18 Δεκεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών

Ήταν 1990 όταν η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θέσπισε τη «Διεθνή Συνθήκη για την Προστασία των Δικαιωμάτων όλων των Μεταναστών Εργατών και των Οικογενειών τους», έτσι καθιερώθηκε η Παγκόσμια Ημέρα Μεταναστών που έκτοτε γιορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου. Αν και η μετανάστευση αλλάζει με τα δεδομένα της κάθε εποχής, συνοδεύει την ιστορία της ίδιας της ανθρωπότητας, αφού από την προϊστορία ακόμα οι άνθρωποι μετανάστευαν με σκοπό να αναζητήσουν σε άλλους τόπους μια καλύτερη ζωή.

Σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, σήμερα το 3,7% του παγκόσμιου πληθυσμού (281 εκατ) είναι άνθρωποι που δεν ζουν στη χώρα που γεννήθηκαν, και αν υπολογιστεί συνολικά η μεταναστευτική προέλευση το ποσοστό είναι υπερπολλαπλάσιο. Ο αριθμός αυτός είναι σχεδόν διπλάσιος σε σχέση με το 1990 και υπερτριπλάσιος του 1970. Πόσο αποδεκτοί, όμως, είναι οι ίδιοι οι μετανάστες στις χώρες του προορισμού τους; Η Ελλάδα, συνδέοντας 3 ηπείρους εκ των πραγμάτων αποτελούσε και αποτελεί χώρα διέλευσης για πολλούς μετανάστες. Η εξαθλίωση πολλών εξ αυτών προκαλεί αντιδράσεις και εντάσεις και ενέργειες που αντίκεινται, βεβαίως στο διεθνές και εθνικό δίκαιο.

Η μετανάστευση δεν είναι κάτι που δεν γνωρίζει κι η ίδια η χώρα μας, αντιθέτως το γνωρίζει πολύ καλά. Από τα κύματα μεταναστών στις αρχές του προηγούμενου αιώνα και της μεταπολεμικής Ελλάδας μέχρι την οικονομική κρίση του 2010 με την ανεργία στα ύψη και τους εξαιρετικά χαμηλούς μισθούς, πλήθος νέων Ελλήνων επέλεγε και επιλέγει ακόμα και σήμερα να μεταναστεύσει για να επιβιώσει οικονομικά.

Ας μην ξεχνάμε ότι τόσο οι προηγμένες οικονομίες, όσο και οι αναπτυσσόμενες στηρίζονται στην εργασία που προσφέρουν οι μετανάστες για θέσεις που οι ντόπιοι πληθυσμοί δεν επιθυμούν να ασκούν (αγροτικός τομέας, αλιεία, κτηνοτροφία, οικοδομή κ.ά.). Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η καλύτερη μόρφωση και τα όνειρα για μια καλύτερη ζωή οδηγούν τους νέους και σήμερα στη μετανάστευση καθώς οι χαμηλοί μισθοί που προσφέρονται σε χώρες όπως η Ελλάδα, δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις τους.

Επιπλέον, όπως πολλοί διεθνείς οργανισμοί επισημαίνουν, πάνω από 200 εκατομμύρια μεταναστών αναμένεται να προκύψουν μέχρι το 2050 από την κλιματική κρίση, κάτι που δυσχεραίνει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του ζητήματος. Κλιματική κρίση, μετανάστευση και ανισότητες είναι αλληλένδετα για αυτό πρέπει να αντιμετωπιστούν ασκώντας πολιτικές βασισμένες στην τήρηση του διεθνούς δικαίου, την περιβαλλοντική υπευθυνότητα και τη διασφάλιση αξιοπρεπών συνθηκών διαβίωσης για όλους/ες, χωρίς κανέναν διαχωρισμό και διάκριση, για κανέναν/μια.

Ο Μιχάλης Μπάκας, Συντονιστής του χαρτοφυλακίου Μετανάστευσης και Ασύλου των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ δήλωσε: «Ελλάδα 2021. Αντί να να δαιμονοποιούνται πρόσφυγες και μετανάστες, να τους κόβονται επιδόματα και διατροφή, να αποκλείεται η πρόσβαση τους σε προγράμματα ενσωμάτωσης, η Ελλάδα όπως έχουν κάνει άλλες χώρες της ΕΕ, πρέπει να διαμορφώσει μια μακροπρόθεσμη στρατηγική για τη μετανάστευση που θα περιλαμβάνει την ένταξη των μεταναστών στην κοινωνική και οικονομική ζωή της χώρας. Είναι μονόδρομος να αυξηθεί η προσφορά ευκαιριών στους νεοαφιχθέντες εντάσσοντας τους σε προγράμματα κατάρτισης και εκπαίδευσης της ΕΕ. Η αναγνώριση δεξιοτήτων που αποκτήθηκαν στη χώρα καταγωγής, η παροχή γλωσσικής κατάρτισης και η καταπολέμηση του ρατσισμού μπορούν να συμβάλουν στην ενσωμάτωση των νεοφερμένων στη χώρα μας και την ένταξη τους στην κοινωνία και την αγορά εργασίας. Όλες αυτές οι δράσεις συνιστούν σεβασμό για την ποικιλομορφία, τους διαφορετικούς πολιτισμούς και γλώσσες.»

Τομέας Μετανάστευσης και Ασύλου των Οικολόγων ΠΡΑΣΙΝΩΝ