Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ για την συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας Ιταλίας

Η υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας-Ιταλίας για την οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών μεταξύ των δύο χωρών είναι μια  ορθή πολιτικά κίνηση, που πρέπει να έχει  συνέχεια και με άλλες γειτονικές χώρες.

Η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία δίνει θεωρητικά άλλο νομικό «αέρα» στην χώρα μας, ως προς την αντιμετώπιση της καταπάτησης του Διεθνούς Δικαίου από πλευράς Τουρκικής ηγεσίας.
Επίσης, στα θετικά είναι η Κοινή Γνωστοποίηση των δύο χωρών προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, του δικαιώματος επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης της χώρας μας, από 6 σε 12 ναυτικά μίλια σε όλη την επικράτεια, πάντα βάσει των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου.

Όμως στον χρυσό που λάμπει υπάρχουν ψεγάδια μονομερούς συμβιβασμού.

Ο καθορισμός της ΑΟΖ είναι βάσει συντεταγμένων του 1977, και όχι από την UNCLOS του 1982, γεγονός που σημαίνει ότι δίνεται μειωμένη επήρεια σε ελληνικά νησιά, όπως οι Στροφάδες στο Κατάκολο και τα Διαπόντια νησιά στην Κέρκυρα.

Για πρώτη φορά στην ιστορία εφαρμογής του Δικαίου της Θάλασσας, ελληνική κυβέρνηση αναγνώρισε σε τρίτους δικαιώματα στην αιγιαλίτιδα ζώνη της χώρας, δηλαδή σε ελληνική θαλάσσια περιοχή, και παρέπεμψε στην ΕΕ την διαδικασία επέκτασης της, κάτι που βάσει της UNCLOS είναι αποκλειστικό προνόμιο κάθε κράτους μέλους. Δίνεται επίσημα δικαίωμα σε Ιταλούς αλιείς να ψαρεύουν μέχρι τα 6 ναυτικά μίλια, ακόμη και όταν η χώρα μας επεκτείνει την αιγιαλίτιδα ζώνη από 6 σε 12 ναυτικά μίλια.

Όπως είναι γνωστό, οι θάλασσες μας υποφέρουν από υπεραλίευση για την οποία ευθύνονται και οι Ιταλοί αλιείς με τις τεράστιες ποσότητες που αλιεύουν κάθε χρόνο τα τελευταία 40 χρόνια (μεσοσταθμικά 3 φορές παραπάνω από τους Έλληνες αλιείς). Δηλαδή δίνουμε ως χώρα, και με την βούλα, το δικαίωμα στους Ιταλούς αλιείς να εξακολουθήσουν την ανεξέλεγκτη υπεραλίευση στις θάλασσες μας, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις στα ιχθυοαποθέματα και την εγχώρια αλιεία.

Αυτά δεν είναι ορθά υποδείγματα άσκησης εξωτερικής πολιτικής, αλλά μάλλον προϊόντα φύρδην-μύγδην προσπάθειας κλεισίματος εκκρεμοτήτων, ειδικά μετά την άνευ προηγουμένου εσφαλμένη διαχείριση του Υπουργού Τουρισμού κου Θεοχάρη, που πρόσφατα «στοχοποίησε» την γειτονική χώρα ως μη ασφαλή.

Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ υπενθυμίζουμε για άλλη μια φορά ότι η βιωσιμότητα του πλανήτη είναι πλέον το ζητούμενο τους εποχής μας, μεταξύ άλλων και των ιχθυοαποθεμάτων.

Όσον αφορά την εξωτερική πολιτική για να είναι και αυτή βιώσιμη, και να αποκλείονται δυσάρεστες μελλοντικές εκπλήξεις, πρέπει να στηρίζεται στην εφαρμογή των συνθηκών του Διεθνούς Δικαίου χωρίς εκπτώσεις και παραθυράκια.

Επίσης παράλληλα η εξωτερική πολιτική πρέπει να υπηρετεί και την τήρηση της ειρήνης, υπέρ της οποίας είμαστε αταλάντευτα ταγμένοι οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ.