ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ ΤΩΝ ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ ΣΤΗΝ 83η ΔΕΘ – Για μια βιώσιμη και κοινωνική έξοδο από την κρίση στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Την καθιερωμένη Συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της διοργάνωσης της 83^ης ΔΕΘ έδωσαν οι Οικολόγοι Πράσινοι, την Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου στις 10:00 το πρωί στην Θεσσαλονίκη.

Στη συνέντευξη Τύπου μίλησαν οι συνεκπρόσωποι των Οικολόγων Πράσινων, Φίλιππος Γκανούλης και Χριστίνα Ευθυμιάτου, ο συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας των ΟΠ, Μανώλης Βέμης, ο Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας και μέλος των ΟΠ, Γιώργος Δημαράς και ο Βουλευτής Β’ Αθήνας και μέλος των ΟΠ, Γιάννης Τσιρώνης.

Δείτε εδώ το βίντεο της συνέντευξης

Την συνέντευξη άνοιξε με την τοποθέτησή του ο συντονιστής της Εκτελεστικής Γραμματείας, Μανώλης Βέμης που σημείωσε ότι η φετινή  συνέντευξή γίνεται μετά από τέσσερα σχεδόν χρόνια κοινοβουλευτικής και κυβερνητικής παρουσίας των Οικολόγων Πράσινων, «σε μια πρωτοπόρα για την Ευρώπη εμπειρία συνεργασίας της Αριστεράς με την Οικολογία, που δοκιμάστηκε και ωρίμασε σε κοινοβουλευτικό και κυβερνητικό ρόλο, αντιμετώπισε στοιχήματα και προβλήματα, και απέδωσε πολυδιάστατο έργο»… «αλλά και σε μια χρονική συγκυρία που ο κόσμος αντιμετωπίζει τεράστιες προκλήσεις όπως την κλιματική αλλαγή, τον αυξανόμενο αριθμό συγκρούσεων, την αύξηση της ανισότητας, την αύξηση του εθνικισμού και του ρατσισμού, τις επιθέσεις στη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών. Επιθέσεις ακόμη και στην επιστήμη και την αλήθεια. Ο λαϊκισμός είναι σε άνοδο. Το βλέπουμε καθημερινά. Για αυτό, εμείς οι Οικολόγοι  Πράσινοι είμαστε απαραίτητοι περισσότερο από ποτέ. Η δική μας επιχειρηματολογία, οι τολμηρές προτάσεις μας για πραγματική αλλαγή, το όραμά μας για μια πραγματικά βιώσιμη κοινωνία όπου ο σεβασμός για τον πλανήτη μας, τα ζώα, τις μελλοντικές γενιές και όλους τους συνανθρώπους μας, μάς κάνει να είμαστε σε πλήρη αντίθεση με τα λαϊκιστικά κινήματα».

«Εμείς οι Οικολόγοι Πράσινοι ως το επίσημο μέλος του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος (ΕΠΚ) στην Ελλάδα εισηγηθήκαμε την συμμαχία με την Αριστερά, την πρώτη προσπάθεια δημιουργίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο μιας αντι-νεοφιλελεύθερης συμμαχίας που θα προτείνει μια εναλλακτική διέξοδο στην κρίση της Ευρώπης και της Ευρωζώνης. Μιας κρίσης που οφείλεται στις ακραίες νεοφιλελεύθερες λογικές και  σήμερα γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από ξενοφοβικούς, νεοφασίστες και λαϊκιστές. Ήμασταν το πρώτο κόμμα του ΕΠΚ που ανοίξαμε τον δρόμο το 2015. Ακολούθησε η Πορτογαλία και δημιούργησε μια ώσμωση ανάμεσα σε δυνάμεις της Αριστεράς, των Πρασίνων και της Σοσιαλδημοκρατίας».

«Τα δύσκολα μνημονιακά χρόνια δεν μείναμε παρατηρητές ούτε γίναμε απλοί διαχειριστές της κρίσης. Αναλάβαμε στρατηγικές πρωτοβουλίες με νομοθετικές παρεμβάσεις του Αναπληρωτή Υπουργού Γιάννη Τσιρώνη στο Υ.Π.ΕΝ το 2015 και 2016 και στο ΥΠΑΑΤ στο 2017 και 2018.

Ενδεικτικά αναφέρω:

-Την ανάδειξη του δασικού μας πλούτου ως πυλώνα αειφορικής ανάπτυξης και αναζωογόνησης της υπαίθρου, με την ψήφιση δύο νόμων, έναν για  επίσπευση της διαδικασίας ανάρτησης των Δασικών Χαρτών και έναν για τους Δασικούς Συνεταιρισμούς.

-Την αναθεώρηση των σχεδίων Διαχείρισης Λεκανών Απορροής Ποταμών

-Τον εκσυγχρονισμό του θεσμικού πλαισίου για τα απόβλητα στη βάση του κοινοτικού κεκτημένου και σε εφαρμογή μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής που επιτεύχθηκε με την θέσπιση τον Δεκέμβριο 2015 του Εθνικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων και του Εθνικού Προγράμματος Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων, αλλά και με μια σειρά νομοθετικών ρυθμίσεων όπως για τις περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις αλλά και τις προδιαγραφές των Πράσινων Σημείων.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να πω, ότι η όλη μελέτη και υλοποίηση των παραπάνω έγινε με τη συμβολή του Ε.Ο.ΑΝ., στον οποίο μέλη των Ο.Π. συμμετέχουν ενεργά.

Πραγματοποιήθηκαν επίμονες και πολλαπλές παρεμβάσεις μας στο Κοινοβούλιο από το Γιώργο Δημαρά για την ανάδειξη των ιδιαιτεροτήτων και επιλογών της Οικολογίας της Βιώσιμης -Κυκλικής και Κοινωνικής Οικονομίας, αλλά και την καταπολέμηση της διαφθοράς. Πλήθος συνεργάτες του βουλευτή αλλά και μέλη των Ο.Π. συμμετείχαν στην Επιτροπές  Παρακολούθησης και Ελέγχου του Κυβερνητικού Έργου και πήραν σειρά πρωτοβουλιών για κυβερνητικές πολιτικές.

Από το πλήθος των με θετική εξέλιξη παρεμβάσεων ενδεικτικά αναφέρω :

• Απόσυρση της διάταξης που επέτρεπε σε βουλευτές να έχουν offshore.
• Νομοτεχνική βελτίωση και τροποποίηση στην αιτιολογική έκθεση του σχετικού σχεδίου νόμου, με την οποία διατυπώνεται η πολιτική δέσμευση της κυβέρνησης για τη διατήρηση των υδάτων της χώρας (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) υπό δημόσιο έλεγχο.
• Παρεμβάσεις στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Περιβάλλοντος για τις ενεργειακές κοινότητες.
• Υπουργική Τροπολογία για την προστασία των μεγάλων υγροτόπων της Αττικής.

Καθώς και τις :

-Επανειλημμένες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις για το θέμα της λειτουργίας μηχανισμού διερεύνησης των περιστατικών αυθαιρεσίας στην αστυνομία και στα σώματα ασφαλείας από ανεξάρτητο φορέα/αρχή.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι όλα αυτά τα χρόνια ήταν και θα είναι κοντά στην κοινωνία υποστηρίζοντας :

-Συλλογικές παρεμβάσεις για την προστασία των κοινών και δημόσιων αγαθών

-Την αναστολή των εξορύξεων ορυκτών καυσίμων

-Έναν άλλο ενεργειακό σχεδιασμό βασισμένο στη βιώσιμη ενέργεια και τις ΑΠΕ

-Τη λήψη μέτρων που θα επιβραδύνουν την κλιματική αλλαγή

-Την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων και την ενσωμάτωση τους στην ευρωπαϊκή πραγματικότητα

-Τη θέσπιση του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος

Σε όλους αυτούς τους αγώνες ποτέ δεν αισθανθήκαμε μόνοι μας. Εκτός από την ευαισθητοποιημένη κοινωνία, είχαμε πάντα την ενεργή υποστήριξη του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος, του οποίου είμαστε μέλος όπως και τα πράσινα κόμματα όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Δεκάδες επισκέψεις έγιναν από στελέχη του ΕΠΚ αλλά και από ευρωβουλευτές της ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι βρέθηκαν στις Σκουριές για το χρυσό, στη Λέσβο για τις προσφυγικές ροές, στα Γιάννενα για τις εξορύξεις, στο Μάτι για την καταστροφική φωτιά, αλλά και σε πλήθος εκδηλώσεων που συνδιοργανώσαμε παρουσιάζοντας το κοινό μας όραμα για την Ευρώπη του 21 αιώνα.

Χαρακτηριστική της υποστήριξης των Ευρωπαίων Πράσινων είναι η τοποθέτηση της συμπροέδρου της ομάδας των Πρασίνων SkaKeller στην ομιλία του πρωθυπουργού, στο Ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο για το προσφυγικό.

