πόρτες κατοικιών στις οποίες διμένουν πρόσφυγες
είτε με απομονώσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης,
είτε με δυσφημίσεις σεξιστικού περιεχομένου
Ο ευρωσκεπτικισμός δεν είναι αποτέλεσμα του ρατσισμού. Αυτός είναι το εργαλείο. Η πραγματικότητα είναι η υποταγή των μικρών οικονομιών εθνικών κεφαλαίων στις διεθνείς αγορές. Στην Βρετανία λέγεται ευθέως. Στην Γαλλία κορυφώνεται η οικονομική επιλογή της Εθνικής Οικονομίας, κυρίως μέσω της Λεπέν. Στην Αυστρία πρόκειται να διεξαχθεί δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ, με υπογραφές πολιτών. Αυτός ο Ευρωσκεπτικισμός σπείρεται και στις πιο βορινές χώρες είτε ευθέως είτε συγκεκαλυμμένα από λαϊκά φιλελεύθερα κόμματα που επανέρχονται στην εξουσία με αντι-ευρωπαϊκό προφίλ. Ποιος λοιπόν φταίει; Μα προφανώς ο σαρωτικός πόλεμος στην περιφερειακή οικονομία από την διαχείριση της ΕΕ ως συγκεντρωτικός οικονομικός μηχανισμός της διεθνούς διαχείρισης της στο γενικότερο οικονομικό πλαίσιο.
Είναι λοιπόν η Ευρώπη αυτή που οραματιζόμαστε ως Πρασινοι;
Προφανώς όχι
Εμείς ως Έλληνες Πράσινοι
Διαπιστώνουμε και ανησυχούμε με τα φαινόμενα:
- Της φτώχειας
- Της ανεργίας
- Της στέρησης βασικών και αναγκαίων αγαθών για τους ευρωπαίους πολίτες
- Της έλλειψης σχεδιασμού αντιμετώπισης της Κρίσης για μια βιώσιμη πραγματική οικονομία
Διαπιστώνουμε και ανησυχούμε με τα φαινόμενα:
εξτρεμιστικού περιεχομένου, ενεργειών, διασπαστικών της κοινής πολιτικής της ΕΕ, που αναφέρθηκαν παραπάνω παραδειγματικά, όπως΅
- η θεσμική κατοχύρωση στέρησης των ατομικών δικαιωμάτων ευρωπαίων πολιτών και
- ξενοφοβική αντιμετώπιση των προσφύγων με
– φασιστικού, με ναζιστικά στοιχεία, τρόπου συμπεριφοράς νομοθετικών και εκτελεστικών οργάνων μερίδας Κρατών-μελών της ΕΕ αλλά και
– φασιστικού τύπου ξενοφοβικές συμπεριφορές κοινωνικών ομάδων
Γι αυτό απαιτείται η άρση τους από τα αρμόδια όργανα, τις κοινωνικές οργανώσεις και τους Πολίτες
- σε κοινωνικό-πολιτικό επίπεδο, με την ένταση και σχεδιασμένη πολιτικά αντιπαράθεση και επιχειρηματολογία στις στρεβλές εθνικιστικές επιλογές αλλά και
- σε θεσμικό επίπεδο, με πλήρη και χωρίς επιείκεια εφαρμογή των όποιων κυρωτικών διατάξεων του κοινοτικού δίκαιου μπορούν να εφαρμοσθούν είτε ευθέως είτε πλαγίως κυρίως από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Συμμετέχουμε, στις προσπάθειες για την άρση του αδιεξόδου,
με δημοκρατικές και ανθρωπιστικές επιλογές για την λύση της οικονομικής κρίσης και
εγκατάλειψη της λιτότητας ως μέσου της λύσης και μνημονίων ως διαδικασία των λύσεων αυτών.
Μια πράσινη βιώσιμη ανάπτυξη, στηριγμένη κυρίως στην Κοινωνική Οικονομία, που θα σέβεται το Περιβάλλον (με εφαρμογή των συμφωνιών του Δεκεμβρίου 2015 στο Παρίσι για την Κλιματική Αλλαγή) και θα εξυπηρετεί τις πραγματικές και χρήσιμες ανάγκες των ευρωπαίων πολιτών και όχι τις κατασκευασμένες επικοινωνιακά νώθες ανάγκες ευδαιμονισμού και υπερκαταναλωτισμού, φτιάχνοντας ένα ψευδεπίγραφο life style, αναντίστοιχο του τρόπου της ευρωπαϊκής σκέψης και πολιτισμού όπως αυτός εξελίχθηκε στην ήπειρο μας.
- Ταχεία θεσμοθέτηση των κοινωνικών θεσμών που ενώνουν την Ευρώπη
- Επανασχεδιασμός του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και
- Κυρωτική από το ευρωδικαστήριο κατοχύρωση των αρχών της
Αισιοδοξούμε. Προς την κατεύθυνση αυτή τα μηνύματα είναι ελπιδοφόρα.
