Μόνο οι πολίτες μπορούν να σώσουν την παγκόσμια βιοποικιλότητα

Σοκάρουν για μια ακόμη φορά τα επιστημονικά στοιχεία για την κατάρρευση της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, σύμφωνα με την έκθεση του ΟΗΕ, που δημοσιεύτηκε εν όψει της 15ης σχετικής Διάσκεψης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.

Η αδιαφορία απέναντι στην προστασία του περιβάλλοντος σε επίπεδο Κυβερνήσεων είναι ακριβώς το συμπέρασμα της έκθεσης: η αδυναμία των επιστημόνων να κινητοποιήσουν τις πολιτικές ηγεσίες!

Η  «κατάρρευση της βιοποικιλότητας» δεν αφορά μόνο τα «άγρια ζώα», αλλά τη βάση της αλυσίδας της ζωής όλου του πλανήτη, που απειλεί τη διατροφική μας ασφάλεια αλλά και τη δημόσια υγεία, γεγονός που αντιληφθήκαμε με δραματικό τρόπο με την πανδημία του κορονοϊού.

Η ραγδαία μείωση των ψαριών που αλιεύουμε, των επικονιαστών που γονιμοποιούν τους καρπούς της γης, των δασών που υποχωρούν από τις καταστροφικές μεγα-πυρκαγιές που μαίνονται σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, πρέπει να μας κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Και εάν οι διαφορές είναι μεγάλες από χώρα σε χώρα, είναι χαρακτηριστική η επανειλημμένη αποτυχία επίτευξης πολιτικά δεσμευτικής συμφωνίας μεταξύ των χωρών.

Στην Ελλάδα η κατάσταση, αν και λίγο καλύτερη από τον παγκόσμιο μέσο όρο, είναι πλέον εξαιρετικά ανησυχητική. Η παρούσα κυβέρνηση θεσμοθέτησε πρόσφατα την κατάρρευση του δικτύου των προστατευόμενων περιοχών, το φρενάρισμα του έργου των δασικών χαρτών, και την ακύρωση της μακρόπνοης Εθνικής Στρατηγικής για τα Δάση, εμβληματικές πολιτικές που σχεδιάσαμε και εφαρμόσαμε ως Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ, συμμετέχοντας στην προηγούμενη κυβέρνηση, πετυχαίνοντας συχνά την ομοφωνία των πολιτικών δυνάμεων εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου.

Ελπιδοφόρο είναι όμως το μήνυμα από τα τοπικά κινήματα ενεργών πολιτών της επικράτειας που με οργανωμένες δράσεις προσπαθούν να συνδράμουν στην προστασία της φύσης. Στα θετικά στοιχεία για τη χώρα μας εντάσσεται η αύξηση των προστατευόμενων θαλάσσιων περιοχών, ο αριθμός των βιοκαλλιεργητών και των πιστοποιημένων τοπικών προϊόντων, τα οποία γνωρίζουν αποδοχή και στην Ελλάδα, ως μια επιτυχημένη στρατηγική επιλογή του αγροτικού τομέα, καθώς και η σθεναρή αντίσταση στην καταστροφή των δασών παρά τις πιέσεις που ασκούνται (αστικοποίηση, εξορύξεις, βιομηχανικές δραστηριότητες κ.ά.).

Χρειάζεται τώρα στην πράξη να διαφυλάξουμε την βιολογική κληρονομιά του τόπου μας, τα απαράμιλλα τοπία, τα φυσικά και ανθρωπογενή οικοσυστήματα, τα μοναδικά ενδημικά είδη, μοναδικά στον κόσμο, τη γενετική ποικιλότητα, συμπεριλαμβανομένων των καλλιεργούμενων ντόπιων ποικιλιών, τα μοναδικά αυτόχθονα αγροτικά ζώα αλλά και την τοπική «οικολογική» γνώση που χάνεται, και να απαιτήσουμε οργανωμένα στιβαρές και δεσμευτικές πολιτικές για την διατήρηση και προστασία των σπάνιων βιολογικών πόρων της πατρίδας μας.