Στη συνέχεια τον λόγο πήρε ο συν-εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, Φίλιππος Γκανούλης, ο οποίος ξεκίνησε την ομιλία του με τις πρόσφατες φονικές πυρκαγιές στην Αττική, αναφέροντας χαρακτηριστικά ότι «μετά την τραγική εμπειρία των πυρκαγιών στο Μάτι οι Οικολόγοι Πράσινοι αποφάσισαν να πάρουν  πρωτοβουλίες διεκδικώντας λύσεις  σε θέματα όπως οι αστικές αναπλάσεις, ο έλεγχος και η αντιμετώπιση των κινδύνων που προκαλούν η εκτός σχεδίου και αυθαίρετη δόμηση, η προστασία δασών -αιγιαλών -ρεμάτων, των κοινών αγαθών, του νερού, των δημόσιων χώρων, αλλά και της βιοποικιλότητας και των προστατευόμενων περιοχών και η πολιτική προστασία με έμφαση και στην ενεργή συνεργασία του πολίτη».

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στην συνεργασία: «Ταυτόχρονα μέσα από την κυβερνητική συνεργασία θα αναδείξουμε:

-Το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους και τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων που επιβάλλονται στις χρεωμένες χώρες, τη μάχη κατά της λιτότητας -υπέρ μιας βιώσιμης ευημερίας

-Την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων

-Την ειρηνική διευθέτηση των συγκρούσεων και την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης με ενιαίο και οργανωμένο τρόπο και με βασική αρχή την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά και

-Την απόκρουση των σχεδιασμών για διακρατικές συμφωνίες εμπορίου, όπως η TTIP και η CETA, που επιχειρούν να θεσμοθετήσουν την κυριαρχία του ιδιωτικού πάνω στο συλλογικό».

Ο συν-εκπρόσωπος των ΟΠ αναφέρθηκε επίσης στις Ευρωεκλογές του 2019: «Σήμερα είναι μια νέα περίοδος προκλήσεων για την ευρωπαϊκή πολιτική. Η κατεύθυνση του εκλογικού σχεδιασμού των ΟΠ είναι η αυτόνομη κάθοδος στις ευρωεκλογές του Μαΐου. Σε αυτό το πλαίσιο ένας από τους στρατηγικούς στόχους των Ευρωπαίων Πρασίνων είναι η συμμετοχή στην ανάπτυξη ενός νέου προοδευτικού πολιτικού πόλου στην Ευρώπη ικανό να μπορέσει να αντιστρέψει την μακρόχρονη πορεία συνολικής παρακμής της συνοχής της Ε.Ε., με στήριξη της δημοκρατίας και των θεσμικών αλλαγών.

Άξονες αιχμής αυτής της προσπάθειας είναι:

• το ζήτημα της ελάφρυνσης του χρέους και τα προγράμματα μεταρρυθμίσεων που επιβάλλονται στις χώρες με δημοσιονομικά προβλήματα όπως η Ελλάδα,
• η μάχη κατά της λιτότητας
• η αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης και της επιβάρυνσης των νησιωτικών περιοχών
• η απόκρουση των σχεδιασμών σχετικά με διακρατικές συμφωνίες εμπορίου όπως η TTIP και η CETA

Οι Οικολόγοι Πράσινοι και το Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα θέτουν στον πολιτικό διάλογο την βασική τους πολιτική ατζέντα:

• 1) Σταδιακή εξάλειψη της ενέργειας που παράγεται από άνθρακα έως το 2030 •Σταδιακή κατάργηση άλλων ορυκτών καυσίμων, φιλόδοξοι στόχοι για το κλίμα και την υλοποίηση της Συνθήκης του Παρισιού.
• 2) Εισαγωγή βασικού εισοδήματος για νέους για δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους. Συζήτηση επίσης για δίκαιες θέσεις εργασίας εισόδου, πρακτική εξάσκηση
• 3) Εγγυημένη δωρεάν παιδεία για όλους στην Ευρώπη  δεκαπλασιασμός στις ανταλλαγές φοιτητών, επέκταση των προγραμμάτων για την κάλυψη και μη πανεπιστημιακών σπουδαστών
• 4) Φορολογική δικαιοσύνη. Απαγόρευση των φορολογικών παραδείσων και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την απάτης, σταθμισμένη εναρμόνιση της φορολογίας των επιχειρήσεων στις χώρες της ΕΕ.
• 5) Προστασία των τροφίμων και του περιβάλλοντος από χημικά και πλαστικά απαγόρευση των επικίνδυνων φυτοφαρμάκων γλυφοσάτη, προστασία των ωκεανών από τα μικροπλαστικά
• 6) Αύξηση της χρηματοδότησης για την πράσινη οικονομική μετάβαση, την έρευνα και την καινοτομία με κατεύθυνση την πράσινη επαναβιομηχάνιση και την κυκλική οικονομία
• 7) Ελάχιστο Εγγυημένο εισοδήματος και άδειας μετ ‘αποδοχών σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Επιπρόσθετα μέτρα για καθολική γονική άδεια, αντιμετώπιση της φτώχειας
• 9) Δημιουργία νόμιμων και ασφαλών διαύλων μετανάστευσης
• 10) Να σταματήσουν οι εξαγωγές όπλων σε χώρες που παραβιάζουν το διεθνές δίκαιο».

Σχετικά με τις Αυτοδιοικητικές εκλογές, αναφέρθηκε στα θέματα αιχμής των Οικολόγων Πράσινων στην Αυτοδιοίκηση: «Σε ότι αφορά την συγκρότηση ψηφοδελτίων έχει ξεκινήσει η προσπάθεια. Βασικός άξονας της πολιτικής μας είναι η βελτίωση της ποιότητα ζωής παράλληλα με την βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών. Βασικοί προγραμματικοί άξονες μας στην αυτοδιοίκηση διαχρονικά παραμένουν:

• Εξοικονόμηση ενέργειας σε δημόσια κτίρια και ιδιωτικές κατοικίες
• Δημόσιοι χώροι και η απόδοση τους στις τοπικές κοινωνίες,
• Δημιουργία δικτύων πρασίνου, αναβάθμιση πάρκων και περιαστικών δασών, διατήρηση και επαναδημιουργία ρεμάτων, ανάδειξη του θαλασσίου μετώπου

• Βιώσιμη Κινητικότητα – ποδηλατόδρομοι – σιδηρόδρομο – ΜΜΜ φιλικά στο περιβάλλον
• Βιώσιμη διαχείριση απορριμμάτων σε επίπεδο Δήμου, Πράσινα σημεία, αυξημένη Ανακύκλωση /Επανάχρηση /Πράσινες προμήθειες

Ειδικότερα και σε σχέση με την καταστροφή στην Αττική, τα οποία λέγαμε και πριν την καταστροφή: Σε επίπεδο πολιτικής προστασίας χρειάζεται ανασχεδιασμός σχεδίων επέμβασης και εκκένωσης οικισμών με κατάλληλο εξοπλισμό και αιφνιδιαστικές ασκήσεις. Άμεσος δημόσιος απολογισμός για τους πόρους που έχουν διατεθεί  για πυροπροστασία. Ακόμη προτείνουμε την Σύσταση γραφείων εκτίμησης και αντιμετώπισης των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, σε κάθε Δήμο και Περιφέρεια, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση των υπηρεσιών πρασίνου και σε συνεργασία με τις υπηρεσίες πολεοδομίας και πολιτικής προστασίας.

Τον κύκλο των τοποθετήσεων ακολούθησε η συνεκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων, Χριστίνα Ευθυμιάτου, η οποία έθεσε ως άξονες αιχμής των Οικολόγων Πράσινων για  την παραγωγική ανασυγκρότηση:

1. Αγροδιατροφικός τομέας – Αλιεία

2. Προστασία, ανάδειξη και αξιοποίηση των δασών, της βιοποικιλότητας και των προστατευόμενων περιοχών

3. Ανάδειξη της κυκλικής οικονομίας σε βασικό πυλώνα της Οικονομικής Πολιτικής

4. Ουσιαστική στήριξη του τομέα της κοινωνικής, συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας,

5. Βιώσιμος Τουρισμός και

6. Περιβαλλοντική εκπαίδευση και παιδεία με στόχο την βιωσιμότητα και την αληθινή παραγωγή

Σχετικά με τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για την αξιοποίηση του Δημοσιονομικού χώρου, η συνεκπρόσωπος των ΟΠ ανέφερε ότι: «Στην καινούργια περίοδο που ανοίγει για την χώρα μετά την ολοκλήρωση του 3ου μνημονίου και ενόψει της πολλαπλής εκλογικής χρονιάς που έρχεται, οι Οικολόγοι Πράσινοι δίνουν τις δικές τους απαντήσεις στο ερώτημα: Θα γυρίσουμε πίσω ή θα φύγουμε μπροστά, ανοικοδομώντας τη χώρα σε νέες βάσεις; Η Πολιτική Οικολογία σε όλον τον κόσμο και οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι η μοναδική πολιτική δύναμη που δεν συνδέει την ανάπτυξη κυρίως ούτε μόνο με τη μεγέθυνση, με την αύξηση δηλαδή του ΑΕΠ.

Τα δικά μας κριτήρια είναι κυρίως οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων αλλά και των άλλων έμβιων όντων του πλανήτη. Η έμφαση μας είναι επίσης στην απασχόληση, στις προοπτικές για τους νέους  αλλά και στη βιώσιμη ευημεριών όλων των τόπων στη χώρα και των πλανήτη. Για όλα τα παραπάνω η πράσινη πολιτική ατζέντα των Οικολόγων Πράσινων για την επόμενη περίοδο επιμένει σε στροφή σε βιώσιμους άξονες αιχμής.

