Ο πολιτισμός δεν είναι τομέας «υψηλού ρίσκου» είναι η σύνδεσή μας με το χθες και η πύλη για το αύριο
Σε μια εποχή όπου τα πολιτιστικά αγαθά κινδυνεύουν όσο τα ανθρώπινα δικαιώματα και το φυσικό περιβάλλον, ο πολιτισμός είναι η μόνη μας ελπίδα.
Οι θέσεις μας για τον πολιτισμό:
- Ενίσχυση των καλλιτεχνών και των δημιουργών να συνεχίσουν απρόσκοπτα την καλλιτεχνική τους δημιουργία σε περιόδους οικονομικής και υγειονομικής κρίσης.
- Λήψη μέτρων που αποσκοπούν στην διασφάλιση της επιβίωσης πολιτιστικών οργανισμών που αντιμετωπίζουν έλλειψη ρευστότητας ή ταμειακών ροών.
- Προστασία των πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων στο φυσικό και στο ψηφιακό περιβάλλον.
- Συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών στη λήψη αποφάσεων που αφορούν τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς.
- Στελέχωση όλων των μουσειακών ιδρυμάτων με εξιδεικευμένο προσωπικό.
- Καθιέρωση διαφανών αντικειμενικών κριτηρίων για την κρατική επιχορήγηση πολιτιστικών δραστηριοτήτων.
- Επιστροφή των αρχαίων ευρημάτων στους τόπους τους στη βάση της πρόσφατης απόφασης της 22ης Συνόδου της Διακυβερνητικής Επιτροπής της UNESCO.
- Ενίσχυση των υπαρχόντων δομών ή/και δημιουργία θεσμών προώθησης της ελληνικής πνευματικής/καλλιτεχνικής δημιουργίας σε τόπους διεθνών πολιτιστικών συναντήσεων και ανταλλαγών.
- Ενίσχυση και ανάδειξη της εκφραστικής και γλωσσικής πολυμορφίας ως στοιχείο πολιτισμικό με δυνατότητες μελέτης, αξιολόγησης, καταχώρησης, παρουσίασης εντός και εκτός των συνόρων.
- Ενίσχυση με σύγχρονες μορφές τέχνης και περαιτέρω εξειδίκευση των υφιστάμενων εκπαιδευτικών δομών ειδικού προσανατολισμού, όπως τα μουσικά και καλλιτεχνικά γυμνάσια και λύκεια.
- Κατάρτιση και αναβίωση παραδοσιακών επαγγελμάτων, τεχνών και χειροτεχνιών.
- Συνεργασία με κέντρα πολιτιστικής δράσης σε χώρες όπου 1 εκατομμύριο Έλληνες έχουν μεταναστεύσει λόγω της οικονομικής κρίσης.
- Υιοθέτηση του πολυπολιτισμικού «διαλόγου» ως βάση συνεννόησης διαφορετικών πνευματικών και θρησκευτικών επιλογών.
- Ενίσχυση πολιτιστικών δράσεων και πρωτοβουλιών που αναφέρονται σε περιβαλλοντικούς προβληματισμούς.
- Διάρθρωση των πολιτικών σύμφωνα με τις πολιτισμικές διαστάσεις και ιδιαιτερότητες κάθε κοινωνικής ομάδας και τοπικής κουλτούρας.
- Οικονομική στήριξη της πολυκεντρικότητας των πολιτιστικών «τοπίων» ως εργαλείων αποκέντρωσης και ενίσχυσης της τοπικότητας.