Βιομηχανική κάνναβη – Όταν η ιδεολογία «παγώνει» την ανάπτυξη και την καινοτομία

Πριν λίγες μέρες η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ αποφάσισε και «διέταξε» την ψήφιση τροπολογίας του νόμου 4139/2013 περί ναρκωτικών (!) που περιλήφθηκε στο νομοσχέδιο για τον εκσυγχρονισμό του αγροτικού τομέα (!), με την οποία εισάγεται η άμεση καταστροφή των καλλιεργειών που ξεπερνούν το κατώτατο όριο του 0.2% τετραϋδροκανναβινόλης (THC).

Έτσι καταργείται στην πράξη το ανώτερο όριο ανοχής του 0.6% THC, νούμερο που θα χρησιμοποιείται πλέον μόνο για να διασφαλίσει ότι ο αγρότης δεν θα αντιμετωπίσει ποινικές διώξεις αν δεν το ξεπεράσει.

Η εν λόγω τροπολογία είναι εντελώς αντίθετη με τα ισχύοντα επιστημονικά, αλλά και ιστορικά δεδομένα, και θα προκαλέσει τεράστια προβλήματα στους παραγωγούς βιομηχανικής κάνναβης επειδή η καλλιέργεια τους θα καταστρέφεται ολοσχερώς με δικά τους έξοδα ακόμη και σε περιπτώσεις εύρεσης περιεκτικότητας THC σε ποσοστό 0,23%, δηλαδή ελάχιστα μεγαλύτερο του 0,2%. Να θυμίσουμε ότι η καλλιέργεια οποιουδήποτε φυτικού ιστού είναι μια δυναμική πρακτική που εξαρτάται από πολλούς παράγοντες και κυρίως από τις κλιματολογικές συνθήκες και όχι από υπαιτιότητα του παραγωγού.

Ενώ λοιπόν τα σημερινά δεδομένα καινοτομίας και ανάπτυξης «επιβάλλουν» την θεσμοθέτηση εναλλακτικών καλλιεργειών με περιβαλλοντική και αναπτυξιακή διάσταση, που προσφέρουν νέες θέσεις εργασίας, που μπορούν να στηρίξουν το εισόδημα του Έλληνα αγρότη, και που συμβάλλουν στην κυκλική οικονομία και στους περιβαλλοντικούς στόχους της νέας ΚΑΠ, η ηγεσία του ΥΠΑΑΤ αποφάσισε τιμωρητικά να μας γυρίσει πίσω στο διάστημα του μεσοπολέμου.

Η καλλιέργεια σταμάτησε τότε εξαιτίας επίμονων πιέσεων της βρετανικής διπλωματίας ότι δεν θα αγόραζαν στο εξής ελληνική σταφίδα, αν δεν έπαυε η καλλιέργεια κι η εξαγωγή κάνναβης για να μην ανταγωνίζεται τις εισαγωγές από την υπό αγγλική κατοχή Ινδία. Μετέπειτα η δικτατορία του Μεταξά – μετά και από έντονες αμερικανικές πιέσεις – επέβαλε σκληρά μέτρα, με αποτέλεσμα να σταματήσει οριστικά η καλλιέργεια και εμπορία βιομηχανικής κάνναβης, και όλα τα ελληνικά εργοστάσια κατεργασίας (κανναβουργεία) να οδηγηθούν σε πτώχευση.

Υπάρχουν όμως και χειρότερα… Δεν δίνεται η δυνατότητα στους Έλληνες παραγωγούς βιομηχανικής κάνναβης να μεταποιήσουν και να εξάγουν το προϊόν τους σε άλλες χώρες της ΕΕ όπου τα όρια περιεκτικότητας σε THC έχουν οριστεί στο 0.6 %.

Επιπλέον το ΥΠΑΑΤ αρνείται να εκδώσει σχετική υπουργική απόφαση περί θέσπισης ανώτερων επιτρεπτών ορίων THC στα τρόφιμα, όπως έχουν κάνει οι περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες. Έτσι τα προϊόντα τους κυκλοφορούν νόμιμα και στην Ελλάδα, αλλά τα αντίστοιχα Ελληνικά προϊόντα δεν μπορούν να εξαχθούν αφού δεν μπορούν να συνοδεύονται από τα ανάλογα νομιμοποιητικά έγγραφα.

Η βιομηχανική κάνναβη έχει να προσφέρει στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας φτάνει να μην πέφτει θύμα ιδεολογικών αντιλήψεων, εκτός και αν αυτές χρησιμοποιούνται από τον κο Βορίδη σαν προπέτασμα καπνού για να καλύψει άλλες στοχεύσεις περί «ανάπτυξης» λίγων και «ημετέρων» και όχι των πολλών Ελλήνων αγροτών.

Με αυτό τον τρόπο οδηγούμαστε εγγυημένα στο 1920…