Για την πράσινη ατζέντα οι Οικολόγοι Πράσινοι  θα δουλέψουν και θα αγωνιστούν σε όλα τα επίπεδα: στην κοινωνία, την αυτοδιοίκηση, το Κοινοβούλιο, την Κυβέρνηση

Αξίζει να σχολιάσουμε στο σημείο αυτό:

Οι πράσινοι άξονες αιχμής γα την παραγωγική ανασυγκρότηση είναι ριζικά διαφορετικοί από αυτούς που προωθεί η Κυβέρνηση των ΗΠΑ,  τιμώμενης φέτος χώρας στην ΔΕΘ. Και οι πολυεθνικές επιχειρήσεις. Είναι όμως ακριβώς οι άξονες για τους οποίους παλεύει και στις ΗΠΑ, και σε όλον τον κόσμο, το Πράσινα Κόμματα και κινήματα οι οποίοι είναι:

1. Η ριζική αναθεώρηση στον Αγροδιατροφικό τομέα και την Αλιεία. Η χρονιά που έρχεται κρίσιμη για ανασχεδιασμό των σημερινών χρηματοδοτικών πακέτων και τον σχεδιασμό της νέας ΚΑΠ μετά το 2020. Ζητάμε και θα δουλέψουμε για ριζικό ανασχεδιασμό τους με βάση την αρχή “από τη γειτονιά στον πλανήτη και για όλα του τα πλάσματα” που επιβάλλει μείωση της κατανάλωσης ζωικών πρωτεϊνών στον ανεπτυγμένο κόσμο, την μεγαλύτερη σύνδεση των ενισχύσεων με την προστασία του περιβάλλοντος και την καλή διαβίωση των παραγωγικών ζώων

Επίσης ιδιαίτερο βάρος στην τοπική παραγωγή με ποιότητα και προστασία πόρων, στο περιβάλλον και στον πολιτισμό, που για αξιοποιηθεί απαιτεί την χάραξη συγκεκριμένης εθνικής στρατηγικής.

Στο μεταξύ, οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούν απαράδεκτη την καθυστέρηση και απαιτούν άμεσα την απαγόρευση με νομοθετική πράξη των μεταλλαγμένων και των επικίνδυνων χημικών φαρμάκων, όπως τα παράγωγα της γλυφοσάτης

Πρόταση και αίτημά μας είναι επίσης ο νέος σχεδιασμός για την Αλιεία και την προστασία των ιχθυαποθεμάτων που έχει εξαγγελθεί, να είναι αληθινά βιώσιμος με έμφαση στην παράκτια αλιεία και τον δραστικό περιορισμό αλιείας με συρόμενα μέσα.

2. Προστασία, ανάδειξη και αξιοποίηση των δασών, της βιοποικιλότητας και των προστατευόμενων περιοχών.

Εδώ, πολλές Οι προτάσεις και τα αιτήματά μας στον τομέα

– Να ολοκληρωθεί η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση

– Να προχωρήσουν άμεσα τα Διαχειριστικά Σχεδίων Βόσκησης και

– οι Διαχειριστικές Μελέτες Δασών

Με βάση τις νέες προδιαγραφές που νομοθετήθηκαν, με προτεραιότητα σε περιοχές που έχουν πρόσφατα καεί. Να συνοδευτούν με σχέδια δράσης και εξασφάλιση χρηματοδότησης.

Το Κυνήγι δεν είναι και δεν μπορεί να θεωρείται εργαλείο διαχείρισης του δάσους! Αντίθετα, η σχεδιασμένη και βιώσιμη βοσκή και η ξύλευση είναι θεμελιώδεις δράσεις για την παραγωγική αξιοποίηση των δασών αλλά και για την προστασία τους με μείωση της καύσιμης ύλης. Επίσης να ολοκληρωθούν οι εφαρμοστικές διατάξεις του Νόμου για τους Δασικούς Συνεταιρισμούς, ώστε να προχωρήσουν με δυναμική, μετά από  δύο χρόνια σε αδράνεια.

Να ολοκληρωθεί  η  ανάρτηση του συνόλου των δασικών χαρτών, αλλά και να εξασφαλιστεί το απαραίτητο προσωπικό για την γρήγορη κύρωση και την εξέταση των αντιρρήσεων.

Να ενεργοποιηθούν οι διαδικασίες για τη Δημιουργία Σώματος Φύλαξης Φυσικού Περιβάλλοντος με ενοποίηση των δασο / αγροφυλάκων των φυλάκων προστατευόμενων περιοχών και της ιδιωτικής θηροφυλακής.

– Να αναδιαρθρωθεί το σύστημα δασοπυρόσβεσης με στροφή από τα μέσα στον άνθρωπο και την βιο-οικονομία, με ενεργή συμμετοχή όλων και του τοπικού πληθυσμού στην πρόληψη πυρκαγιών και εκτός της αντιπυρικής περιόδου.

– Να γίνει εθνική προσπάθεια υπέρβασης σε ευρωπαϊκό πλαίσιο (με επίκληση της κλιματικής δικαιοσύνης) ώστε να αρθούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις για την στελέχωση των δασικών και πυροσβεστικών υπηρεσιών

– Να δημιουργηθεί ειδικό νομικό καθεστώς για την αυξημένη προστασία της αγροτικής γης και των παραδοσιακών χρήσεων γης.

Με προτεραιότητα στην Αττική και γύρω από αναπτυσσόμενα αστικά κέντρα και τουριστικές περιοχές και πολλαπλό στόχο: την προστασία από τις πυρκαγιές και την ολοκληρωμένη τοπική ανάπτυξη.

– Να οργανωθούν και στελεχωθούν οι φορείς διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών και να προχωρήσουν απρόσκοπτα οι Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες για τις περιοχές Natura και να αυστηροποιηθεί το νομικό πλαίσιο προστασίας τους.

3. Ανάδειξη της κυκλικής και της πράσινης οικονομίας σε βασικό πυλώνα της Οικονομικής Πολιτικής, και βασικό κριτήριο των επενδυτικών ενισχύσεων και της φορολογικής μεταρρύθμισης, ως εργαλεία αληθινής διεξόδου στον τομέα της απασχόλησης και επιχειρηματικότητας.

Στον αντίποδα ακριβώς επενδύσεων, επιβαρυντικών για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία, όπως οι εξορύξεις χρυσού και ορυκτών καυσίμων, που επιμένουμε ότι πρέπει να σταματήσουν. Ανησυχώντας επιμένουμε να προχωρήσει αποφασιστικά η υλοποίηση του νέου Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων και  του νέου πλαισίου για την ανακύκλωση και επανάχρηση  υλικών, αλλά και η χωριστή διαλογή οργανικών και κομποστοποίηση, στο σπίτι, τη γειτονιά, τον Δήμο ή γειτονικούς Δήμους.

• Με δραστηριοποίηση δήμων και φορέων της κοινωνίας
• Με ελέγχους της απόδοσης των δήμων -ιδιωτικών συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης
• Με εμπλοκή της ΚΑΛΟ
• Με αυστηρό έλεγχο των διατιθέμενων πόρων ως προς τις προτεραιότητες και το αποτέλεσμα.
• Αλλά και με αληθινά κίνητρα για τους πολίτες και τους ΟΤΑ – ΠΟΠ,  τέλος ταφής, και προβλέψεις για πράσινες προμήθειες από επαναχρησιμοποιούμενα υλικά.

Προτείνουμε  σημαντική μείωση ΦΠΑ στις επισκευές, έως και μηδενισμό. Ειδικά επειδή δεν εισπράττεται εύκολα ο ΦΠΑ στον τομέα. Επίσης oι φωτιές και οι κατεδαφίσεις αυθαιρέτων ανοίγουν τον δρόμο για την κυκλική οικονομία στον τομέα. Τα σπίτια που θα γκρεμιστούν μπορούν να δώσουν μεγάλες ποσότητες από υλικά αξιοποιήσιμα. Η αποτελεσματική τους διαχείριση απαιτεί συντονισμό  και ειδικές πρωτοβουλίες για τοπική διαχείριση στο μέγιστο, μείωση των άχρηστων μεταφορών, επεξεργασία για επανάχρηση υλικών από ιδιωτικά ή δημόσια έργα ή και για κοινωνικούς σκοπούς.

4. Ουσιαστική στήριξη του τομέα της κοινωνικής, συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιμένουν για την ΚΑΛΟ. Δίνει δυνατότητες για αυτορύθμιση και δημοκρατία στην εργασία, Σε περίοδο που ο στόχος είναι η γρήγορη παρέμβαση στην απασχόληση, αποτελεί την σύγχρονη βιώσιμη απάντηση στις μεγάλες επενδύσεις, που αξιοποιεί τα μικρά οικογενειακά κεφάλαια και το τοπικό κοινωνικό κεφάλαιο. Απαιτείται αλλαγή και επιτάχυνση ώστε οι δράσεις και οι νέοι σχεδιασμοί να υπερβούν την μέχρι τώρα αμφιλεγόμενη και φοβική στάση απέναντι τον τομέα. Απαιτείται να αποδεσμευτεί προς την ΚΑΛΟ σημαντικό μέρος των κοινωνικών πόρων που εξακολουθούν να διοχετεύονται σε κρατικές δομές και Δήμους. Οι βραχυχρόνιες συμβάσεις κοινωνικής εργασίας σε Δήμους είναι  μη παραγωγικές και αδιέξοδες έως αποπροσανατολιστικές  για τους νέους.

