«Λιτή ευημερία» το νέο πρότυπο ζωής | Σύγκλιση της Οικολογίας και της Ανανεωτικής Ριζοσπαστικής Αριστεράς για να υπάρχει μέλλον
Άρθρο του Γιώργου Δημαρά, υποψηφίου οικολόγου βουλευτή Β’ Αθήνας
Ο Πυρήνας της οικολογικής πολιτικής είναι:
Η προστασία της ζωής στον πλανήτη που περιλαμβάνει το σύνολο της χλωρίδας και πανίδας και βέβαια την μέριμνα για την επιβίωση του ανθρώπινου γένους σε αρμόνια με τη φύση. Στην προστασίας της ζωής του ανθρώπου συμπεριλαμβάνεται και η κορυφαία έκφρασή του που είναι ο ανθρώπινος πολιτισμός (τέχνες, επιστήμες και γενικά η πνευματική καλλιέργεια).
Η δικαιοσύνη ως ηθική στάση ζωής αλλά και ως όρος βιωσιμότητας είναι αναγκαία για να υπάρχουν συνεκτικές και ειρηνικές ανθρώπινες κοινωνίες με προοπτική την κατάργηση των πολέμων, των στρατιωτικών ανταγωνισμών και την ζωή χωρίς βία.
Η Δημοκρατία, η ελευθερία, η ισότητα και τα ατομικά δικαιώματα του ανθρώπου αποτελούν βασικές κατακτήσεις των εξελιγμένων ανθρώπινων κοινωνιών που μαζί με την δίκαιη κατανομή του πλούτου θεμελιώνουν τις βάσεις για συνετές συμπεριφορές απέναντι στη ζωή με την γενικότερη έννοιά της .
Η οικολογία έχει πρωταρχικό στόχο την βιωσιμότητα στον πλανήτη αλλά και στην κοινωνία και την οικονομία. Προτείνει την μείωση της μέσης κατανάλωσης με κύρια κατεύθυνση την οικονομία των φυσικών πόρων για την προστασία της φύσης αλλά και των επόμενων γενεών των ανθρώπων.
Επειδή η οικολογία είναι ασύμβατη με την βάρβαρη οικονομική «νεοφιλελεύθερη» παγκοσμιοποίηση των πολυεθνικών η στρατηγική των συμμαχιών της πρέπει να είναι σε αντί -νεοφιλελεύθερη βάση.
Τα βασικά πολιτικά ρεύματα που είναι σε ανάλογη κατεύθυνση σήμερα, δηλαδή η αυθεντική οικολογία και η συνεπής ριζοσπαστική ανανεωτική αριστερά πρέπει να συναντηθούν.
Η οικολογία πρέπει να αποδεχτεί και να ενσωματώσει τα αιτήματα της αριστεράς για την στήριξη των φτωχών και αδύναμων και να σταθεί κριτικά στις μεθόδους που εφαρμόστηκαν από την αριστερά στο παρελθόν.
Η αριστερά πρέπει να υιοθετήσει τα βασικά προτάγματα της οικολογίας δηλαδή την βιωσιμότητα στον πλανήτη, την κοινωνία και την οικονομία. Επίσης πρέπει να δεχθεί την μείωση της μέσης κατανάλωσης και να απορρίψει το καταναλωτικό πρότυπο ζωής που δεν οδηγεί στην πραγματική ευτυχία αλλά ανατρέπει και την ισορροπία στον πλανήτη και οδηγεί σε κατάρρευση των κοινωνιών.
Οι προτάσεις για « ενεργό ζήτηση» σαν κίνητρο για την οικονομική ανάκαμψη αμφισβητείται από την οικολογική σκέψη.
Τα κόμματα των πρασίνων μιλούν από χρόνια για μείωση της μέσης κατανάλωσης, την συνειδητή επιλογή αλλαγής προτύπου ζωής σε αντί-καταναλωτική κατεύθυνση και χρησιμοποιούν όρους όπως «λιτή ευημερία», «δίκαια λιτότητα» και «αποανάπτυξη ».
Η καταναλωτική συμπεριφορά ως αντίληψη δεν διακατέχει μόνο τα εύπορα στρώματα της κοινωνίας αλλά δυστυχώς και τα φτωχά στρώματα που έχουν αποδεχθεί το κυρίαρχο καταναλωτικό πρότυπο.
Η βασική στρατηγική επιλογή σωτηρίας της κοινωνίας και του πλανήτη είναι η σύγκλιση της σύγχρονης Αριστεράς και της οικολογίας με προγραμματικούς όρους.
Στη σημερινή συγκυρία για την Ελλάδα της κρίσης και των γεωπολιτικών επικίνδυνων καταστάσεων είναι ανάγκη να δημιουργηθεί μια ισχυρή και ευρύτερη συμμαχία που θα περιλαμβάνει την αριστερά και την οικολογία και θα εκτείνεται και πέρα από τα όρια της αριστεράς, που θα περιλαμβάνει πολιτικούς σχηματισμούς και έντιμους πολίτες με διάθεση να συμβάλλουν στην σωτηρία της χώρας και να υποστηρίξουν σε κάθε επίπεδο ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με άξονες την βιωσιμότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.
Μια πραγματική αναγέννηση της χώρας θα περνούσε από την διάλυση ή την συρρίκνωση των κομματικών μηχανισμών των πελατειακών σχέσεων και της διαπλοκής και την δημιουργία μιας νέας συμμαχίας με ποιοτικά χαρακτηριστικά, που θα δώσει λύσεις σε παρόντα χρόνο.
Είναι ανάγκη να συνειδητοποιηθεί από όλους ότι η ευημερία μας εξαρτάται από την ποιοτική ανασυγκρότηση του κράτους, την δημιουργία συνεκτικής, δίκαιης, αλληλέγγυας και δημοκρατικής κοινωνίας στην οποία ο κάθε πολίτης κρίνει και κρίνεται, συμμετέχει σε κοινωνικές συλλογικότητες όπου συνδιαμορφώνει τις αποφάσεις αλλά λογοδοτεί και για την δική του προσωπική συμβολή και συμπεριφορά.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΑΡΑΣ