15 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΛΕΥΚΟΥ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙΟΥ
Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ:
Θέλεις να με βοηθήσεις;
Όταν με συναντήσεις μπορείς να το κάνεις ανθρώπινα και αποτελεσματικά, αν θυμηθείς ότι:
*Μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να διαφημίζουμε την αναπηρία μας.
*Είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, σαν κι εσάς. Μόνο που δεν βλέπουμε. Μη μας υποτιμάτε.
*Μεγαλώνουμε, παίζουμε, τρέχουμε, διαβάζουμε, γράφουμε, σπουδάζουμε, δουλεύουμε, κλαίμε, γελάμε, ερωτευόμαστε, δημιουργούμε, θυμώνουμε, “σερφάρουμε”, κάνουμε chat, όπως εσύ!
*Ακόμα κι αν είσαι ένα μικρό παιδί, πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με τον Σκύλο Οδηγό μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή από το μπράτσο. Άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο. Έτσι θα το νιώθω πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.
*Μη ρωτάς τον συνοδό μου: “Πώς τον λένε;”, “Τι θέλει να ψωνίσει;”, “Ποιο φαγητό του αρέσει;”, “Που θέλει να πάει”; Ρώτα εμένα. Ξέρω να σου απαντήσω. Και μίλα μου κανονικά, μην αλλάζεις τον τόνο της φωνής σου χωρίς λόγο.
*Μην αποφεύγεις τις λέξεις “βλέπω”, “κοιτάζω”, “τυφλός”. Τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: Αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι.
*Σύστησε με στο περιβάλλον μας. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη, στο τραπέζι ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου ότι φεύγεις. Μη με αφήνεις να μιλάω μάταια σε κάποιον που δεν είναι κοντά μου.
*Οδήγησε το χέρι μου στην πλατη μιας καρέκλας. Πες μου που είναι η πόρτα, η τουαλέτα, το παράθυρο ή αν υπάρχουν εμπόδια στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω.
*Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και εξήγησέ μου σε ποια “ώρα” είναι το κάθε είδος του φαγητού μου. Πες μου: “Το κρέας σου είναι στις 6, οι πατάτες στις 12″. Πες μου πού είναι το ποτήρι μου, για να το…”δω” και εγώ όταν το χρειαστώ.
*Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται, περιγράφοντας και διαβάζοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.
*Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη “θαυματουργό αντίληψη” των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας…
*Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο για αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ! Γίνε φίλος μου. Όχι παρατηρητής.
Το Λευκό Μπαστούνι για να εκτελέσει το σκοπό του χρειάζεται προσβασιμότητα, ελεύθερες τις κίτρινες λωρίδες όδευσης των τυφλών και όχι εμπόδια στους δρόμους.
Το Λευκό Μπαστούνι αποτελεί σήμα κατατεθέν της τυφλότητας και δίνει το αίσθημα της αυτονομίας και της μη εξάρτησης από φυσικό συνοδό. Για να εκτελέσει το σκοπό του χρειάζεται προσβασιμότητα, ελεύθερες τις λωρίδες όδευσης των τυφλών και όχι εμπόδια στους δρόμους. · Σηματοδοτεί για όλους μας, πολιτεία και πολίτες, το καθήκον μας απέναντι στα άτομα που στερούνται την όραση, ώστε να μπορούν να φτάνουν με ασφάλεια στον προορισμό τους.
Φώτης Μπίμπασης μέλος πολιτικής Γραμματείας των οικολόγων πράσινων