Ο βιασμός είναι ειδεχθές κακούργημα γιατί καταστρέφει ψυχές – Τοποθέτηση του Γ. Τσιρώνη για το άρθρο 336

Ομιλία του Βουλευτή Γιάννη Τσιρώνη στη συζήτηση του σν του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων 1) Κύρωση του Ποινικού Κώδικα, 2) Κύρωση του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.

Στη συζήτηση επί του σν του Υπουργείου Δικαιοσύνης και συγκεκριμμένα για το άρθρο 336 στην ολομέλεια της Βουλής, στις 6/6/2019  ο Γιάννης Τσιρώνης, Βουλευτής Β΄ Αθήνας,  δήλωσε: «Ο βιασμός είναι ειδεχθές κακούργημα γιατί καταστρέφει ψυχές».

Αναλυτικά η ομιλία από τα πρακτικά:

ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΣΙΡΩΝΗΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, πριν ξεκινήσω την τοποθέτησή μου δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην κατάπτυστη και υβριστική για την πολιτεία μας, τοποθέτηση του κ. Λοβέρδου. Μας αποκάλεσε ο κ. Λοβέρδος πραξικοπηματίες επειδή συνεχίζουμε να είμαστε μέσα σε αυτό το Κοινοβούλιο. Και βέβαια, δέχθηκε να φύγει από τα Πρακτικά, αλλά η τοποθέτηση υπάρχει και οφείλω να απαντήσω πολιτικά.

Κύριε Πρόεδρε, Βουλευτή με εξέλεξε ο ελληνικός λαός και είμαι εδώ με εντολή του ελληνικού λαού και όχι με εντολή κανενός Λοβέρδου, καμίας Γεννηματά και κανενός Μητσοτάκη.

Και ο μόνος άνθρωπος, ο μόνος πολίτης αυτής της χώρας, που θα μου πει να πάψω να είμαι σε αυτό το Κοινοβούλιο είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Όταν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μου δώσει εντολή με την υπογραφή του να πάψω να είμαι Βουλευτής, την άλλη μέρα θα πάψω να είμαι Βουλευτής, την ίδια ώρα θα πάψω να είμαι Βουλευτής. Κάθε άλλος άνθρωπος που, κατά την πολιτική του άποψη, κατά την ιδεολογία του, αμφισβητεί αυτό εδώ το Κοινοβούλιο, είναι αυτός πραξικοπηματίας, είναι αυτός φασίστας, γιατί δεν διαφέρει σε τίποτα από τον Γεώργιο Παπαδόπουλο που, κατά τη δική του βούληση, έκρινε ότι για το καλό της χώρας και της ιδεολογίας του έπρεπε να σταματήσει να λειτουργεί η Βουλή και έδωσε αυτός την εντολή στον εαυτό του.

Ποιος είναι ο κ. Λοβέρδος που θα υποδείξει το πόσες μέρες λειτουργεί η Βουλή;

Θα πω το πολύ απλό παράδειγμα: Αν η Βουλή έφτανε στην κανονική της λήξη, αν έπρεπε με βάση τη συνταγματική εντολή, με βάση την εντολή του Συντάγματος, να διαλυθεί και να πάμε κανονικά και όχι σε πρόωρες εκλογές, τι θα γινόταν, δηλαδή; Μία μέρα πριν, δέκα μέρες πριν, ένα μήνα πριν δεν έπρεπε η Βουλή να νομοθετεί και να σταματήσει το κοινοβουλευτικό της έργο; Ποιος θα το πει αυτό; Ο κ. Λοβέρδος;

Στην Αμερική υπάρχουν οι Πρόεδροι, οι οποίοι έχουν χάσει την εντολή, γιατί χάνουν τις εκλογές τον Νοέμβριο -και εκεί το Σύνταγμά τους είναι πραγματικά ιστορικό, είναι αρχαίο σύνταγμα, είναι από τα πιο παλιά συντάγματα-, και παρ’ όλα αυτά ασκούν τα καθήκοντα τους κανονικά μέχρι  να παραδώσουν στον διάδοχό τους και παράγουν πολιτικό έργο.

Θεωρώ απαράδεκτη, λοιπόν, αυτήν την τοποθέτηση και προχωρώ στον νομό. Φυσικά, εδώ πέρα δεν μιλάμε για τις πελατειακές ρυθμίσεις που ψήφισε η Βουλή το 2014 και αρχές του 2015, τελευταία ώρα πριν διαλυθεί, γιατί έχουν γίνει και αυτά. Εδώ μιλάμε για μια τεράστια μεταρρύθμιση, γιατί ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της ελληνικής πολιτείας είναι ακριβώς η καθυστέρηση της Δικαιοσύνης.

Όμως, οφείλω να αναφερθώ και θα αναφερθώ στον κύριο Υπουργό στο θέμα του βιασμού. Λέει, λοιπόν, εδώ πέρα ο νόμος -και είπαμε ότι θα έχουμε νομοτεχνική βελτίωση και την αναμένουμε- ότι όποιος με σωματική βία, απειλή σοβαρού ή άμεσου κινδύνου ζωής, σωματικής ακεραιότητας εξαναγκάζει άλλον σε  επιχείρηση ή ανοχή γενετήσιας πράξης τιμωρείται με κάθειρξη. Και λέμε ότι θα προσθέσουμε και την ψυχολογική βία και μερικά άλλα.

