Για τον Αλέξανδρο

15 χρονών… έφηβος. Ονειρεύεσαι όσα θες να κάνεις, τα συζητάς με τους φίλους σου, μοιράζεσαι, χαίρεσαι, στενοχωριέσαι, αλλά οι φίλοι είναι πάντα εκεί, μαζί σου. Έτσι έγινε κι εκείνο το βράδυ της  6^ης Δεκεμβρίου 2008 στην Οδό Τζαβέλλα στα Εξάρχεια. Μια παρέα φίλων, εφήβων που βγήκαν να γιορτάσουν ανήμερα του Αγίου Νικολάου, που ακόμα μεγάλωναν και χαιρόντουσαν ανέμελα την κάθε τους στιγμή ήρθαν αντιμέτωποι με ένα περιπολικό το οποίο αρχικά απομακρύνθηκε. Οι ειδικοί φρουροί όμως επέστρεψαν πεζή για να δείξουν στους έφηβους ότι έχουν εξουσία. Και το έκαναν.

Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, δεν θα επέστρεφε ποτέ ξανά στο σπίτι του. Η σφαίρα του Επαμεινώνδα Κορκονέα τον βρήκε στην καρδιά και έσβησε όλα τα όνειρα του Αλέξανδρου. 13 χρόνια μετά, η θύμηση εκείνων των ημερών είναι σκοτεινή. Η προσπάθεια παραποίησης της πραγματικότητας, η απαξίωση του θύματος, οι ανακρίβειες, η περιφρόνηση προς του πολίτες ως πάγιες τακτικές των αρχών εξόργισαν όλους τους νέους που μετέτρεψαν εκείνες τις τελευταίες μέρες του 2008 σε μια μαζική αντίδραση απέναντι στη βία της Ελληνικής Αστυνομίας.

Η εποχή μας παραμένει σκοτεινή και η απειλή της βίας είναι υπαρκτή από μορφές εξουσίας που αρνούνται να υπακούσουν στη δημοκρατία. Ο δολοφόνος παρότι του επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης, μετά από 11 χρόνια φυλάκισης, είναι πλέον ελεύθερος.

Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ δεν μπορούμε να ξεχάσουμε. Η πίστη μας στη δημοκρατία δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε. Αφιερώνουμε τη σημερινή μέρα στη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που αν ζούσε θα ήταν 28 χρονών.