Η επανάσταση αργεί ακόμα κ. Χατζηδάκη

Από τον Αβραάμ Ιωαννίδη, Μέλος του Πανελλαδικού Συμβουλίου και Συντονιστή Τομέα Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ. Ευχαριστούμε θερμά το DOCUMENTONEWS για τη φιλοξενία.

Η ψηφιακή κάρτα εργασίας, αντί για ένα τεχνολογικό εργαλείο ουσιαστικής ρύθμισης των προβλημάτων στην αγορά εργασίας γίνεται, τελικά,  ένα ακόμα όπλο στα χέρια ενός ασύδοτου εργοδότη που εκμεταλλεύεται ακόμα περισσότερο τον εργαζόμενο.

Δεν ξεχνάμε, ότι η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, κατάργησε το 8ωρο, νομοθέτησε την 10ωρη εργασία, το διακεκομμένο ωράριο, τις απλήρωτες υπερωρίες, τσάκισε  εργασιακά δικαιώματα και κατακτήσεις, κάνοντας νόμο κάθε απαίτηση της εργοδοσίας και τώρα δημιουργεί και διαφημίζει την ψηφιακή κάρτα εργασίας για να υπηρετήσει ακριβώς την ίδια λογική και τα ίδια συμφέροντα.

Τα σοβαρά προβλήματα όμως στον χώρο της εργασίας δεν λύνονται με την ψηφιακή κάρτα εργασίας.

Εύκολα ένας εργοδότης θα εξαναγκάσει τον εργαζόμενο, με την απειλή της απόλυσης, να χτυπήσει κανονικά την κάρτα του και μετά να συνεχίσει κανονικά την δουλειά του. Αν τολμήσει ο εργαζόμενος να προχωρήσει σε καταγγελία, τελικά, εργαζόμενος και εργοδότης θα οδηγηθούν στα δικαστήρια, όπου περίτρανα ο εργοδότης θα παρουσιάσει τις ψηφιακές υπογραφές του εργαζόμενου από την ώρα προσέλευσης μέχρι και την ώρα της αποχώρησης καταρρίπτοντας κάθε επιχειρηματολογία του εργαζόμενου αφού θα έχει ένα ισχυρό και αδιάψευστο ντοκουμέντο. Απεναντίας ο εργαζόμενος κινδυνεύει με μήνυση για συκοφαντική δυσφήμηση, μένοντας τελείως μετέωρος και τελικώς αποκομμένος από την αγορά εργασίας.

Μην ξεχνάμε ότι ακόμα και το δώρο του Πάσχα και των Χριστουγέννων, υπάρχουν εργοδότες που εκβιαστικά το ζητούν πίσω μετά τη νομότυπη κατάθεσή του στον λογαριασμό του εργαζόμενου.

Ο εργασιακός μεσαίωνας σε όλο το μεγαλείο του!

Όταν η Κυβέρνηση έχει αποδυναμώσει τους ελεγκτικούς  μηχανισμούς, πως είναι δυνατόν να υλοποιούνται έλεγχοι για την τήρηση η μη των μέτρων;

Σύμφωνα με νομικές πηγές, η αδήλωτη, ανασφάλιστη και εκτός ωραρίου εργασία, ρυθμίζεται στην Ελλάδα σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 5-8 του Ν. 4554/18, όπως ισχύουν, και της υπ’ αριθ. 43614/996/09-08-2018 Υπουργικής Απόφασης (ΦΕΚ τ.Β’ 3521/21-08-2018). Πόσοι όμως εργοδότες συμμορφώνονται με όσα προτάσσει ο νόμος; Αυτός είναι ο πυρήνας του προβλήματος στη χώρα μας. Νόμοι υπάρχουν πολλοί. Μερικοί είναι καλοί, άλλοι όχι. Άλλοι υπάρχουν ξεκάθαρα για να εξυπηρετούν συμφέροντα, άλλα για να λειτουργούν επί της ουσίας ρυθμιστικά. Πάντα σύμφωνα με την εκάστοτε Κυβέρνηση που τους έχει ψηφίσει. Το ζήτημα είναι ποιοι ελέγχουν την εφαρμογή των νόμων αυτών;

Εξαιρούμε πάντα τους τυπικούς εργοδότες που σέβονται το ανθρώπινο δυναμικό τους και τηρούν κατά γράμμα τη νομοθεσία. Για να ρυθμιστούν όμως οι παθογένειες στο χώρο των εργασιακών δικαιωμάτων θα πρέπει να υπάρξουν έλεγχοι. Για να γίνει αυτό χρειάζεται πολιτική βούληση. Υπάρχει; Μόνο με την οικολογική πράσινη φωνή στο Κοινοβούλιο μπορούμε να ελπίζουμε σε βελτίωση των εργασιακών σχέσεων.