Θετική είναι η κατάργηση του φόρου επιτηδεύματος για συνεταιρισμένους αγρότες, συνεταιρισμούς και ΚΟΙΝΣΕΠ. Θέλουμε όμως επιπλέον άμεσα μέτρα για τη στήριξη των νέων μορφών συνεργατισμού. Να ενισχυθεί σημαντικά το Ταμείο ΚΑΛΟ αλλά και το ταμείο για τις Ενεργειακές Κοινότητες με πρόσθετους πόρους, με αξιοποίηση των δημοσιονομικών πλεονασμάτων 2018. Επίσης με στοχευμένη προτεραιότητα για την διείσδυση της ΚΑΛΟ στον πρωτογενή τομέα, στην αξιοποίηση σχολαζουσών γαιών, τους καταναλωτικούς συνεταιρισμούς, την προστασία του περιβάλλοντος την ανακύκλωση, την ενεργειακή εξοικονόμηση και παραγωγή από ΑΠΕ, αλλά  και την εκπαίδευση και τον πολιτισμό.

5. Βιώσιμος Τουρισμός:

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν επανειλημμένα δηλώσει αντίθετοι στις μεγάλες τουριστικές επενδύσεις σε ευαίσθητες περιοχές. Ζητάμε και θα αγωνιστούμε με προτάσεις και δράσεις:

Να μην ενισχύονται τουλάχιστον με δημόσιους και κοινοτικούς πόρους, αλλά κυρίως:

Να διασφαλιστεί η προστασία των ακτών και των ευαίσθητων περιοχών μέσα από τη αυστηροποίηση του νόμου για τον αιγιαλό και του χωροταξικού πλαισίου για τον τουρισμό, με ριζική αναθεώρηση και νέα δημόσια διαβούλευση του κυοφορούμενου νομοσχεδίου του Υπουργείου Οικονομικών και να ρυθμιστεί ώστε τα αποτελέσματα των Ειδικών  Περιβαλλοντικών  Μελετών να αποτελούν δεσμευτικούς όρους εκ των προτέρων για όποιες χωροθετήσεις -αδειοδοτήσεις,

6. Περιβαλλοντική εκπαίδευση και παιδεία με στόχο την βιωσιμότητα και την αληθινή παραγωγή

Ζητάμε ενίσχυση της Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, από την επόμενη εκπαιδευτική Περίοδο. Μέσα στα σχολεία με υποχρεωτικές ώρες, σε συνεργασία με τα ΚΕΑ, σε όλους τους τύπους σχολείων. Σε συνδυασμό με εκπαίδευση για την πολιτική προστασία και με δράσεις στο πεδίο

– Προγραμματισμός και διαμόρφωση επαγγελματικών περιγραμμάτων για την ενίσχυση των ‘πράσινων’ επαγγελμάτων στην τεχνική εκπαίδευση από την επόμενη περίοδο. Για ειδικότητες όπως διαχείριση  δασών, υδάτων, προστατευόμενων περιοχών,  αειφορικές καλλιέργειες, ενεργειακή αναβάθμιση, τεχνολογίες ΑΠΕ,  βιοκλιματική αρχιτεκτονική κλπ.

Επίσης, η Χριστίνα Ευθυμιάτου ανέφερε ως θετικές τις εξαγγελίες για σταδιακή μείωση του ΕΝΦΙΑ και αλλαγή της δομής του φόρου αλλά υπάρχει και παραπέρα: «Δεν μας αρκεί να γίνει πιο αναλογικός πιο δίκαιος, ελαφρύτερος για τη λαϊκή κατοικία. Θέλουμε να ανασχεδιαστεί για να στηρίζει την παραγωγική ανασυγκρότηση. Με βάση τους άξονες αιχμής των ΟΠ. Να έχει ως βασικά κριτήρια ελάφρυνσης την βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης, αλλά και την κοινωνική αξιοποίηση κενών κτιρίων και σχολαζουσών  γαιών».

Ως θετική σημείωσε και την παρέμβαση στο ασφαλιστικό σύστημα με στόχο την ενίσχυση της απασχόλησης: «Εδώ οι ΟΠ ζητάμε  να γίνει πιο τολμηρή, ώστε δώσει σοβαρά κίνητρα για πλήρη απασχόληση. Η στροφή από την επιδότηση της ανεργίας στην ενίσχυση της απασχόλησης είναι για μας κρίσιμη. Ζητάμε ακόμη να ανοίξει η συζήτηση για το βασικό εγγυημένο εισόδημα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε μια πρώτη φάση οριζόντια για όλους τους νέους, χωρίς διακρίσεις και γραφειοκρατίας, δύο χρόνια μετά την ολοκλήρωση των σπουδών τους, Ζητάμε τέλος ειδικά κίνητρα για τα μικρά και απομακρυσμένα νησιά και τις ορεινές περιοχές, με στόχο και την επιστροφή νέων και τη δημογραφική ανάκαμψη των περιοχών».

Στην συνέχεια τον λόγο πήρε ο βουλευτής και πρώην Αν. Υπουργός ΑΑ&Τ, Γιάννης Τσιρώνης: «Πριν τρία χρόνια η τελευταία κυβέρνηση του πελατειακού συστήματος, προκήρυξε πρόωρα την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας, ώστε η αναπόφευκτη κατάρρευση της χώρας, το περίφημο πιστωτικό γεγονός, να σκάσει στα χέρια μιας κυβέρνησης της Αριστεράς.

Στους Οικολόγους Πράσινους ακούστηκαν απόψεις, να αποφύγουμε τη συμμετοχή σε μία κυβέρνηση που είχε αμελητέες πιθανότητες να σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία. Εμείς όμως τολμήσαμε να αναλάβουμε τη συνευθύνη. Τη συνευθύνη να ανορθώσουμε την οικονομία μέσα στην ευρωζώνη. Τη συνευθύνη να αποφύγουμε το Grexitώστε να μην εξαγοραστεί η χώρα για ένα κομμάτι ψωμί. Σήμερα νιώθουμε περήφανοι που ήμασταν μέρος της λύσης και δεν κρυφτήκαμε στην ασφάλεια της αντιπολίτευσης.

Η Ελλάδα σήμερα δεν απειλείται με πιστωτικό γεγονός, πάνω από 300.000 συμπολίτες μας ξαναβρήκαν δουλειά, το 90% με θέσεις πλήρους απασχόλησης. Ωστόσο το στοίχημα της συμμετοχής δεν ήταν απλά να αποφύγουμε την κατάρρευση. Ίσως μια έντιμη σοσιαλδημοκρατική ή και δεξιά κυβέρνηση θα μπορούσε να βγάλει τη χώρα από την κρίση εάν είχε το θάρρος να συγκρουστεί με το διαπλεκόμενο σύστημα. Μπορούσαν αλλά δεν το θέλησαν και για αυτό οι ευθύνες τους είναι βαρύτατες. Η δική μας ωστόσο συμμετοχή έπρεπε να βάλει και ένα λιθαράκι στην κατεύθυνση των πράσινων αξιών.

Αναφέρω λοιπόν συνοπτικά σε τίτλους όσα πετύχαμε, με σκληρή σύγκρουση με κατεστημένες δομές:

Η Ελλάδα έχει σήμερα δασικούς χάρτες χάρη σε δικό μας νόμο. Ας μην ακούσω το φαιδρό αφήγημα ότι δήθεν ήταν μνημονιακή υποχρέωση, γιατί ήταν μνημονιακή υποχρέωση που από το πρώτο μνημόνιο που ουδέποτε υλοποιήθηκε. Όταν αναλάβαμε είχε κυρωθεί μόνο το 0,8 της επικράτειας και αυτό πριν τα μνημόνια. Ούτε ένα στρέμμα δεν κυρώθηκε επί των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Για πρώτη φορά στην ιστορία μας χρηματοδοτούνται τα Προεδρικά διατάγματα και τα διαχειριστικά σχέδια των περιοχών NATURA. Το 28% της χώρας μένει στην υπανάπτυξη γιατί κανείς δεν γνώριζε τι επιτρεπόταν και τι απαγορεύεται. Ενώ ο τζίρος των περιοχών Natura  ξεπερνά πανευρωπαϊκά τα 200 δις ετησίως, στην Ελλάδα οι Natura ταυτίστηκαν με κατάρα. Είχαμε το θάρρος σε περιοχές υψηλής περιβαλλοντικής αξίας, αλλά και τουριστικής προοπτικής, όπως ο Κυπαρισσιακός  να πείσουμε την κοινωνία, αλλά και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ένα σωστό Προεδρικό Διάταγμα είναι εφαλτήριο βιώσιμης ανάπτυξης.

Για πρώτη φορά στην ιστορία μας ξεκινάνε οι μελέτες για τα διαχειριστικά σχέδια βόσκησης, ώστε να σωθούν τα δάση μας, αλλά να αναβιώσει η χιλιόχρονη παράδοση της εκτατικής κτηνοτροφίας, που έδινε ζωή στους παραδασόβιους και ορεινούς οικισμούς. 55 λεπτά πωλούν το γάλα οι Σαρδήνιοι προβατοτρόφοι, ενώ οι δικοί μας δεν μπορούν να επιβιώσουν όταν πουλάνε κάτω από 85 λεπτά. Το 70% του κόστους είναι οι ζωοτροφές, που στη Σαρδηνία αυτοπαράγονται χάρη στην αξιοποίηση των λιβαδιών τους.

Μέσα στο πρώτο εξάμηνο της σκληρής διαπραγμάτευσης μπορέσαμε και εκπονήσαμε το ΕΣΔΑ, το πρώτο που ήταν σεβαστό με τους ευρωπαϊκούς στόχους ανακύκλωσης και διαλογής στην πηγή τουλάχιστον 50% μέχρι το 2020. Ήταν καθοριστική η συμβολή μας στον νέο νόμο για την ανακύκλωση.

Την σφραγίδα μας έχει και ο νόμος για τους δασικούς συνεταιρισμούς, τους πρώτους συνεταιρισμούς εργασίας στην Ελλάδα. Η δασοπονία θα μπορούσε να συνεισφέρει περισσότερο από 2% στο ΑΕΠ ενώ σήμερα συνεισφέρει λιγότερο από 0,2

Τη σφραγίδα μας έχει και ο νέος νόμος για τη δόμηση και το παρατηρητήριο δόμησης, που βάζει οριστικό τέλος στην αυθαίρετη δόμηση.

Θεσπίσαμε επιτέλους μετά από 30 χρόνια την αειφορική διαχείριση των λιμνοθαλασσών μας, που είναι ταυτόχρονα οικότοποι ύψιστης σημασίας, αλλά και χώροι παραγωγής προϊόντων υψηλής αξίας όπως το αυγοτάραχο.

Λύσαμε και τοπικά αδιέξοδα, όπως την εφιαλτική ομηρία του Πύργου από τα σκουπίδια και την σωτηρία του Πάρκου Τρίτση.

Ολοκληρώσαμε το θεσμικό πλαίσιο για τις Βιολογικές αγορές.

Συμβάλλαμε σημαντικά στις εξελίξεις σχετικά με την βιομηχανική και φαρμακευτική κάνναβη.

Τέλος τη σφραγίδα των Οικολόγων Πράσινων φέρει και ο νόμος για την Κοινωνική Αλληλέγγυα Οικονομία. Ο Κέινς έλεγε ότι οι καπιταλιστές είναι καπετάνιοι του γλυκού νερού και δεν επενδύουν στη φουρτούνα. Τη δεκαετία του 30 το κενό το κάλυψαν οι δημόσιες επενδύσεις. Σήμερα πρέπει να το καλύψει η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία με κεφάλαιο την γνώση και την καινοτομία των νέων ανθρώπων που είναι άνεργοι.

Οι παραπάνω επιτυχίες δεν θα είχαν ποτέ πραγματοποιηθεί χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας και των τοπικών κινημάτων και κυρίως των παραγωγών. Θέλω να ευχαριστήσω ξανά τους μελισσοκόμους, τους κτηνοτρόφους, τους βιοκαλλιεργητές, τους ψαράδες των λιμνοθαλασσών που σχεδιάσαμε μαζί και συναποφασίσαμε. Αυτή την κοινωνική συμμαχία οι Οικολόγοι Πράσινοι θα τη συνεχίσουμε και θα την εμβαθύνουμε. Δεν είμαστε το κόμμα μιας ελίτ που προστατεύει το περιβάλλον σαν να είναι ένα μουσείο. Το περιβάλλον είναι το βασικό κεφάλαιο για μια βιώσιμη οικονομία. Ένα κεφάλαιο που το πήραμε από τους γονείς μας και θα το παραδώσουμε στα παιδιά μας. Δεν είναι τυχαίο ότι οι «μαζί τα φάγαμε» κατέστρεψαν την οικονομία μαζί με το περιβάλλον.Ωστόσο οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι οι νίκες που προανέφερα είναι λίγες μπροστά στις μάχες που πρέπει να συνεχίσουμε να δίνουμε:

Είναι κόκκινη γραμμή για εμάς να μην προχωρήσουν τα σχέδια των εξορύξεων υδρογονανθράκων. Είμαστε το μοναδικό κόμμα που έχουμε προειδοποιήσει ότι καμία χώρα και κυρίως καμία κοινωνία δεν κέρδισε από τις εξορύξεις. Διαφωνούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το ζήτημα και θα συνεχίσουμε να δίνουμε τον αγώνα μέσα και έξω από το κοινοβούλιο. Με την ευκαιρία όμως θέλω να απευθύνω ένα κάλεσμα: Σε καμία χώρα δεν εμποδίστηκαν οι εξορύξεις από κυβερνήσεις, χωρίς την ενεργή συμμετοχή της πλειοψηφίας των πολιτών. Οι Οικολόγοι Πράσινοι εργαζόμαστε για να μάθει η κοινωνία την αλήθεια.

Είναι απαίτηση μας να προχωρήσει η κοινωνική αλληλέγγυα οικονομία στον πρωτογενή τομέα. Έχουμε συναντήσει μεγάλα θεσμικά εμπόδια, αλλά είναι καθολική απαίτηση να γυρίσουν οι νέοι στην πρωτογενή παραγωγή.

Είναι απαίτηση μας οι επενδύσεις στις ΑΠΕ να γίνουν από συνεταιριστικές επιχειρήσεις με ισορροπημένο μείγμα αιολικής, ηλιακής, βιομάζας, βιοαερίου και γεωθερμίας και όχι από υπερσυγκέντρωση αιολικών κυρίως σε περιοχές υψηλού κάλους, όπως στα Άγραφα ή την Μάνη. Οι ΑΠΕ για να είναι αποδοτικές πρέπει να έχουν υψηλή διασπορά. Σήμερα μερικές δεκάδες χιλιάδες κτηνοτροφικές μονάδες μπορούν να αποκτήσουν πλήρη ενεργειακή αυτονομία με κόστος που δεν ξεπερνά τα 6000  και να απαλλαγούν από το πετρέλαιο. Αυτή είναι η πραγματική οικονομία.

Η πολιτική οικολογία ουδέποτε ήταν και ουδέποτε θα γίνει μια σημαία ευκαιρίας. Οι οικολόγοι του πληκτρολογίου και της ανέξοδης καταγγελίας δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική οικολογία. Η πολιτική οικολογία δίνει μάχες με οραματικές αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικές προτάσεις.

Τέλος, τον λόγο πήρε ο νέος Υφυπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργος Δημαράς, ο οποίος ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η ανθρωπότητα βαδίζει χωρίς σχέδιο επιβίωσης»: «Η ανάγκη παρέμβασης της πολιτικής οικολογίας τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, προέρχεται από την βασική εκτίμηση ότι η ζωή των ανθρώπων αλλά και εν γένει η ζωή στον πλανήτη μας κινδυνεύει να καταρρεύσει από ανθρωπογενείς παρεμβάσεις. Σκοπός της ενασχόλησής μας με την πολιτική είναι να περισώσουμε και να προστατεύσουμε τη ζωή των παιδιών μας, αυτών που ζουν σήμερα αλλά και αυτών που θα έρθουν. Μία βασική διαφορά της οικολογικής πολιτικής από τις άλλες πολιτικές είναι ότι η οικολογία βλέπει μακριά και στο χώρο και στο χρόνο. Βλέπει το τοπικό σε σχέση αλληλεξάρτησης με την ευρύτερη περιοχή αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη και την ανθρωπότητα. Βλέπει πέρα από το εφήμερο, στον ορίζοντα δεκαετιών και αιώνων. Βλέπει τη γειτονιά μας, το χωριό μας, την πόλη μας, την πατρίδα, αλλά και όλο τον πλανήτη. Βλέπει την αλληλεξάρτηση των εθνών, των ανθρώπινων φυλών και των ηπείρων».

Σχετικά με την συμμετοχή της πολιτικής οικολογίας στην Κυβέρνηση, ο Γιώργος Δημαράς τόνισε: «Η οικολογική πολιτική δεν περιορίζεται στο Υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά αφορά όλους τους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής και όλα τα Υπουργεία και είναι ανάγκη οι ιδέες της Πολιτικής Οικολογίας να εμποτίσουν σε βάθος χρόνου και την κοινωνία. Ενδεικτικά σημειώνονται ορισμένα παραδείγματα εφαρμογών της οικολογικής πολιτικής σε διάφορους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής:

– Στην Υγεία: Τα ζητήματα της υγιεινής διατροφής, των βιολογικών προϊόντων, αλλά και του υγιεινού τρόπου ζωής γενικότερα, της εφαρμογής της νομοθεσίας για την απαγόρευση του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους, την πρόληψη, την ενημέρωση, του ενσυνείδητου πολίτη  και καταναλωτή για δίκαιο εμπόριο κ.α.

– Στον τομέα της Παιδείας: Αύξηση της ποιότητας και της έκτασης της εκπαίδευσης για το περιβάλλον και την αειφορία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και προώθηση των πράσινων επαγγελμάτων, εκδημοκρατισμός στη εκπαίδευση.

– Στην Οικονομία: Χτίσιμο της οικονομίας της επιβίωσης, που θα έχει τα στοιχεία εκείνα που θα την κάνουν ανθεκτική και ακατάρρευστη και θα αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος για να μην ξαναζήσουμε ότι ζήσαμε τα τελευταία χρόνια. Θέλουμε προσανατολισμό των οικονομικών πόρων σε έργα και δραστηριότητες εξοικονόμησης ενέργειας, κυκλικής οικονομίας, ορθής διαχείρισης των υδάτων, σε έργα στήριξης της αειφορικής αγροτικής παραγωγής και αποκατάστασης των ζημιών που έχουν συντελεστεί στη φύση.

– Στο Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας η πολιτική οικολογία θέλει να αφήσει θετικό έργο, να δώσει δηλαδή το στίγμα της από την παρουσία των Οικολόγων Πράσινων σε αυτό. Προηγήθηκε η παρουσία του Γιάννη Τσιρώνη ως Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μια παρουσία που άφησε έργο. Το νόμο για τους δασικούς χάρτες, τον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης Απορριμμάτων (ΕΣΔΑ) αλλά και την προετοιμασία για άλλα νομοσχέδια, την Αναθεώρηση του Νόμου για την Ανακύκλωση και τη Μείωση της Πλαστικής σακούλας,  που ολοκληρώθηκε από το Σωκράτη Φάμελλο και ψηφίστηκε στην Ελληνική Βουλή.

Επίσης  η Εθνική Στρατηγική για τα δάση, οι δασικοί συνεταιρισμοί, η θεσμική και οργανωτική θωράκιση των προστατευόμενων περιοχών, τα διαχειριστικά σχέδια δασών και βόσκησης, ο νέος νόμος για το Δομημένο Περιβάλλον και τα Παρατηρητήρια Δόμησης, που έφερε στη βουλή ο υπουργός Γ. Σταθάκης. Τέλος, η προστασία των υγροτόπων και  η ένταξη πολλών περιοχών στο δίκτυο Natura  2000 κλπ. Στο  Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, η προώθηση της βιολογικής αγροτικής παραγωγής και των αγορών παραγωγών και βιολογικών προϊόντων.

Εμείς οι εκφραστές της οικολογίας, δεν απευθυνόμαστε μόνο στους οικολόγους, απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες, αριστερούς, δεξιούς, κεντρώους, αλλά και σε εκείνους που δεν θέλουν να ακούνε για πολιτική, αυτούς που αδιαφορούν και δεν πάνε ούτε καν να ψηφίσουν. Σε όλους αυτούς στέλνουμε σήμα κινδύνου. Εάν δεν αλλάξουμε το μοντέλο παραγωγής και κατανάλωσης, θα έχουμε κατάρρευση και των οικονομιών και των κοινωνιών μας, κάτι που βιώνουμε στη χώρα μας με την κρίση που δυστυχώς δεν είναι μόνο οικονομική αλλά αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών και κοινωνικών πρακτικών.

Η Αριστερά είχε και έχει στον πυρήνα της πολιτικής της την κοινωνική δικαιοσύνη, τη δίκαιη κατανομή του πλούτου και τα δημοκρατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτά τα αιτήματα που οδηγούν σε συνεκτικές, δίκαιες και δημοκρατικές κοινωνίες, είναι η βάση για να αναπτυχθούν οι οικολογικές ιδέες και πολιτικές. Η Πολιτική Οικολογία έρχεται να προσθέσει μια ολιστική προσέγγιση σε αυτά τα αιτήματα και να τονίσει, ότι αποτελεί  προτεραιότητα η προστασία της ζωής στον πλανήτη μας, αφού πρώτα ξεκινήσουμε από τη γειτονιά μας.  Οι επιστημονικές αναλύσεις, αλλά και οι εμπειρικές παρατηρήσεις επισημαίνουν  ότι οδηγούμαστε με βεβαιότητα σε πλήρες αδιέξοδο εάν δεν αλλάξουμε ριζικά τον τρόπο ζωής, αλλάζοντας το κυρίαρχο οικονομικό – κοινωνικό μοντέλο. Τονίζουμε λοιπόν την ανάγκη:

– να μπει φραγμός στις δυνάμεις που καταστρέφουν τον πλανήτη, το κοινό μας σπίτι.

– να τιθασεύσουμε τους διεθνείς και ντόπιους κερδοσκόπους που λειτουργούν πέρα από την ηθική και τη νομιμότητα σε βάρος των ανθρώπων και της φύσης,

– να διαπαιδαγωγήσουμε τη νέα γενιά με τις θεμελιώδεις αξίες της ζωής  και την επιβίωση σε αρμονία με τη φύση με γνώμονα μια λιτή ευημερία και αυτάρκεια.

Σήμερα όμως είμαστε υποχρεωμένοι να δράσουμε μέσα στο συγκεκριμένο σύστημα και με τα σημερινά κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά δεδομένα (Ευρωπαϊκή Ένωση, οικονομική κρίση, μεταναστευτικές ροές κ.λ.π). Μέσα σε αυτά τα δεδομένα, σήμερα και όχι αύριο, πρέπει να σώσουμε ό,τι σώζεται και να αλλάξουμε όσα περισσότερα μπορούμε, αποκαθιστώντας όσο είναι δυνατόν τις ζημίες που έχουν προκληθεί. Θέλουμε επενδύσεις που δεν θα καταστρέφουν το περιβάλλον, θέλουμε επενδύσεις που θα έρθουν επειδή προστατεύουμε το περιβάλλον. Θέλουμε επενδύσεις, που θα έχουν διατηρήσιμη αξία που θα διαχέεται στην κοινωνία και όχι σε λίγους».

Για την οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα ανέφερε ότι: «για μεγάλο χρονικό διάστημα η Κυβέρνηση δέχθηκε έντονη κριτική για τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% που είχαν συμφωνηθεί με τους θεσμούς. Δυστυχώς, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι δεν υπήρχε τρόπος για καλύτερη συμφωνία στη δημοσιονομική κατάσταση που βρέθηκε η Ελλάδα, ως αποτέλεσμα των καταστροφικών οικονομικών πολιτικών που εφαρμόστηκαν επί δεκαετίες στη χώρα μας. Το πραγματικό ερώτημα είναι θα μπορούσε πράγματι κάποιος να πετύχει πλεονάσματα του 1%, του 1,5%, του 2% που θα χρειαζόμασταν για να μην έχουμε φόρους στις επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες σαν αυτούς που έχουμε τώρα; Η απάντηση είναι δυστυχώς αρνητική.

Το δημόσιο χρέος, σήμερα, ανέρχεται περίπου σε 315 δισεκατομμύρια, εάν αφαιρέσουμε το «μαξιλάρι» του αποθεματικού. Με το σημερινό επιτόκιο που βρίσκεται κοντά στο 2%, αναλογούν ετήσιοι τόκοι κατά μέσο όρο 6,2 δισεκατομμύρια. Αυτό σημαίνει, εάν το ανάγουμε στο ΑΕΠ της χώρας (κοντά στα 180 δις), ότι χρειαζόμαστε 3,5% πλεόνασμα μόνο για να πληρώνουμε τους τόκους.

Η ρύθμιση επομένως του δημόσιου χρέους που πέτυχε η κυβέρνηση σε συμφωνία με τους δανειστές της ήταν κάτι παραπάνω από αναγκαία. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κατάσταση δεν παραμένει δύσκολη για τους πολίτες. Ωστόσο, η μείωση των πλεονασμάτων στο 2,2% από το 2022 θα δημιουργήσει δημοσιονομικό χώρο, ο οποίος εάν συνδυαστεί με τις κατάλληλες αναπτυξιακές πολιτικές, μπορεί σε μεσοπρόθεσμα να οδηγήσει σε αποτελέσματα που θα κάνουν αισθητή τη διαφορά για την ελληνική οικονομία και τους έλληνες πολίτες.

Κατά την περίοδο 2004-2009, πιθανόν την πλέον καταστροφική για την ελληνική οικονομία αφού το δημόσιο χρέος αυξήθηκε πάνω από 100 δις, παρά τον ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 4%, οι παραγωγικοί τομείς (πρωτογενής και δευτερογενής) συρρικνώθηκαν κρίσιμα και η ελληνική οικονομία οδηγήθηκε τελικά στην κατάρρευση, διότι αυτή η ανάπτυξη δεν ήταν αυτό που λέμε εμείς βιώσιμη. Η χώρα έφτασε να έχει το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο, ενώ η αξία των ελληνικών τραπεζών εκμηδενίστηκε. Οφείλουμε να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος και να μην τα επαναλάβουμε. Η συμμετοχή της πολιτικής οικολογίας στην Κυβέρνηση πρέπει να συμβάλλει καθοριστικά στην οικοδόμηση μιας νέας ελληνικής οικονομίας σε στέρεες και υγιείς βάσεις.

Η Πολιτική Οικολογία στηρίζει τις πολιτικές εκείνες που μπορούν να εξασφαλίσουν τη μετάβαση σε μια βιώσιμη οικονομία. Με βασικά χαρακτηριστικά την ισόρροπη ανάπτυξη των τομέων παραγωγής, τις ισχυρές τοπικές οικονομίες, τη διατροφική και ενεργειακή αυτάρκεια, αλλά και την ορθολογική αξιοποίηση των φυσικών πόρων σύμφωνα με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας δηλ. την επανάχρηση των πόρων. Κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη της χώρας προς μια βιώσιμη κατεύθυνση έχουν να διαδραματίσουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις και κυρίως οι φορείς της κοινωνικής οικονομίας που μπορούν να αποτελέσουν το μοχλό για μια ανάπτυξη με στοιχεία βιωσιμότητας και κοινωνικής συνοχής. Επίσης κομβικό ρόλο θα έχουν οι επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (ΑΠΕ) που αποτελούν προϋπόθεση για την ενεργειακή αυτάρκεια της χώρας αλλά και την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, κάτι που αποτελεί πλέον μονόδρομο».

