Οι Οικολόγοι Πράσινοι για τη φορολόγηση του πλούτου και της ακίνητης περιουσίας

Κείμενο Πανελλαδικού Συμβουλίου, 7 Σεπτεμβρίου 2013

Η υπερφορολόγηση των πολιτών σήμερα εμπεριέχει μια σημαντικότατη αιχμή: τη φορολόγηση των ακινήτων. Η επιλεγμένη μορφή φορολόγησης είναι οριζόντια και άδικη καθώς φορολογεί αυτοτελώς το κάθε ακίνητο και όχι ως μέρος συνολικής περιουσίας. Το φορολογεί το ίδιο αν είναι πρώτη κατοικία και μοναδικό ακίνητο ή αν είναι ένα διαμέρισμα εκμετάλλευσης ιδιοκτήτη πολυκατοικιών, το ίδιο αν είναι αυθαίρετο και σε προστατευμένη περιοχή και το ίδιο αν είναι ένα καθόλα νόμιμο ακίνητο.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επαναφέρουμε τις προτάσεις που έχουμε κάνει στο παρελθόν σχετικά με το θέμα γιατί παραμένουν επίκαιρες. Στη σημερινή συγκυρία όπου από τη μία η κυβέρνηση ετοιμάζει το νέο φορολογικό νομοσχέδιο και από την άλλη μονιμοποιείται το έκτακτο χαράτσι, η θέση μας για φορολόγηση του πλούτου όχι σαν γενική αντιπολιτευτική πρόταση, αλλά εξειδικευμένη ως  αναγκαία εφαρμόσιμη πολιτική, αποτελεί απάντηση στην οριζόντια υπερφορολόγηση. Κι αυτό γιατί  θέτει δύο βασικές αρχές:

• Την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.
• Την προοδευτική φορολόγηση του πλούτου.

Συγκεκριμένα, οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε:

1. Ο φόρος να επιβάλλεται στη συνολική περιουσία με προοδευτικούς συντελεστές και όχι στο κάθε ακίνητο ξεχωριστά.
2. Να αναγνωρίζεται ως αφορολόγητο ή μειωμένου συντελεστή περιουσία, (πχ 1/3 του συντελεστή) ίση με το ύψος των εισοδημάτων που έχει δηλώσει τα τελευταία (πχ δέκα) χρόνια, ως κίνητρο καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και επιβράβευσης συνεπών φορολογούμενων αλλά και για πιο κοινωνικά δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών.
3. Ορφανά ακίνητα που κατεγράφησαν στην διαδικασία του “χαρατσιού” και δεν δηλώνονται ως περιουσία να φορολογούνται με υψηλό συντελεστή (χαράτσι) ως αντικίνητρο απόκρυψης περιουσίας.
4. Μικρή περιουσία μπορεί να έχει μειωμένο συντελεστή σε περιπτώσεις
   – όπως τρόπος απόκτησης πχ κληρονομιάς,
   – όπως την φοροδοτική ικανότητα κατόχου πχ συνταξιούχου, ανέργου, χαμηλού εισοδήματος.
5. Εταιρικά αστικά ακίνητα να έχουν υψηλό συντελεστή ώστε να μην υπάρχει κίνητρο για κατάτμηση της περιουσίας και χρήση εξωχώριων εταιρικών σχημάτων για φοροαποφυγή/φοροδιαφυγή.
6. Αυθαίρετα να έχουν υψηλότερο συντελεστή φορολόγησης. Αν και το πρόβλημα είναι να καταγραφούν.
7. Εστίαση στα εξοχικά και στις μεγάλες κατοικίες για εντοπισμό φοροδιαφυγής τόσο στο εισόδημα των ιδιοκτητών όσο και των κατασκευαστών.
8. Να δοθεί η δυνατότητα να “πληρώνονται” οι φόροι με ακίνητα καθώς δεν υφίσταται ουσιαστικά αγορά ακινήτων λόγω κρίσης.
9. Να υπάρχει δικλείδα ώστε η αντικειμενική τιμή να μην είναι μεγαλύτερη από την πραγματική, και αν αμφισβητείται η αντικειμενική αξία να υπάρχει η δυνατότητα είτε να πωλείται το ακίνητο μέσω δημόσιας ηλεκτρονικής δημοπρασίας είτε το δημόσιο να μπορεί ή να υποχρεούται να εξαγοράζει το ακίνητο (εφόσον το επιθυμεί ο ιδιοκτήτης) στην τιμή που επικαλείται ο ιδιοκτήτης, αν αυτή είναι κάτω από την προβλεπόμενη αντικειμενική.
10. Αυτός που δηλώνει και πληρώνει τους φόρους ενός ακινήτου να θεωρείται και ιδιοκτήτης και νομικά του ακινήτου εφόσον ο “πραγματικός” ιδιοκτήτης του το αποκρύβει από την φορολογητέα του περιουσία, ως κίνητρο ενάντια στη διασπορά περιουσίας. Και να θεσπιστεί επιβολή φόρου μεταβίβασης εφόσον δεν παρουσιάζονται τίτλοι κυριότητας ώστε να μην χρησιμοποιείται ως παραθυράκι ανέξοδης μεταβίβασης.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι αναλαμβάνουν να διαβουλευθούν τις προτάσεις τους με την κυβέρνηση, τα κόμματα και τους κοινωνικούς φορείς και να δώσουν τη μεγαλύτερη δυνατή δημοσιότητα ώστε να πιέσουν να υιοθετηθεί άμεσα η ουσιαστική πολιτική φορολόγησης του πλούτου και να σταματήσει το αντικοινωνικό μέτρο του χαρατσιού άμεσα.

