Το κυνήγι την εποχή του κορονοϊού και όχι μόνο

Από την Έλενα Μπότση, Κοινωνιολόγο, Συνεκπρόσωπο των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ & τον Κωνσταντίνο Βλαχόπουλο, Environmental Scientist, MSc Environmental Management, Τομεάρχη Περιβάλλοντος των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ. Το άρθρο φιλοξενήθηκε στη Σαββατοκυριακάτικη έκδοση της εφημερίδας “ΤΑ ΝΕΑ” την οποία ευχαριστούμε θερμά.

Στα πρόσφατα περιοριστικά μέτρα που ανακοινώθηκαν για την ανάσχεση της μετάδοσης του κορονοϊού περιλαμβάνονται η απαγόρευση άσκησης θήρας και αλιείας. Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε την έντονη αντίδραση των κυνηγετικών οργανώσεων οι οποίες προέβησαν σε πληθώρα καταγγελτικών ανακοινώσεων, αλλά και προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προκειμένου να  διεκδικήσουν το αίτημα τους για άρση της απαγόρευσης. Παράλληλα, πυροδοτήθηκε  μία έντονη πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην Κυβέρνηση και άλλα πολιτικά κόμματα ιδιαίτερα μετά τις επαφές του ΣΥΡΙΖΑ με κυνηγετικούς φορείς.

Πλήθος άλλων δραστηριοτήτων έχουν ανασταλεί, από τις οποίες συνάνθρωποί μας βιοπορίζονται, με αποτέλεσμα να υπάρχουν πολύ σοβαρές κοινωνικές και οικονομικές επιπτώσεις. Κλάδοι ολόκληροι έχουν σχεδόν καταρρεύσει, προκειμένου να περιοριστεί η πανδημία  -δεν μπορεί αυτή τη στιγμή να γίνεται θέμα για το κυνήγι, που ουσιαστικά αποτελεί «σπορ» και να λέμε ότι πλήττεται! Καταλαβαίνουμε ότι ασκείται μία μικροπολιτική σε βάρος της ελληνικής φύσης τόσο από τα κόμματα όσο και από τις κυνηγετικές οργανώσεις προκειμένου να ικανοποιήσουν τις σκοπιμότητες τους αμφότερες πλευρές. Αξιοσημείωτο επιχείρημα από την πλευρά των κυνηγών είναι ότι το κυνήγι αποτελεί μία αθλητική δραστηριότητα και δεν θα πρέπει να απαγορεύεται η μετακίνηση του κυνηγού που θέλει να ασκηθεί. Υποστηρίζουν επίσης ότι αποτελεί μία μοναχική δραστηριότητα και δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας για συνωστισμό. Παραβλέπουν όμως, την ευρύτατα γνωστή μέθοδο στη θήρα, το καρτέρι, όπου ομάδες κυνηγών περιμένουν το θήραμα τους σε συγκεκριμένα πόστα (καρτέρια), όπου η συνάθροιση είναι αναπόφευκτη, και μπορεί να επιφέρει μόλυνση της κυνηγετικής ομάδας.

Η μεταχείριση των ζώων ως απλά αντικείμενά και ως μέσα για την ικανοποίηση ανθρώπινων επιθυμιών είναι κατακριτέα. Να σημειωθεί επίσης ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός άγριας ζωής έχει μειωθεί πάνω από το 50% τα τελευταία 40 χρόνια και αυτό θα πρέπει να μας προβληματίζει. Εύλογα γεννάται το ερώτημα κατά πόσο θεωρείται αποδεκτή η θανάτωση ζώων για ψυχαγωγία ή άθληση;  Αξίζει να αναφερθεί εξάλλου, ότι το χρονικό διάστημα που ορίζει η ρυθμιστική απόφαση θήρας του 2020-2021 για την λήξη της κυνηγετικής περιόδου, τόσο για τον λαγό όσο και για  τον αγριόχοιρο έχει παρέλθει. Μία ενδεχόμενη παράταση της περιόδου θα επιφέρει ισχυρές πιέσεις στους πληθυσμούς των θηραμάτων, μιας και πολλά από αυτά βρίσκονται ήδη στην αναπαραγωγική περίοδο.  Δεδομένου ότι  το ιδιωτικό σώμα της κυνηγετικής ομοσπονδιακής θηροφυλακής αποτελεί το όργανο ελέγχου της θήρας και το τελευταίο χρονικό διάστημα αντιμετωπίζει διάφορες οικονομικές δυσχέρειες, πόσο αποτελεσματικά θα μπορεί να ασκήσει το έτσι κι αλλιώς αντιφατικό καθήκον ενάντια στη λαθροθηρία;

Έχουμε επισημάνει τη δυσλειτουργία της θηροφυλακής στον εθνικό διάλογο για το κυνήγι και υποστηρίζουμε ότι η θηροφυλακή πρέπει να υποκατασταθεί από ένα νέο ισχυρό κρατικό ελεγκτικό σώμα. Πιστεύουμε ότι η διασφάλιση της ανθρώπινης υγείας αξίζει περισσότερο από μία δραστηριότητα ‘αναψυχής’ πόσο μάλλον όταν συνδέεται με την αφαίρεση ζωής και συμφωνούμε απόλυτα με την απαγόρευση του κυνηγιού τουλάχιστον σε αυτή την κρίσιμη επιδημιολογική κατάσταση που βρίσκεται η χώρα. Πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο περιορισμός των ανθρώπινων δραστηριοτήτων λόγω της πανδημίας έχει δείξει εντυπωσιακά αποτελέσματα πέρυσι, με διάφορα είδη ζώων να εμφανίζονται ακόμη και εκεί όπου είχαν χρόνια να εμφανιστούν. Το χρονικό της απαγόρευσης θα δώσει την ευκαιρία στους πληθυσμούς των θηραμάτων και των υπόλοιπων ειδών πανίδας να ανακάμψουν από τη θηρευτική πίεση. Ελπίζουμε στο άμεσο μέλλον να ωριμάσει η ιδέα του γενικού αποκλεισμού του κυνηγιού εκτός ελεγχόμενων εξαιρέσεων τόσο ημερολογιακά όσο και χωρικά για την προστασία της βιοποικιλότητας και της ισορροπίας της φύσης.