Σχετικά με την φορολογική πολιτική ο Γιώργος Δημαράς σημείωσε: «Στα προγράμματα της αριστεράς και των οικολογικών κομμάτων και εν μέρει και στα προγράμματα της σοσιαλδημοκρατίας, υιοθετείται η προοδευτικότητα των συντελεστών της φορολογίας στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων, ήτοι αυξάνονται όσο  αυξάνεται το εισόδημά τους. Ανάλογη προοδευτικότητα στους συντελεστές θα πρέπει να υπάρχει και στα κέρδη των επιχειρήσεων, δηλαδή όσο αυξάνονται τα κέρδη να αυξάνονται και οι συντελεστές. Η σημερινή οριζόντια φορολογία των επιχειρήσεων με τον ίδιο φορολογικό συντελεστή 29% για Ο.Ε. και Α.Ε. ανεξαρτήτως του μεγέθους των κερδών είναι αντίθετη με την πολιτική της αριστεράς και της οικολογίας. Οι ομόρρυθμες εταιρίες και οι ατομικές επιχειρήσεις δεν έχουν περιθώρια να αναλαμβάνουν ρίσκα επενδυτικά και να εκθέτουν εργαζόμενους, προμηθευτές, δημόσια ταμεία και ασφαλιστικά ταμεία, γιατί οποιαδήποτε πτώχευση βαραίνει την προσωπική τους περιουσία.

Ένα ακόμα κριτήριο φορολογίας πρέπει να είναι η κατανάλωση που παράγει ρύπους ή δημιουργεί άλλες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Επίσης  η  υπερπολυτελής σπάταλη. Επομένως  ο Φ.Π.Α. θα πρέπει να κατανέμεται σε πολλές κατηγορίες ανάλογα με τις κατηγορίες κατάταξης των προϊόντων βάσει των κριτηρίων που αναφέρουμε. Πολύ μικρός ο συντελεστής  για τα βασικά είδη διατροφής (περίπου 5%) και τον πολιτισμό, ένας ενδιάμεσος φορολογικός συντελεστής για τα εργαλεία και τις μηχανές και ένας ακόμα μεγαλύτερος συντελεστής για υπηρεσίες (τουρισμός κ.α.). Στη μεγαλύτερη κατηγορία του ΦΠΑ θα πρέπει να περιλαμβάνονται τα ιδιωτικά σκάφη αναψυχής, τα ακριβά αυτοκίνητα κλπ. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι στις υψηλές κατηγορίες φορολόγησης, για περιβαλλοντικούς λόγους  θα πρέπει να είναι  οι ρυπογόνες μετακινήσεις όπως τα αεροπορικά ταξίδια.

Η οικολογία και η αριστερά, εκτός των άλλων, προτείνουν αύξηση του προϋπολογισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να μπορούν να υποστηριχθούν προγράμματα καταπολέμησης της φτώχειας, των ανισοτήτων και περισσότερες επενδύσεις σε έργα βιωσιμότητας, εξοικονόμησης ενέργειας, προστασίας του περιβάλλοντος, ανακύκλωσης κλπ.

Η φορολογική πολιτική πρέπει επίσης να υποστηρίζει με κίνητρα και αντικίνητρα την αποκέντρωση σε κάθε χώρα, όπως επίσης παραγωγικούς τομείς για να διατηρείται η ισορροπία στην οικονομία μιας χώρας αλλά και η ανθεκτικότητα της ίδιας της οικονομίας. Πολύ σημαντική θεωρείται η στήριξη και μέσω της φορολογικής πολιτικής, των αγροτών και των κατοίκων των απομακρυσμένων περιοχών και των νησιών που ερημώνουν.

Η επιλογή για μια οικονομική πολιτική μικρής ή μεγάλης φορολογίας έχει ιδεολογικά και πολιτικά χαρακτηριστικά τα οποία θα προσπαθήσω να περιγράψω:

Η δεξιά και φιλελεύθερη οικονομική πολιτική, έχοντας τις ιδιωτικές επιχειρήσεις ως το μέσο κάλυψης μεγάλου μέρους των αναγκών της παιδείας, της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης και του πολιτισμού, θέλει συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και επομένως μικρή φορολόγηση στα κέρδη των επιχειρήσεων αλλά και στα εισοδήματα των φυσικών προσώπων. Στο πολιτικό σκεπτικό αυτό εμπεριέχεται ως βάση της ανάπτυξης το κίνητρο του κέρδους και η διαρκής αύξηση των καταναλωτικών αναγκών. Συνέπεια μιας τέτοιας πολιτικής είναι η συγκέντρωση των παραγωγικών δραστηριοτήτων σε μεγάλες επιχειρήσεις και η ταχύτερη εξαφάνιση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Αφού τα συσσωρευμένα κέρδη δημιουργούν κεφάλαιο, και το κεφάλαιο δημιουργεί κέρδη, τα κέρδη προσθέτουν στη συσσώρευση κεφαλαίου και πλέον αν δεν μπει φραγμός σε αυτό η γενική ροπή είναι να κυριαρχούν αυτοί που έχουν ήδη δημιουργήσει κεφάλαιο με αποτέλεσμα της δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων (π.χ. google και άλλες εταιρίες). Αυτή η τάση τελικά, χρησιμοποιεί το πλεονέκτημα της παγκοσμιοποίησης που με μέσο τη δυνατότητα διαφήμισης και τυποποίησης των προϊόντων και μείωση του κόστους, πείθει τον καταναλωτή με την εγγύηση/εμπιστοσύνη της μεγάλης επιχείρησης συμπιέζοντας ή παράλληλα χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες της μετακίνησης των παραγωγικών μονάδων εκεί που υπάρχει φθηνή και ανασφάλιστη εργασία αλλά και φθηνοί φυσικοί πόροι και μικρή φορολογία σε συνδυασμό με όλα τα πλεονεκτήματα που έχουν οι οικονομίες μεγάλης κλίμακας, οι οποίες κυριαρχούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό με συνέπεια τα εξής:

– Συγκέντρωση του πλούτου σε πολύ λίγους. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει όσο το υπόλοιποι 99%.

– Αύξηση των ανισοτήτων. Μεγέθυνση του χάσματος μεταξύ φτωχών και πλουσίων.

Την οικονομική συγκέντρωση ακολουθεί και η επίδραση στην πολιτική εξουσία, κατέχοντας οι οικονομικά ισχυροί και τα Μ.Μ.Ε. που τελικά κατευθύνουν και τους πολιτικούς και την πολιτική, αλλά κυρίως το μέσο πολίτη στα καταναλωτικά πρότυπα των επιλογών τους και την διαμόρφωση της κοινής γνώμης.

Η μέχρι τώρα γνωστή ως πολιτική της αριστεράς και σοσιαλδημοκρατίας (με διάφορες αποκλίσεις από κόμμα σε κόμμα) είναι υψηλή φορολογία και μεγάλος δημόσιος τομέας που θα καλύπτει όλες τις βασικές ανάγκες (υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλιση, άμυνα, περιβάλλον κλπ). Η αριστερά και η οικολογία δέχονται λοιπόν τον ιδιωτικό τομέα να λειτουργεί μόνο συμπληρωματικά ως προς τις λειτουργίες αυτές του κράτους. Η φορολογία στις χώρες της σοσιαλδημοκρατίας είναι της τάξεως του 40% ενώ σε άλλες χώρες η φορολογία είναι της τάξεως του 15%.

Η απάντηση της οικολογίας στο ερώτημα μικρή ή μεγάλη φορολογία, θεωρώ ότι πρέπει να είναι φορολογία στο μέτρο που μπορούν να λειτουργούν οι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας με υγιή τρόπο, δηλαδή φορολογία κοντά στα επίπεδα των θέσεων της αριστεράς (ίσως λίγο πιο μικρή), αλλά όχι τόση ώστε να συντηρεί έναν μεγάλο δημόσιο κρατικό μηχανισμό, αλλά περισσότερο επιθυμεί να κατευθύνει τους πόρους του κράτους από τη φορολογία σε έργα αειφορίας και βιωσιμότητας, αλλά και στην κοινωνία.

Το βασικό ζήτημα για την οικολογική πολιτική είναι να αξιοποιήσει τον ανενεργό πληθυσμό (ανέργους, επιστήμονες και εργατοτεχνικό προσωπικό) χρησιμοποιώντας τα κεφάλαια που ανέφερα από τη φορολογία, σε έργα εξοικονόμησης ενέργειας, ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ορθής διαχείρισης των υδάτων (μικρά φράγματα, λιμνοδεξαμενές σε νησιά κ.α.), ανακύκλωσης, ορθής διαχείρισης των απορριμμάτων, αναβαθμίσεις των πόλεων με αστικές αναπλάσεις, αλλά και έναν γενικό προσανατολισμό της οικονομίας και της κοινωνίας στη λογική της αειφορίας και της κυκλικής οικονομίας.

Η απάντηση της οικολογίας και της αριστεράς στο ποιές επιχειρήσεις θα παίξουν το βασικό ρόλο στην υλική παραγωγή και τις υπηρεσίες που τώρα παίζουν οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, είναι σταδιακή μετάβαση στην κοινωνική και αλληλέγγυα οικονομία και σε άλλες μορφές συνεταιριστικών πολυσυμμετοχικών, παραγωγικών μονάδων, η στήριξη της νεανικής επιχειρηματικότητας και των start–ups για να σταματήσουμε το “braindrain“».