- Εκτός από την χώρα μας (Ελλάδα)που διαμορφώνεται στο μέτρο του δυνατού υπό τις παρούσες συνθήκες και με λάθη μια προοδευτική λογική, αντίθετη στη λιτότητα,
- στην Πορτογαλία η αλλαγή προς τα Αριστερά, με το ίδιο γενικά περίγραμμα,
- στην Ισπανία η απομόνωση της Δεξιάς Κυβέρνησης της λιτότητας και η εκλογική άνοδος κομμάτων ριζοσπαστικής κατεύθυνσης και με δεδομένη την πολιτική πλατφόρμα τους κατά της λιτότητας,
- στην Ιταλία η υφιστάμενη ήδη σοσιαλιστική διακυβέρνηση,που πρόσφατα σε όλα τα όργανα της ΕΕ αντιτίθεται στις επιλογές λιτότητας,
συνοδεύεται από
- την καθοριστική πολιτικά ήττα των φιλομνημονιακών κομμάτων στην Ιρλανδία
- ενώ η ανάληψη της ηγεσίας του εργατικού κόμματος στη Βρετανία από το γνωστό ριζοσπάστη ακτιβιστή Κόρμπιν
- δυναμώνουν το στρατόπεδο της πάλης κατά της λιτότητας και
- ενισχύουν τη στροφή σε δικαιότερες κοινωνικά μορφές οικονομικής αντίδρασης και λύσης της Κρίσης μέσα από μια βιώσιμη και πραγματική (και όχι απλά λογιστική) οικονομική ανάπτυξη.
Συμπεράσματα – Προτάσεις για την Ευρώπη σήμερα
Συνοψίζοντας: Οι σημερινές ηγεσίες των κρατών της ΕΕ μπροστά στις δύο σύγχρονες πιο μεγάλες κρίσεις της ιστορίας της (την οικονομική και προσφυγική κρίση) αποδείχτηκε ότι εφαρμόζουν πολιτικές που απέχουν μακράν από τις αρχές του ανθρωπισμού κ της αλληλεγγύης. Οι ιδρυτικές διακηρύξεις της ΕΕ, που έδωσαν ελπίδα για μια άλλου τύπου ένωση, σαρώθηκαν από την επικράτηση μονεταριστικών πολιτικών προστασίας των τραπεζικών συστημάτων και προστασίας εθνικών «μικροπολιτικών» συμφερόντων που διαμορφώνουν το κλίμα διαλόγου μεταξύ των εταίρων.
Η ανατροπή του διεθνούς προσφυγικού δικαίου (σύμβαση της Γενεύης και άρθρο 19 της Χάρτας της ΕΕ περί θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων ) , που κατακτήθηκε μετά από την εμπειρία καταστροφικών πολέμων εγκυμονεί κινδύνους για το σύνολο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για όλους, πρόσφυγες και μη..
Στην περίπτωση της Ελλάδας, χώρας που βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα και των δύο κρίσεων, ακολουθείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση μια πολιτική απομόνωσης κ συμπίεσης, εξ αιτίας μιας άρνησης εθνικού χαρακτήρα από πολλές χώρες της ΕΕ (πχ συμφωνία Βίζεγκραντ).
Η προστασία της ελληνικής κοινωνίας, μιας κοινωνίας πολλαπλά πιεσμένης από την οικονομική κρίση κ δοκιμαζόμενης από την προσφυγική , δεν ικανοποιείται ούτε συγκεκριμένα από τις αποφάσεις της ΕΕ αλλά ούτε κ από την ιδεολογική εθνική κατεύθυνση πολλών χωρών της ΕΕ. Εθνική κατεύθυνση ,με την οποία χώρες ,που ενώ διαφωνούν δεν πιέζουν για αλλαγή της , ενώ πίεζαν για την εφαρμογή των μνημονίων στα πλαίσια τήρησης των συμφωνιών.
Οι Πολίτες της Ευρώπης που στεκόμαστε αντίθετοι σε αυτές τις πολιτικές της ΕΕ οφείλουμε να διαμορφώσουμε συμμαχίες για την αλλαγή του τρέχοντος πλαισίου των πολιτικών της ΕΕ που απέχουν μακράν από την αλληλεγγύη των λαών αλλά και τις ανθρωπιστικές αρχές του διεθνούς δικαίου.
Για μας, τους Έλληνες Οικολόγους Πράσινους:
Ένα πανευρωπαϊκό συνέδριο
- κατά της λιτότητας και
- της στήριξης της δημοκρατίας,
- των θεσμικών αλλαγών στην Ευρωπαϊκή ένωση για την δημοκρατική της ενδυνάμωση και
- της προάσπισης των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων
αποτελεί πλέον αναγκαιότητα.
Και οι Ευρωπαίοι Πράσινοι πρέπει να πάρουμε τις σχετικές πρωτοβουλίες.
Αθήνα, 19 Μαρτίου 2016
Το Πανελλαδικό Συμβούλιο των Οικολόγων Πράσινων