Δεν είναι αυτό βιασμός. Βιασμός είναι η σεξουαλική πράξη χωρίς συναίνεση. Τελεία και παύλα.

Γιατί το λέω αυτό; Το 80%, από ότι έχω διαβάσει κοινωνιολογικές μελέτες, των βιασμών που καταστρέφουν ζωές γίνονται χωρίς να υπάρχει καμία εμφανής σωματική βλάβη ή απειλή ζωής ή απειλή σωματικής ακεραιότητας.

Ο σύζυγος ο απαράδεκτος που βιάζει τη σύζυγό του και εκείνη υποτάσσεται για να μην μάθουν τίποτα τα παιδιά, ο απαράδεκτος συγγενής  που έστω και την ενήλικη έφηβη την πειθαναγκάζει, χωρίς καμία πράξη εκβίασης, απλώς για να μην το μάθει ο μπαμπάς, για να μη διαταραχτεί η οικιακή γαλήνη του σογιού, ο άνθρωπος εκείνος ο οποίος στο όνομα κάποιου -δεν ξέρω ποιου- έρωτα ασκεί αυτήν την πράξη, ενώ δεν θέλει η σύντροφός του, αλλά δεν θέλει να χαλάσει τη σχέση της, ουσιαστικά κακοποιεί ψυχικά.

Αυτές οι χιλιάδες περιπτώσεις πώς θα μπορούσαν να ενταχθούν σε αυτό το άρθρο; Πώς θα μπορούσε να τεκμηριωθεί; Γιατί ακόμα και η ψυχολογική βία, απ’ ότι φαίνεται στη διάταξη που είδαμε την τελευταία, προϋποθέτει κάποια απειλή. Μα ποια είναι η απειλή εντέλει;

Εδώ θα σας διαβάσω τι λέει το άρθρο 36 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης, την οποία εμείς εδώ σε αυτό το Κοινοβούλιο την κυρώσαμε φέτος: «Διάπραξη μη συναινετικής, κολπικής, πρωκτικής ή στοματικής διείσδυσης σεξουαλικού χαρακτήρα στο σώμα άλλου ατόμου με τη χρησιμοποίηση οποιουδήποτε οργάνου του σώματος ή αντικειμένου, διάπραξη άλλων μη συναινετικών πράξεων σεξουαλικού χαρακτήρα στο άτομο, εξαναγκασμός άλλου ατόμου να συμμετέχει σε μη συναινετικές πράξεις σεξουαλικού χαρακτήρα με τρίτο άτομο. Δεύτερον, η συναίνεση πρέπει να παρέχεται εκουσίως ως αποτέλεσμα της ελεύθερης βούλησης του ατόμου, η οποία αξιολογείται στα πλαίσια των περιστάσεων». Νομικό κείμενο είναι κι αυτό, ούτε μαξιμαλιστικό ούτε οτιδήποτε.

Λέμε, λοιπόν, κάτι πάρα πολύ απλό και εκφράζω και τον Υφυπουργό, τον κ. Δημαρά, ο οποίος και αυτός ανήκει στους Οικολόγους Πράσινους και έχουμε συνεννοηθεί.

Δεν δεχόμαστε να ψηφίσουμε οποιαδήποτε άλλη διάταξη που δεν είναι αυτού του χαρακτήρα. Δεν δεχόμαστε κλιμάκωση, γιατί ο βιασμός είναι ειδεχθές έγκλημα, όχι απειλή, επειδή απειλεί τη σωματική ακεραιότητα ή επειδή φοβάται κάποιος τη σωματική βία, αλλά επειδή καταστρέφει ζωές, καταστρέφει ψυχές, καταστρέφει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Δεν μπορούμε να καταλάβουμε αυτή την ειδοποιό διαφορά, την απλή, ότι, αν εμένα μου διαλύσεις την προσωπικότητά μου, μου διαλύσεις την αξιοπρέπειά μου, είναι πολύ χειρότερο από το να απειλείς να μου σπάσεις τα μούτρα, ή να μου γδάρεις τα χέρια, ή να μου προκαλέσεις μώλωπες που θα αποδειχθούν από κάποιον ιατροδικαστή;

Δεν αντιλαμβανόμαστε το πόσο ειδεχθής είναι αυτή η πράξη, όταν δεν συναινεί το θύμα; Δεν μπορώ να το αντιληφθώ, λοιπόν. Η συναίνεση είναι συγκεκριμένη λέξη, είναι ορισμός και εδώ σας ανέφερα διεθνές κείμενο, το οποίο έχει κυρώσει η χώρα μας.

Παρακαλώ, λοιπόν, τον Υπουργό να δει ξανά τη νομοτεχνική βελτίωση, να βάλει μέσα τη συναίνεση. Θα χαρούμε να το δούμε αυτό και να δούμε πραγματικά ότι θα ολοκληρωθεί μέσα στον διάλογο. Αναμένουμε.

Παρακολουθήστε ολόκληρη την τοποθέτηση του κου Τσιρώνη εδώ.