Σχετικά με την θέση της πολιτικής οικολογίας κατά της εξόρυξης υδρογονανθράκων, ο Γιώργος Δημαράς τόνισε: «Η πολιτική οικολογία είναι ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων. Είναι στον πυρήνα της πολιτικής οικολογίας η προστασία της φύσης, η δράση κατά της κλιματικής αλλαγής, αλλά και η οικοδόμηση βιώσιμης οικονομίας. Πρόκειται, επίσης, για θέμα αρχής και για τους Ευρωπαίους Πράσινους, αλλά και για το παγκόσμιο Πράσινο Κίνημα.

Η αντίθεσή μας βασίζεται στους εξής λόγους:

1. Πρώτος και βασικός  λόγος,  η  άμεση ανάγκη αλλαγών στο ενεργειακό μοντέλο, για την αντιμετώπιση του προβλήματος της κλιματικής αλλαγής του πλανήτη, ένα πρόβλημα που αφορά όλους μας, αλλά και τις επόμενες γενιές.

Οι εξορύξεις πετρελαίου πρέπει να αποτελέσουν παρελθόν. Ειδικότερα, επειδή η χώρα μας είναι πλούσια σε ενεργειακούς πόρους και Ανανεώσιμες Πηγές, γι’ αυτό και επιμένουμε ότι θα έπρεπε ήδη να έχει προχωρήσει θεσμικά ο νέος μακροχρόνιος ενεργειακός σχεδιασμός με πολύ πιο γρήγορα  βήματα  απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα.

Είναι κοινός τόπος πλέον πως ο κίνδυνος σημαντικών κλιματικών αλλαγών αποτελεί το μεγαλύτερο κίνδυνο για τον Πλανήτη και τη ζωή του ανθρώπου πάνω σε αυτόν. Για πρώτη φορά φαίνεται ένα «περιβαλλοντικό» πρόβλημα να απειλεί  το φυσικό θεμέλιο των κοινωνιών μας. Όμως η μέχρι σήμερα αντίδραση της ανθρωπότητας είναι εντελώς άτολμη.

Αυτό που λείπει είναι η αποφασιστικότητα των κυβερνήσεων των περισσοτέρων κρατών να προχωρήσουν άμεσα και από κοινού στις απαραίτητες αλλαγές πολιτικής στους βασικότερους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, ώστε να προστατευτεί αποτελεσματικά το παγκόσμιο κλίμα. Οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου δεν είναι απλά η αιτία της αλλαγής του κλίματος. Είναι και το σύμπτωμα του βρώμικου, σπάταλου και παράλογου μοντέλου παραγωγής και κατανάλωσης που ακολουθείται δεκαετίες τώρα.

Η πρωτοφανής κλιματική απειλή που αντιμετωπίζουμε:

• πρέπει να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για συνολική επαναξιολόγηση του μοντέλου αυτού.
• πρέπει να οδηγήσει σε έναν επανακαθορισμό, αυτού που εννοούμε ευημερία και διαγενεακή δικαιοσύνη.
• πρέπει να οδηγήσει σε μια άμεση στροφή των οικονομιών μας προς  βιώσιμη κατεύθυνση.

Μια τέτοια στροφή θα οδηγήσει ταυτόχρονα και σε έξοδο από τη σημερινή οικονομική και κοινωνική κρίση, δημιουργώντας εκατομμύρια πράσινες θέσεις εργασίας. Επιπλέον θα ελαχιστοποιήσει την ενεργειακή πολιτική και οικονομική εξάρτηση από τις χώρες-παραγωγούς των ορυκτών καυσίμων.

Τα αποτελέσματα της υπερθέρμανσης του πλανήτη γίνονται όλο και πιο αισθητά και οδηγούν ήδη σε ερημοποίηση τεράστιες εκτάσεις σε πολλές περιοχές. Δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το 2013 (και την προσφυγική κρίση λόγω του πολέμου στη Συρία) οι κλιματικοί πρόσφυγες ήταν η πιο πολυπληθής ομάδα προσφύγων. Χιλιάδες συνάνθρωποί μας, που δεν μπορούν να καλλιεργήσουν τη γη τους εγκαταλείπουν τον τόπο τους σε αναζήτηση καλύτερης τύχης.

Η Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, ανήκει στις 18 πιο τρωτές περιοχές του πλανήτη εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής. Οι καθοριστικότερες επιπτώσεις θα έχουν να κάνουν με τη μείωση των βροχοπτώσεων, την ένταση των καιρικών φαινομένων και τη γρήγορη εξάτμιση και μη απορρόφηση από το έδαφος.  Θα έχουμε επιτάχυνση φαινομένων όπως:

• η ερημοποίηση περιοχών,
• η μείωση της γεωργικής παραγωγής,
• η μειωμένη ροή ποταμών και η διαθεσιμότητα υδάτινων πόρων,
• τα  δάση θα είναι ευάλωτα σε καταστροφικές μεγα-πυρκαγιές.
• η άνοδος της μέσης θερμοκρασίας θα συνοδευτεί από συχνότερα και εντονότερα κύματα καύσωνα.

2. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο είμαστε αντίθετοι στις εξορύξεις υδρογονανθράκων στην χώρα μας, είναι οι σοβαροί περιβαλλοντικοί κίνδυνοι, άμεσα συνδεδεμένοι με τις εξορύξεις σε χερσαίες περιοχές όπως στην Ήπειρο, όπου ήδη προχωρούν οι έρευνες, είναι οι επιπτώσεις στα αποθέματα υπόγειου νερού. Επίσης κρίσιμους θεωρούμε τους κίνδυνους και στις περιπτώσεις των εξορύξεων υδρογονανθράκων στις θάλασσες. Για την πλούσια βιοποικιλότητα, τα ιχθυο-αποθέματα, αλλά και τις συνέπειες στον τουρισμό, σε μια προικισμένη από τη φύση περιοχή.

Γνωρίζουμε καλά ότι δεν υπάρχει η έννοια της απόλυτης προστασίας και η ανησυχία μας αυτή εντείνεται από το γεγονός, ότι ως χώρα έχουμε σοβαρές ελλείψεις στο υφιστάμενο νομικό πλαίσιο και στους μηχανισμούς  εποπτείας και ελέγχων, αλλά ακόμα και να είχαμε τέτοια ενδεχόμενα ατυχήματα θα σήμαιναν την καταστροφή μας, κάτι που δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ο μέσος πολίτης.

Η  διεθνής εμπειρία είναι αρνητική ακόμα και σε χώρες που έχουν καλύτερη οργάνωση ελεγκτικών μηχανισμών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μεγάλη καταστροφή στον Κόλπο του Μεξικού.  Αλλά και το δικό μας ατύχημα του Σαρωνικού που δεν έγινε μεν από τη διαδικασία εξόρυξης, αλλά τα καράβια πάνε κι έρχονται μεταφέροντας και οι μεταφορές ορυκτών καυσίμων πυκνώνουν.

3. Ο τρίτος λόγος που είμαστε αντίθετοι στις εξορύξεις των υδρογονανθράκων είναι ότι δεν πιστεύουμε στα τελικά οικονομικά οφέλη από τις εξορύξεις, εάν συνεκτιμηθούν όλοι οι παράγοντες. Θεωρούμε ότι υπάρχουν αρνητικές επιπτώσεις στις υφιστάμενες αλλά και αναπτυσσόμενες παράλληλες οικονομικές δραστηριότητες, όπως ο τουρισμός, η παραγωγή προϊόντων ποιοτικών προδιαγραφών κλπ. Γιατί δίνεται η εικόνα ότι θα λυθεί το οικονομικό πρόβλημα της χώρας από αυτήν τη διαδικασία εξορύξεων πετρελαίων και γενικότερα υδρογονανθράκων, κάτι που είναι αυταπάτη. Επιπλέον, θα πρέπει να τονιστεί ότι η σωρευτική και ταυτόχρονη κύρωση συμβάσεων παραχώρησης σε πολλές περιοχές της χώρας δεν είναι επιλογή που έχει χαρακτηριστικά οικονομικής βιωσιμότητας.

4. Τέταρτος λόγος είναι η ηθική ευθύνη και η αίσθηση δικαίου απέναντι στις επόμενες γενιές. Είμαστε αντίθετοι στην κυρίαρχη πολιτική αντίληψη για την ανάγκη εξόρυξης υδρογονανθράκων, που αποτελεί, δυστυχώς και ανεύθυνα, θέση σχεδόν όλων των κομμάτων. Αυτή είναι η ουσιώδης διαφορά της πολιτικής οικολογίας και των Οικολόγων Πράσινων, που αμφισβητούν το κυρίαρχο παραγωγικό μοντέλο και το υπόδειγμα ζωής που έχει διαμορφώσει αυτό το μοντέλο, οικονομικό και κοινωνικό.

Η λύση για βιώσιμη οικονομία στον τομέα της ενέργειας είναι ο γενικός αναπροσανατολισμός των οικονομικών πόρων και της εργασίας σε εξοικονόμηση ενέργειας (κτήρια, μεταφορές, βιομηχανική παραγωγή κ.λ.π. ) και η στροφή στις ΑΠΕ με αποκεντρωμένα χαρακτηριστικά. Και σε αυτή την κατεύθυνση, πολύ σωστά, ψηφίστηκε ο νόμος για τις ενεργειακές κοινότητες.