Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ για την τροπολογία-εκποίηση της ΛΑΡΚΟ

Μετά από ενέργειες απαξίωσης ετών, έφτασε η ώρα να εκποιηθεί η «αμαρτωλή» ΛΑΡΚΟ, η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής νικελίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στον βωμό της ελεύθερης αγοράς.

Το «έργο» ανέλαβε ο πλέον κατάλληλος «γνώστης» του αντικειμένου, ο Υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, κος Χατζηδάκης, ο μέγας αρχιτέκτονας ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης δημόσιας περιουσίας.

Το ότι κάποιες υποδομές μπορεί να είναι στρατηγικές και εθνικής σπουδαιότητας δεν έχει καμία απολύτως σημασία.

Ίσα ίσα, επειδή αυτού του είδους οι υποδομές είναι συνήθως και μονοπώλια, άρα, σύμφωνα με τη λογική της αγοράς έχουν εξασφαλισμένη πελατεία και έσοδα, αντί να αξιοποιηθούν στο μέγιστο βαθμό από το δημόσιο, πρέπει κατά προτεραιότητα να περάσουν στα χέρια ιδιωτών.
Αυτός που πληρώνει τελικά το λογαριασμό όμως, είναι οι πολίτες της χώρας, το δε χειρότερο όλων είναι ότι το κόστος «αποπληρωμής» είναι βαρύτατο και σε βάθος χρόνου.

Όλα αυτά δε, συνοδεύονται από απόκρυψη και διαστρέβλωση της αλήθειας καθότι δεν μπορούν να υποστηριχθούν με άλλο τρόπο.
Στην τροπολογία που κατέθεσε ο κος Χατζηδάκης αποκρύπτεται η απαίτηση υπογραφής εγγράφου από πλευράς του με βάση το οποίο οι σκωρίες που προκύπτουν από την κατεργασία των μεταλλευμάτων πρέπει να επεξεργάζονται σε επίγεια εγκατάσταση που ήδη υπάρχει και κόστισε στην ΛΑΡΚΟ 50.000.000 €. Αντίθετα με την “περιβαλλοντικά ευαίσθητη” υπογραφή του οι σκωρίες απορρίπτονται στην θάλασσα!

Όμως ξέρει πολύ καλά να νομοθετεί κατά προτεραιότητα την οριζόντια περικοπή των μισθών των εργαζομένων, λες και πρόκειται για «golden boys» με υπέρογκους μισθούς και μπόνους.

Απ’ ό,τι φαίνεται έχει προαποφασιστεί το κλείσιμο του εργοστασίου στη Λάρυμνα και το ξεπούλημα, που θα βαφτιστεί παραχώρηση, των δύο μεταλλείων Βοιωτίας και Κοζάνης σε ιδιώτες.
Όλα αυτά θα συνοδευτούν με απόλυτη αδιαφορία για την τήρηση περιβαλλοντικής νομοθεσίας, το δημόσιο συμφέρον και την πλήρη αδιαφορία για τις τύχες περιοχών και εργαζομένων.

Οι Οικολόγοι ΠΡΑΣΙΝΟΙ θεωρούμε ότι η ΛΑΡΚΟ θα πρέπει να παραμείνει στην κυριότητα του ελληνικού δημόσιου, να ρυθμιστούν τα χρέη της, και να αναζητηθούν οι αιτίες και οι υπεύθυνοι που την οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.

Άμα κριθεί απαραίτητη η συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, αυτή μπορεί να πραγματωθεί μέσω συνεργατικών επιχειρηματικών μορφών κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, καθώς και συμμετοχή ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ώστε να υπάρξει ουσιαστικό οικονομικό και κοινωνικό αποτύπωμα στην τοπική και εθνική οικονομία.

Ζητούμενο είναι η ΛΑΡΚΟ να επανέλθει στη θέση που της αρμόζει στην παγκόσμια αγορά νικελίου, και βεβαίως με βελτίωση και τήρηση των περιβαλλοντικών όρων λειτουργίας όλων των δραστηριοτήτων της.