Η φορολόγηση του πλούτου έχει την ισχυρή περιβαλλοντική διάσταση καθώς  συνδέεται τόσο με την κλιματική αλλαγή όσο και με την μόλυνση του περιβάλλοντος και εξάντληση των φυσικών πόρων. Τόσο οι πλούσιες κοινωνίες όσο και οι πλούσιοι μέσα στις κοινωνίες συμβάλουν με συντριπτικά πολλαπλάσιο  ρυθμό στην περιβαλλοντική υποβάθμιση μέσα από την συντριπτικά μεγαλύτερη κατανάλωση τόσο πρωτογενώς όσο και δευτερογενώς ενέργειας, αγαθών και πόρων ταυτόχρονα ο ίδιος ο πλούτος είναι αποτέλεσμα παραγωγικών διαδικασιών, προϊόντων και εκμετάλλευσης φυσικών πόρων που αποτελούν την κύρια πηγή του περιβαλλοντικού προβλήματος.

Η φορολόγηση του πλούτου αποτελεί όχι μόνο σημαντική κοινωνική πολιτική συνοχής καθώς δίνει πόρους για την ενίσχυση κοινωνικών αγαθών, όπως η δημόσια παιδεία, υγεία, πρόνοια, μεταφορές, κ.λπ., αλλά  με την ανακατανομή του εισοδήματος συμβάλει στην κοινωνική δικαιοσύνη, καθώς ένα μέρος του κοινωνικού και περιβαλλοντικού κόστους παραγωγής του πλούτου γυρνάει στην κοινωνία.

Η ανακατανομή του πλούτου συντελεί στην αναζωογόνηση της οικονομίας καθώς ενισχύει την [τοπική] ζήτηση (μεγαλύτερη ροπή κατανάλωσης) ενισχύοντας την απασχόληση.

Η φορολόγηση του πλούτου αποτελεί δείκτη διαφάνειας και ουσιαστικής λειτουργίας της δημοκρατίας και τις ενισχύει καθώς αποδυναμώνεται ο πολιτικός έλεγχος από τους οικονομικά ισχυρούς.

Η φορολόγηση του πλούτου αποτελεί μια πράσινη πολιτική προτεραιότητα αιχμής και όχι μόνο τώρα που διανύουμε την εποχή της κρίσης.